Airrace

Δεν ξέρω πια τι να πρωτοπώ για τις κυκλοφορίες στο μελωδικό hard rock / AOR. Φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, είτε με τη μορφή project καταξιωμένων μουσικών, είτε και ως μεμονωμένες κυκλοφορίες μπαντών που ήταν ξεχασμένες στο χωροχρόνο και ξαφνικά, τσουπ, κυκλοφορούν και αυτές ένα άλμπουμ. Έτσι απλά. Κάπως έτσι είναι και η ιστορία των Βρετανών Airrace, που φέτος μάς χαρίζουν τη δεύτερη δουλειά τους, "Back To The Start". Το παράδοξο/παράξενο είναι ότι η πρώτη τους δουλειά βγήκε το 1984 με τίτλο "Shift Of Light". Τότε ο κύριος Laurie Mansworth (κιθάρες) βρήκε τους Keith Murrel (φωνητικά), Jim Reid (μπάσο), Tony Sadler (keyboards) και Jason Bonham (ναι, ο γνωστός, στα drums).

Οι Airrace, λοιπόν, και αφού είχαν διαλύσει ένα χρόνο μετά την παρθενική δουλειά τους, ξαναβρέθηκαν το 2009 για να γιορτάσουν την 25η επέτειο του "Shift Of Light", στα πλαίσια του Firefest Festival της Αγγλίας. Έτσι οι Μansworth, Bonham, Murrell και Sadler πήραν τους Dean Howard (ex- T'Pau, δεύτερη κιθάρα) και Dave Boyce (ex-Samson, μεταξύ άλλων, στο μπάσο) για να δώσουν κάποια shows με τους Thunder, Tesla, Winger και άλλους, αλλά και να κάνουν δικές τους headline εμφανίσεις. Όταν ο Bonham έφυγε, αντικαταστάθηκε από τον Simon Dawson. Επίσης έφυγε ο Toby Sadler και αντικαταστάθηκε από τον Chris Williams και ο Dave Boyce αντικαταστάθηκε από το ιδρυτικό μέλος Jim Reid (ουφ, τελειώσαμε!). Η μεγάλη απήχηση που είχαν τούς έκανε να μπουν στο studio για να γράψουν νέο υλικό και να μάς το παρουσιάσουν.

Αν όλα αυτά σας φαίνονται γραφικά, θα συμφωνήσω μαζί σας. Αυτός ήταν και ο λόγος που πήρα στα χέρια μου το άλμπουμ με τεράστια καχυποψία. Μέχρι να πατήσω το play. Μέτα, αυτό που βιώνουν τα αυτιά σου για περίπου 45 λεπτά δεν περιγράφεται εύκολα. Μάλλον η εταιρία τους, η Frontiers, που έχει κυρίως τέτοιου είδους κυκλοφορίες, δεν τους έδωσε «στέγη» χωρίς λόγο. Οι ιθύνοντες κάτι θα «έπιασαν». Ευτυχώς για εμάς τους ακροατές. Το "Back From The Start" είναι ένα άλμπουμ ατόφιου AOR, έχοντας όλα τα στοιχεία του είδους που θα φέρουν εις ακροαστικήν τέρψιν τους ακροατές. Έχοντας πολλά στοιχεία από Toto, Foreigner, Journey και Survivor, με το πρώτο άκουσμα θυμίζει δουλειά γραμμένη στα '80's, με σύγχρονη, φρέσκια παράγωγη.

Αν για κάποιο λόγο δεν έχετε ακούσει ή ασχοληθεί με κάποιο από τα παραπάνω group, βάλτε στο μυαλό σας πολύ δυναμικές συνθέσεις, γεμάτες μελωδία, με catchy ρεφρέν που σου κολλάνε στο μυαλό. Όπως στους κολοσσούς του είδους, τα keyboards παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα κομμάτια κι εδώ. Όλες οι συνθέσεις θα μπορούσαν να αποτελούν μια δουλειά, η οποία, αν είχε γραφτεί στη δεκαετία του 1980, ίσως τώρα να αναφερόμασταν σε αυτήν ως ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ του ιδιώματος. Πραγματικά δεν πιστεύεις στα αυτιά σου, αφού και το μουσικό ύφος αλλά και το επίπεδο είναι κάτι παραπάνω από υψηλά, προς σίγουρη έκπληξη. Αντί, λόγω ηλικίας, να γράφουν τραγούδια πιο απαλά, με βάση το συναίσθημα, αυτοί έχουν συνθέσει κομμάτια που θα ξυπνήσουν κάθε σβησμένο συναίσθημα του σώματος. Το "Back To The Start" έχει ακριβώς αυτό που αγαπάει ο οπαδός του είδους: Τραγούδια με ξεσηκωτό χαρακτήρα που αμέσως χτυπάνε πολλές χορδές του ανθρώπινου σώματος, δημιουργώντας ποικίλα συναισθήματα. Η φωνή του Keith Murrel είναι το κάτι άλλο. Το «θεϊκό» αυτό λαρύγγι, που από ό,τι φαίνεται μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα, είναι για εμένα το 50% του άλμπουμ. Ανεβάζει κάθε σύνθεση χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και κάνει τον ακροατή να χαίρεται για ό,τι ακούει. Κομμάτια όπως τα "Keep On Going", "Two Of A Kind", "Call Me Anytime", "So Long", "Back To The Start", "One Step Ahead" και "What More Do You Want From Me?" δε γράφονται κάθε μέρα.

Παρόλο που το κοντέρ έχει γράψει τώρα πια πολλά ηλικιακά χιλιόμετρα για τα μέλη, η συνθετική δεινότητα τους μάλλον είναι και το μυστικό του δίσκου. Μάζεψαν όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίες και σαν το παλιό κρασί δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που κάθε μουσικός που ασχολείται με το είδος θα ήθελε να είχε κυκλοφορήσει, αλλά και κάθε οπαδός που αρέσκεται στο ύφος θέλει να έχει στη δισκοθήκη του. Το γιατί το καταλαβαίνεις αμέσως, αφού η ποιότητα ξεχειλίζει σε κάθε σύνθεση. Άλλωστε, το καλό μελωδικό hard rock / AOR αυτό ακριβώς είναι: η μουσική που θα σε σηκώσει από την καρέκλα, θα σου αναστήσει ό,τι έχεις θαμμένο μέσα σου και θα σου δώσει πολλές στιγμές απίστευτης ευμάρειας και προσωπικής νιρβάνας, μιας και θα τραγουδάς συνεχώς ό,τι έχεις ακούσει, μη μπορώντας να κάνεις κάτι άλλο από τη συνεχιζόμενη έκσταση. Το σημαντικό είναι τα κομμάτια να σου μεταφέρουν ένα μοναδικό vibe που σου διαπερνάει το κορμί σαν ηλεκτρικό ρεύμα, κάτι που γίνεται στο εν λόγω άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος.     

Σε κάποιους το άλμπουμ ίσως φανεί αρκετά κοινότυπο και χιλιοακουσμένο, καθώς ο καθένας από εμάς αντιμετωπίζει και ακούει το κάθε δίσκο διαφορετικά. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η δεύτερη δουλειά των Airrace είναι από τα καλύτερα δείγματα μελωδικού hard rock που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος απλός, αφού η θετική ενέργεια που εκπέμπεται και από τις 12 συνθέσεις δε μπορεί πάρα μόνο να ικανοποιήσει. Ακούστε το δίσκο αν είστε fan του είδους και δε θα ξεκολλήσετε το αφτί σας από τα ακουστικά ή τα ηχεία. Θα ανακαλύψετε και εσείς πολύ γρήγορα πόσο άνετα ένας δίσκος που έχει γίνει με μεράκι μπορεί να γίνει κλασικός μετά από χρόνια.