Agnosia

Ήταν πριν περίπου τέσσερα χρόνια όταν ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική των Agnosia, όταν εμφανίστηκαν στη Θεσσαλονίκη ως support στους Fates Warning, και μου άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις. Αγόρασα το ντεμπούτο τους "Trace Decay", περνώντας αρκετές ώρες ακροάσεων με το ποιοτικότατο progressive metal τους. Παραδοσιακό, όχι φοβερά πρωτότυπο αλλά σίγουρα δυνατό, μελωδικό και ιδιάτερα άρτιο τεχνικά. Με το πέρασμα των χρόνων απόρησα για το πού χάθηκαν δισκογραφικά, ωστόσο φαίνεται πως οι ίδιοι δούλευαν σε νέο υλικό, το οποίο κυκλοφόρησαν με την μορφή ενός mini άλμπουμ, το "A Blot On The Landscape".

Mια βασική αλλαγή σε σχέση με την προηγούμενη δισκογραφική δουλειά των Agnosia εστιάζεται στην αλλαγή τραγουδιστή, με τον Τάκη Νικολακάκη (για τον οποίο μιλήσαμε και στο review του "A Frail Deception" των επίσης συμπατριωτών μας Psycrence) να αναλαμβάνει τα φωνητικά και αποτελεί μια από τις καλύτερες επιλογές που θα μπορούσε να κάνει η μπάντα για να βελτιώσει τον ήχο της. Πέραν αυτού, μουσικά το άλμπουμ κινείται στον κλασικό progressive metal ήχο, με εμφανείς τις επιρροές των Fates Warning ως προς την αισθητική και το λυρισμό, με κάποιες Theater-ικές καταβολές στα πιο τεχνικά μέρη. Ωστόσο, οι Agnosia όπως και στο ντεμπούτο τους καταφέρνουν να έχουν έναν πιο προσωπικό ήχο, συνδυάζοντας με ωραίο τρόπο τα δυνατά riffs του Διονύση Σουρελή με τα μελωδικά πλήκτρα του Παντελή Κυραμαργιού και δημιουργούν συνολικά ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα που τιμά την κληρονομιά των κλασικών '90s progressive metal δίσκων.

Ανοίγοντας με το ορχηστρικό "In Awareness" και βασικό πρωταγωνιστή τα πλήκτρα και τα τύμπανα, ήδη φαίνεται η ποιότητα στην οποία πρόκειται να κινηθεί ο δίσκος. Μια σύντομη αλλά πολύ ατμοσφαιρική σύνθεση που οδηγεί στο πρώτο single του δίσκου, το "Noetic Healing", το video clip του οποίου μπορείτε να δείτε εδώ. Το κομμάτι αυτό από την αρχή μου τράβηξε την προσοχή με το πιασάρικο ρεφρέν του και τις μελωδίες των φωνητικών, αφού αποτελεί ενδεικτικό της μεγάλης συνθετικής προόδου που έχει συντελεστεί στις τάξεις της μπάντας. Φυσικά δεν λείπουν τα progressive περάσματα, με κιθάρες ξυράφια και τα πλήκτρα να γεμίζουν όπου χρειάζεται ή ακόμη και να «ανταγωνίζονται» τις κιθάρες για την προσοχή του ακροατή.

Συνέχεια με το "The Dyadic Encounter", ένα σχετικά mid-tempo κομμάτι με τις lead κιθάρες να πρωταγωνιστούν, ενώ και τα τύμπανα αλλάζουν αρκετές φορές το feeling, με αποκορύφωμα τον σχεδόν «πολεμικό» ρυθμό προς το τέλος του τραγουδιού, πριν να επανέλθει στο ρεφρέν και το κλείσιμο με το αρχικό riff. Το "A Blessing In Disguise" που έπεται ανεβάζει ταχύτητες, με πιο επιθετικό ήχο και ένα ενδιαφέρον ορχηστρικό πέρασμα στη μέση με πολλαπλές εναλλαγές ρυθμών.

Mια από τις πλέον συναισθηματικές στιγμές του δίσκου είναι το "Numb", με μια φοβερή ερμηνεία στα φωνητικά, ενώ το κιθαριστικό σόλο κλείνει ιδανικά το κομμάτι, αφήνοντας μια μελαγχολική αίσθηση. Το mini άλμπουμ κλείνει με μια νέα ηχογράφηση ενός παλιότερου κομματιού των Agnosia, το "Pain And Sickness", γεμάτο δυνατές κιθάρες και τεχνικές ακροβασίες και ακόμη καλύτερο κλείσιμο, σε σκοτεινό ύφος στο οποίο συμβάλλουν τα μέγιστα τα στοιχειωτικά πλήκτρα σε συνδυασμό με ένα ισοπεδωτικό riff.

Μετά από μπόλικες λοιπόν ακροάσεις, φαίνεται πως οι Agnosia επιστρέφουν για τα καλά με αυτό το mini αλμπουμ που ουσιαστικά αποτελεί μια πρόγευση για το τι πρόκειται να ακολουθήσει (concept άλμπουμ). Βελτιωμένοι σε όλα τα επίπεδα, με πιο ισορροπημένο songwriting και μια φωνάρα πίσω από το μικρόφωνο, μας κάνουν να ανυπομονούμε για το επόμενο δισκογραφικό βήμα τους, το οποίο ελπίζουμε να μην καθυστερήσει πολύ. Με τέτοιες δουλειές το μέλλον του ελληνικού progressive metal διαγράφεται λαμπρό, και φαίνεται όλο και πιο φωτεινό με ποιοτικούς δίσκους που ξεπηδούν ο ένας μετά τον άλλο. Απολαύστε υπεύθυνα.