1000mods

Το έχουμε ξαναγράψει πως όταν μαθαίνεις από τα λάθη σου με το να τα επαναλαμβάνεις με κλειστά μάτια, κάτι δεν κάνεις καλά κι ευτυχώς οι 1000mods ανήκουν στην άλλη κατηγορία, την σωστή. Το "Super Van Vacation", ήταν φουριόζικο με όλα τα καλά του κόσμου, που έσερνε μαζί του κι ένα σημαντικό μειονέκτημα. Η διάρκειά του ήταν αδικαιολόγητα μεγάλη και το εμπόδισε, τουλάχιστον στα δικά μου αφτιά, να ακουστεί αρκετές φορές στο σύνολό του. Τρία χρόνια μετά, στο "Vultures" πρυτανεύει η λογική, το πάθος και η κάψα των Κορίνθιων για την αγαπημένη τους μουσική περιορίστηκε στα 38 λεπτά και κάπως έτσι το «Τσίμπα, 1-0» ήταν γεγονός.

Αν νομίζεις τώρα πως το σκορ θα λήξει έτσι, είμαι άμπαλος. Σαφώς και παίζει ρόλο η διάρκεια ενός δίσκου, το Α και το Ω όμως είναι οι συνθέσεις. Συνθέσεις, που όταν μπορούν και στέκονται άνετα μόνες τους χωρίς φωνητικά, σηματοδοτούν την εξέλιξη της μπάντας στον τομέα αυτό. Από την στιγμή δε, που οι μελωδίες της φωνής πατούν ιδανικά πάνω στη μουσική, τότε το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο απολαυστικό. Ένα οργανικό κομμάτι υπάρχει μόνο στο "Vultures", αν απομονώσεις όμως την μουσική από την φωνή στα υπόλοιπα, θα σου είναι πιο εύκολο να αντιληφθείς την σημαντικότητά των δυο τους.

Δεν ξέρω αν το ένιωσες κι εσύ, αλλά έχει γράψει ήδη 2-0 από ημίχρονο. Το "Big Beautiful" (που πήγε το "Women";) το είχα ακούσει live πριν λίγους μήνες και προφανώς δεν το θυμόμουνα, παρά μόνο όταν μπήκαν τα φωνητικά. Σ' τα έλεγα; Και κάπου εδώ ξεκινάει το over, a.k.a. 3-0. Έχουμε μνημονεύσει ουκ ολίγες φορές την αναγκαιότητα ύπαρξης τουλάχιστον ενός «μεγάλου» τραγουδιού, που θα αλλάξει επίπεδο μια μπάντα και που θα αποτελέσει για μας προσωρινή τροχοπέδη στην συνεχόμενη ακρόαση ενός δίσκου. Η πρώτη και δυσκολότερη στάση εδώ είναι το "She", ένα τραγούδι που η ζωντανή του εκτέλεση από Σκανδιναβούς retro rockers θα έφερνε αβίαστα στο μυαλό την περίφημη έκφραση με τις «μπάμιες». Ερμηνευτικά τώρα, μάλλον θα είχαμε απώλειες σε φάση mute, καθότι οι στίχοι του με ναυαρχίδα το «I will burn the sun», εκστομίζονται μόνο από ηλιοκαμμένους λαούς που έχουν τον James Hetfield στο πετσί / λαρύγγι τους.

Το μόνο που βοηθάει στο να ξεπεράσεις την «ουδέν μονιμότερο εκ του προσωρινού» κατάσταση, είναι η βαθιά πεποίθηση σε βαθμό σιγουριάς ότι στην πορεία θα βιώσεις κανα δυο ακόμα αντίστοιχες. Τα "Horses Green" (μου χαχα) και "Low" που καλώς κι έπονται με την σειρά αυτή, είναι ένα κλικ πριν τη μοιραία συνάντηση που τελικά επέρχεται με το "Reverb Of The New World". Πρωτόπλαστοι Monster Magnet, γαλαξιακοί 35007 κι ένα επιληπτικό riff, που μεταμορφώνει τους Mods στους bullies που πήγαιναν καροτσάκι την Konchita μέχρι τις τουαλέτες του σχολείου. Τσαααακ, 4-0 κι ακόμα γράφει το κοντέρ του "Vultures", που αν και όχι καθαρόαιμο stoner στην ολότητά του, ακούγεται ικανό να δώσει το φιλί της ζωής σε ένα ιδίωμα που έτσι κι επανέλθει, θα χρωστάει αρκετά στην πρωτεύουσα του Δήμου Τενέας.