Against Me!

Θυμάται κανείς από εσάς πριν τρία χρόνια όταν οι Against Me! κυκλοφορούσαν το "New Wave"; Εάν ναι,  τότε σίγουρα θα θυμάται και τον ντόρο που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομα τους , την κατάληψη υψηλών θέσεων στο αμερικάνικο billboard, τις τιμητικές διακρίσεις από τον μουσικό τύπο,  για έναν δίσκο που η αλήθεια είναι ότι το άξιζε και με το παραπάνω.

Τρία χρόνια μετά γίνεται η επιστροφή με δεύτερο τους album σε μη ανεξάρτητη εταιρεία και τα πράγματα δυστυχώς δεν πήραν την τροχιά που όλοι περίμεναν. Το "White Crosses" είναι ένα μέτριο album που δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση το ταλέντο και την αξία των Against Me!,  ή έτσι θέλω να πιστεύω. Τα στοιχεία που αγαπήσαμε σε δαύτους, όπως οι punk εμμονές συνδυασμένες  με folk/Irish πινελιές έχουν φθίνει αρκετά και πλέον και η μπάντα κινείται σε πιο καθάρια alternative rock νερά. Βέβαια πολλά από τα κομμάτια κρίνονται άκρως ραδιοφωνικά και σίγουρα μια χαρά την κάνουν την δουλειά τους για αυτόν τον σκοπό, μόνο που αυτοί οι Αμερικάνοι είναι κάτι παραπάνω από καραμέλα ραδιοφωνικών playlist.

Σαφώς και υπάρχουν καλά τραγούδια στο "White Crosses", όπως επίσης και καλογραμμένοι στίχοι, κάτι στο οποίο μας έχουν συνηθίσει άλλωστε, αλλά υπάρχουν όμως και τραγούδια fillers,  μελωδικές γραμμές που τις έχουμε ξανακούσει και στο παρελθόν. Μένοντας στα καλά σημεία του δίσκου τότε σίγουρα το ομώνυμο και τα "I Was A Teenage Anarchist", "Because Of The Shame", "Spanish Moss" , κερδίζουν τις εντυπώσεις  και μπαλώνουν τις τρύπες θυμίζοντας την αίγλη του παρελθόντος.

Είμαι αυστηρός μαζί τους γιατί τους συμπαθώ ιδιαίτερα. Κάποιος μπορεί να βρει σε αυτό το album,  το mainstream rock γκρουπ που πάντα ονειρεύονταν, εγώ όμως όχι. Ένα απλό ντεφορμάρισμα του ηγέτη της μπάντας Tom Gabel ίσως είναι αρκετό για να εξηγήσει πολλά από αυτά που η ακρόαση του "White Crosses" προδίδει. Προχωράμε μπροστά και περιμένουμε.