Absu

Οκτώ χρόνια είναι πολύ μεγάλο διάστημα. Αλλά τόσα χρειάστηκαν οι Absu για να ξεπεράσουν τα προβλήματα με τη σύνθεση τους, να βγουν από τον πάγο και να κυκλοφορήσουν το διάδοχο του "Tara". Έτσι, λίγο πριν αλλάξει η δεκαετία, η cult αυτή μπάντα από το Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών προλαβαίνει να μας παραδώσει ένα νέο δίσκο με το λιτό τίτλο "Absu". Με νέα μέλη και μία πλειάδα από guest μουσικούς να συμμετέχουν στα τραγούδια, μοναδική σταθερά του συγκροτήματος παραμένει, όπως πάντα, ο Proscriptor McGovern, πίσω από το drum kit και το μικρόφωνο, δίνοντας παράλληλα και το στίγμα της μπάντας στιχουργικά και κατά δεύτερο λόγο μουσικά.

Στο "Absu" φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι deathlier μέρες του παρελθόντος της μπάντας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η ανελέητη blackened thrash επίθεση του "Tara" και του "The Third Storm Of Cythraul" δεν έχει κοπάσει, αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, η πάροδος τόσων ετών άλλαξε ελαφρώς τη διάθεση των συνθέσεων. Χωρίς να υπολείπονται σε επιθετικότητα -ο Proscriptor δίνει για ακόμα μία φορά ρεσιτάλ στα drums, προκαλώντας σε σημεία κυριολεκτικά χάος-, τα τραγούδια του νέου δίσκου έχουν περισσότερο μια σαφή προδιάθεση προς τη δημιουργία έντονης ατμόσφαιρας.

Αρκετά mid paced μέρη, στα οποία δε μας είχε συνηθίσει η μπάντα στις τελευταίες δουλειές της, καταπληκτική κιθαριστική δουλειά από τους Aethyris και Zawicizuz, με όμορφα solo μέσα και ενορχηστρώσεις που προβάλλουν πιο έντονα το ατμοσφαιρικό κομμάτι των συνθέσεων, όλα είναι στοιχεία που βάζουν τον ακροατή σε μία ζοφερή, μυστικιστική διάθεση, που ίσως σας θυμίσει λίγο παλαιότερες κυκλοφορίες, όπως το "The Sun Of Tiphareth". Ας μην ξεχνιόμαστε όμως, όλα αυτά βαδίζουν δίπλα σε καταιγιστικά, θανατηφόρα thrashy riffs και μία βροχή, ανά διαστήματα, από blastbeat και δίκαση που θα ικανοποιήσουν κάθε φίλο της μπάντας, αφού φέρνει κοντά το παρελθόν με το παρόν.

Αυτό που δεν έχει αλλάξει -και ούτε πρόκειται όσο έχει ο Proscriptor τα ηνία της μπάντας- είναι το στιχουργικό κομμάτι. Οι αναφορές στην κέλτικη και σουμεριακή μυθολογία είναι έντονες και εδώ, ενώ δε λείπουν και τίτλοι - σιδηρόδρομοι, όπως το "In The Name Of Auebothiabathabaithobeuee" (μη ρωτήσετε τι σημαίνει αυτό, δεν έχω ιδέα). Δυστυχώς εδώ δεν ακούμε γκάιντες, όπως στο "Tara", που προσέφεραν πολύ σε συνδυασμό με τη θεματολογία, ούτε έχουμε ακουστικές κιθάρες ή γυναικεία φωνητικά να εντείνουν την ατμόσφαιρα, αλλά αυτό δε νομίζω να αποτρέψει κανέναν από το να συμπαθήσει, τουλάχιστον, το νέο δίσκο. Το "Absu" μπορεί να χαρακτηριστεί, χωρίς υπερβολή, ως μία άξια συνέχεια του "Tara" και στέκεται άνετα και χωρίς να μειονεκτεί δίπλα στην υπόλοιπη δισκογραφία των Αμερικανών. Μια δισκογραφία διόλου αμελητέα, αφού απαρτίζεται από αριστουργήματα. Ας ελπίσουμε μόνο να μη χρειαστούν άλλα οκτώ χρόνια για ακούσουμε νέο υλικό από τους Absu.