Alex Turner

Submarine OST

Domino (2011)
Από τον Παντελή Μαραγκό, 14/04/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έξι κομμάτια όλα κι όλα αποτελούν το soundtrack της πρώτης ταινίας του Richard Ayoade, η οποία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Joe Dunthorne. Από αυτά, το ένα είναι εισαγωγικό, διάρκειας μόλις 55 δευτερολέπτων, ενώ η συνολική διάρκεια του δίσκου (EP κατ' ουσίαν) δεν υπερβαίνει τα 20 λεπτά. Η δομή τους δεν είναι ιδιαίτερα σύνθετη -για την ακρίβεια είναι σχεδόν απλοϊκή-, οι ενορχηστρώσεις περιέχουν τα απολύτως απαραίτητα (στα μισά από αυτά τη φωνή συνοδεύει μόνο μια ακουστική κιθάρα) και τα bpm ουδέποτε υπερβαίνουν τα 100. Κι όμως, το εάν και κατά πόσο είναι άξια προσοχής μια τέτοια κυκλοφορία δε μπορεί να αποτελεί καν ερώτημα, αφ' ης στιγμής που εκείνος που την υπογράφει είναι ο μεγάλος (αλήθεια, χρειάζεται να δούμε κι άλλα από αυτόν για να χαρακτηριστεί «μεγάλος»;) Alex Turner των Arctic Monkeys.

Το "Humbug" (2009), ο τρίτος δίσκος του συγκροτήματος, θεωρήθηκε από πολλούς το πρώτο «βήμα σημειωτόν» του συγκροτήματος και του αδιαμφισβήτητου ηγέτη τους, ο οποίος, μέχρι τότε, προόδευε κινούμενος με δρασκελιές γίγαντα και προερχόταν από ένα ξακουστό hat trick την τριετία 2006-2008, κατά την οποία είχε βάλει την υπογραφή του στις δυο πρώτες κυκλοφορίες της μπάντας και στο εξαίσιο side-project των Last Shadow Puppets. Η αλήθεια είναι ότι η τρίτη κυκλοφορία των παιδιών από το Sheffield βρισκόταν, πράγματι, ένα κλικ κάτω από το "Favourite Worst Nightmare" (2007), ενώ ήταν πρακτικά αδύνατο να επαναλάβει το ντόρο του "Whatever People Say I Am, That's What I'm Not" (2006). Παρ' όλα αυτά, περιέχει, ίσως, την πιο ολοκληρωμένη σύνθεση του Turner: το άψογο "Cornerstone". Το διαμάντι αυτό, έστω κι αν στα μέρη μας ακούστηκε ελάχιστα, υπήρξε (όνομα και πράγμα) ακρογωνιαίος λίθος για τον ίδιο τον Turner, καθώς με αυτό φάνηκε να φτάνει εκεί ακριβώς που είχε στο μυαλό του. Υπό αυτό το πρίσμα, ο μικρός κύκλος κομματιών του "Submarine", όσο κι αν είναι, σχετικά, ακατέργαστος, μοιάζει να έχει γραφτεί στο αγκυροβόλιο του "Cornerstone", στο στίγμα του οποίου έχει αριβάρει και -από ό,τι φαίνεται- παραμένει αραγμένος ο Turner, αρκετό καιρό τώρα. Αναφορικά με τις επιρροές του, πέραν της γοητείας που, ξεκάθαρα, εξακολουθεί να ασκεί πάνω του η Μούσα που τον φιλοδώρισε με το υπέροχο αυτό κομμάτι, δεν πρέπει να ξεχνάμε και την καταλυτική επίδραση της εμβληματικής προσωπικότητας του Sheffield που ακούει στο όνομα Richard Hawley.

Κι αν το ζήτημα των επιρροών του Turner έχει πολλές εναλλακτικές απολήξεις (από τους προφανείς, Strokes και Libertines μέχρι τον Jacques Brel, τον Nick Drake, και τον Scott Walker) εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι, όταν έχουμε να κάνουμε με ταλέντα σαν κι αυτόν, ακόμη και μέσα σε πέντε (και μισό) κομμάτια του θα συναντήσουμε περισσότερους αξιόλογους στίχους από όσους καταγράφονται σε ολόκληρες δισκογραφίες άλλων καλλιτεχνών. Πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτοπαραθέσω από το πανέμορφο "It's Hard To Get Around The Wind". Ο Dylan έλεγε κάποτε στο "Subterranean Homesick Blues": «You don't need a weatherman to know which way the wind blows». Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έρχεται σήμερα ο Turner για να συμπληρώσει: «And even when you know the way it's going to blow, it's hard to get around the wind», αποδεχόμενος ότι δεν πρέπει να πολυαγχώνεται κανείς για πράγματα που δεν είναι στο χέρι του να αλλάξει. Μια από τις ομορφότερες ακουστικές μπαλάντες που άκουσα τελευταία.

Ο τρόπος που τραγουδά, το λεπτό χιούμορ και η έμφασή του στη λεπτομέρεια κάνουν την εξιστόρηση διπλά ενδιαφέρουσα. Θα παραθέσω ακόμη ένα παράδειγμα, καθώς στίχοι όπως «If you're gonna try and walk on water make sure you wear your comfortable shoes» δεν περνούν απαρατήρητοι, ακόμη και αν την πρώτη φορά που θα ακούσεις το "Piledriver Waltz" είσαι εντελώς απορροφημένος κάνοντας κάτι άλλο. Το εν λόγω κομμάτι είναι -με διαφορά- πιο σύνθετο από οτιδήποτε άλλο συναντούμε εδώ. Γραμμένο σε δύο ρυθμούς και με σαφώς πιο πλούσια ενορχήστρωση από ότι τα υπόλοιπα, κλείνει αυτό το -τρόπον τινά- EP με τέτοιον τρόπο που σε αφήνει να ζητάς απεγνωσμένα κάτι παραπάνω.

Έτσι, εν όψει της επερχόμενης κυκλοφορίας του συγκροτήματος που αναμένεται τον προσεχή Ιούνιο (και, εκτός απροόπτου, θα τιτλοφορείται "Suck It And See") το soundtrack του "Submarine" μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτης τάξεως ορεκτικό. Το εάν μπορεί να θεωρηθεί και ένα καλό στοίχημα για το πώς θα ακούγεται το τέταρτό τους άλμπουμ (ή έστω το λιγότερο φορτωμένο από πλευράς ενορχήστρωσης μέρος αυτού) είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Ωστόσο, χωρίς αμφιβολία, πρέπει να αναγνωριστεί ως σταθμός στην εξελικτική διαδικασία ωρίμανσης του Turner.

Εν κατακλείδι, όπως το soundtrack του "About A Boy" (2002) είναι μια χαρά δίσκος, αλλά υπάρχουν καλύτερα σημεία για να αρχίσει η γνωριμία κάποιου με τον Badly Drawn Boy [π.χ. το "The Hour Of Bewilderbeast" (2000)], έτσι και το "Submarine" προτείνεται ανεπιφύλακτα σε εκείνους που αγαπούν των Turner, αλλά στην -απίθανη- περίπτωση που σας έχει ξεφύγει το έργο του ή δεν του έχετε αποδώσει τη δέουσα προσοχή, καλό θα ήταν να ξεκινήσετε τη γνωριμία σας με αυτόν από κάπου αλλού.
  • SHARE
  • TWEET