Agnostic Front

Ένα από τα διαχρονικά προβλήματα προσέγγισης μιας νέας κυκλοφορίας από βετεράνους μιας μουσικής σκηνής, είναι το δίπολο αναμάσημα-ταυτότητα. Για κάθε AC/DC και Motorhead, θα υπάρχει μια μέση power ή black metal μπάντα. Αλλά τι γίνεται όταν δεν είσαι απλά ταγμένος σε ένα ιδίωμα, αλλά κατέχεις και το προνόμιο να είσαι προπάτορας μιας ολόκληρης μουσικής σκηνής και μερικών υπο-ιδιωμάτων; Οι θρύλοι Agnostic Front είναι ακριβώς αυτό και επιστρέφουν τέσσερα χρόνια μετά, με τον δωδέκατο δίσκο τους.

Πάνε κοντά 40 χρόνια από τo "United Blood" EP και το "Victim In Pain" LP, και πλέον οι Agnostic Front κατέχουν ένα μυθικό status. Το λεγόμενο New York hardcore τους χρωστάει τα μέγιστα, όπως και το crossover, όπως και η ‘90s modern metal σκηνή των Η.Π.Α. Συνεπώς, οι Agnostic Front έχουν την άνεση να επαναπαύονται στις αιώνιες δάφνες τους και να κινούνται με ευκολία ανάμεσα στα είδη που συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία και καθιέρωσή τους. Το "Get Loud!" είναι ακριβώς αυτό. Δεκατέσσερα φρέσκα τραγούδια, αθροιστικής διάρκειας μισής ώρας, έρχονται για να περάσουν το κεντρικό μήνυμα του δίσκου, δηλαδή την αφύπνιση του κοινού.

Αν υπάρχει κάποια ουσιώδης διαφορά σε σχέση με τον προηγούμενο απολαυστικό τους δίσκο, είναι πως πλέον οι Agnostic Front δεν είναι τόσο εκδηλωτικά πολιτικοί, όπως ας πούμε οι Refused στον νέο τους δίσκο. Αυτήν τη φορά, σε μια τάση που ίσως είναι κυρίαρχη στο σύγχρονο hardcore, οι Agnostic Front επικεντρώνονται στα διαπροσωπικά κοινωνικά προβλήματα, σε αντίθεση με τα πολιτικά. Φυσικά και συνδέονται, αλλά εδώ το κάλεσμα είναι στον καθέναν ατομικά. Πάραυτα, το "Get Loud!" εν τέλει καταφέρνει να παρουσιάσει όλες τις πτυχές της μπάντας. Η έναρξη με το "Spray Painted Walls" είναι Agnostic Front μέχρι το κόκκαλο, αρκετά thrashcore, και προϊδεάζει τον ακροατή για άλλη μια δυναμική περιήγηση στην κληρονομιά τους. Ομαδικά φωνητικά, trademark Stigma leads, όλα είναι εδώ. Το ομότιτλο, είναι κλασικό N.Y.H.C. κομμάτι, με μεγάλο punk rock refrain, και από τα καλύτερα του δίσκου. Η συνέχεια με το "Conquer And Divide" κοιτάει προς τις crossover thrash στιγμές της μπάντας και συνεχίζει τον κοινωνικό σχολιασμό.

Ο δίσκος, σε μια «τελετουργική» συνέχεια των τελευταίων της μπάντας, διαθέτει τραγούδια νοσταλγικού χαρακτήρα. Το "I Remember", με το ταιριαστό του video clip, δεν γίνεται να μην αγγίξει τους παλαιότερους οπαδούς της μπάντας. Τέτοια σύνθεση, εξίσου δυναμίτης, είναι και το "In My Blood". Με το μεγαλοπρεπές του breakdown, γέρνει τη συνολική ζυγαριά προς την crossover πτυχή της μπάντας. Η παραγωγή, διαυγέστατη, αναδεικνύει τα μονολιθικά και επιθετικά riffs της μπάντας, και έτσι, παρά τις συνήθεις για τέτοιο ιδίωμα, στιγμές απλοϊκών στίχων ("Attention", "Snitches Get Stitches"), ο ακροατής θα βρει αρκετά πράγματα για να κρατήσουν τον δίσκο σε διαρκή αναπαραγωγή. Το κεντρικό θέμα του δίσκου θα συνεχιστεί με το “Dead Silence” και “Devastated” με το δεύτερο να κλείνει σε επιβλητικό τόνο τον δίσκο.

Από το πολύχρωμο εξώφυλλο και τον τίτλο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, όλα γύρω από το "Get Loud!" φωνάζουν ένταση. Μπορεί να μην καταφέρνουν να σοκάρουν, ξανά, τη σκηνή, ή να μεταδώσουν ένα κρίσιμο κοινωνικό μήνυμα, σίγουρα όμως διατηρείται το brandname των "Agnostic Front" στα ύψη. Το γεγονός πως με κάθε νέα κυκλοφορία η μπάντα μπορεί να προσθέτει τραγούδια στα setlist της, είναι μια νίκη τους, μιας και πλέον δεν έχουν την ανάγκη να αποδείξουν τίποτα, ενώ δεν ενδιαφέρονται να προσεγγίσουν νέο κοινό. Ο δίσκος μπορεί να μην ισορροπεί ιδανικά μεταξύ των διαφορετικών πτυχών του, και ίσως οι πολλές punk rock στιγμές να ξενίσουν, δεν κουράζει όμως και ιδιαίτερα. Τι και αν δεν είναι το "Get Loud!" τόσο επιθετικό όσο η επιστροφή των Cro-Mags, σημασία έχει πως οι θρύλοι είναι παρόντες προσφέροντας απλόχερα όσα οι ίδιοι δημιούργησαν, επισφραγίζοντας την κληρονομιά τους.