ProgSession #34: Novalis

Όση χαρά προσφέρει στους απανταχού μουσικόφιλους η παρακολούθηση της επικαιρότητας και η βιωματική συναίσθηση του παρόντος, άλλο τόσο, και ίσως και περισσότερο, ενδιαφέρον έχει η ενασχόληση με το άγνωστο παρελθόν, με το σκάλισμα της Ιστορίας, με τις πιο αφώτιστες γωνιές της. Στα πλαίσια αυτής της διαστροφής, το Rocking.gr κάθε μήνα θα παρουσιάζει, μέσω μίας στήλης που καθόλου τυχαία επέλεξε να παίξει με τις λέξεις progress και obsession, ένα δίσκο από το ευρύτατο φάσμα και την κληρονομιά του progressive rock, που δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει ενός cult συλλεκτικού επιπέδου.

Days of progressive past Vol. 34:

Novalis - Novalis
1975
Brain

Στο προηγούμενο ProgSession κάναμε μια αναφορά σχετικά με το πόσο βρετανικό θα μπορούσε να ακουστεί ένα γερμανικό prog γκρουπ των 70s. Και αν αυτομάτως οι συνειρμοί γύρω από το αρχετυπικό γερμανικό πεδίο του Kraut είναι δεδομένοι, παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσουμε με ένα ακόμα γκρουπ, το οποίο άνθισε στη Γερμανία κατά τη δεκαετία του '70, αλλά κατάφερε να ξεχωρίσει όχι για την Kraut πρωτοπορία των συγχρόνων του, μα για την «βρετανίλα» στον ήχο του και τις αναφορές στον γερμανικό ρομαντισμό ως λογοτεχνικό κίνημα.

Έχοντες ήδη πάρει το όνομά τους από τον κατεξοχήν εκπρόσωπο του γερμανικού ρομαντισμού, Novalis, οι Γερμανοί από το πρώτο τους ήδη άλμπουμ κατάφεραν να επιδείξουν στο κοινό πτυχές του ταλέντου τους με την μοναδική αγγλόφωνη προσπάθειά τους, άνοιξαν διάπλατα το δρόμο για την καταξίωση που ακολούθησε. Καταξίωση καλλιτεχνική, αλλά και διαχρονική καθώς οι Novalis πλέον θεωρούνται από τα συγκροτήματα εκείνα που άφησαν το δικό τους στίγμα σε μια εποχή που ο ήχος τους άνθισε σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το δεύτερο, ομώνυμο άλμπουμ τους αποτέλεσε μια στροφή στην λυρικότητα με στίχους στα γερμανικά πλέον και επί της ουσίας μελοποιημένη ποίηση του εμπνευστή του ονόματός τους. Έχοντας αποχωρήσει ο πρώτος τραγουδιστής τους, Jurgen Wenzel και αφού προσχώρησαν δύο ταλαντούχοι κιθαρίστες, το νέο αυτό lineup των Novalis προχώρησε αμέσως στην σύνθεση του άλμπουμ με μια σαφή, πιο συμφωνική prog εκδοχή τους και το αποτέλεσμα υπήρξε μαγευτικό.

Ήδη από την πρώτη σύνθεση, ο ακροατής αντιλαμβάνεται με το ορχηστρικό "Sonnengeflecht" τις διαθέσεις των Γερμανών για πειραματισμό, σταδιακές εναλλαγές στα μέτρα και στις εντάσεις και γενικά μια σύγχρονή τους αντίληψη με τα πλήκτρα να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και τις κιθάρες να προσδίδουν μια εξαιρετική άποψη όπου απαιτείται. Έπειτα, ένας αέρας από την folk κατά βάση αγγλική Canterbury σχολή οδηγεί στη δεύτερη σύνθεση που αποτελεί την μελοποιημένη εικόνα της ρομαντικής ποίησης που αναφέραμε και στα εννέα και κάτι λεπτά που διαρκεί, μεταφέρει ιδανικά τις πρώιμες Floyd επιρροές μέσα από ένα πρίσμα ψυχεδελικό, το οποίο δίνει τη θέση του σε κιθαριστικές εξάρσεις και ορχηστρικά περάσματα που ισορροπούν μεταξύ hard rock και κλασικότροπης αντίληψης εξαιτίας των synths κυρίως. Η συνέχεια του άλμπουμ, στο ίδιο κλίμα κάνει ακόμα πιο εμφανείς τις ορέξεις των Novalis να μεταφέρουν  εικόνες μιας άλλης εποχής, που το μυθικό στοιχείο αποτελούσε πηγή έμπνευσης, διαμέσω των συνθέσεών τους, οι οποίες εξελίσσονται με μια σταδιακή απογείωση και στο "Dronz" επί παραδείγματι, οι Kraut στιγμές κάνουν πιο εμφανή την παρουσία τους και συνδυάζονται άψογα με δυναμικές και ταξιδιάρικα πλήκτρα. Στο δε "Impressionen", το κομμάτι που περισσότερο από κάθε άλλο προσδίδει μια πιο κλασική άποψη, εμπνευσμένο και από την 5η συμφωνία του Anton Bruckner, οι (σχετικά πιο Blackmore-ικές) κιθάρες πάλι, συνδυάζονται υπέροχα με τα πλήκτρα και το organ, οδηγώντας έτσι στο φινάλε με το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι των Γερμανών.  Επηρεασμένο πλήρως και αυτό από την ποίηση του Novalis, κλείνει ένα άλμπουμ, το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί από τα κορυφαία της γερμανικής prog σχολής ακόμα και αν δεν εντάσσεται στον αμιγώς «γερμανικό» ήχο, αλλά βρίσκει κανείς περισσότερες ομοιότητες με τους αντίστοιχους Βρετανούς prog καλλιτέχνες που πρωταγωνίστησαν παράλληλα με τους Novalis.

Συμφωνικό Prog στο ίδιο μοτίβο με τους εξαιρετικούς Grobshnitt και τους Eloy σε στιγμές, αλλά και με μια πινελιά από κλασικούς Genesis στις πιο folk στιγμές. Μπορεί τα φωνητικά να μην αποτελούν το δυνατό χαρτί των Novalis να μην εντυπωσιάζουν, όπου είναι απαραίτητη η συνδρομή τους (και δη στα γερμανικά), αλλά τα καταπληκτικά πλήκτρα καθ' όλη τη διάρκεια του άλμπουμ και ο πρωταγωνιστικός τους ρόλος στην εξέλιξη των συνθέσεων είναι μια αφορμή για να εντάξει το "Novalis" μεταξύ των κορυφαίων γερμανικών εκπροσώπων. Ύστερα από μερικές ακόμα ανακατατάξεις στην σύνθεσή τους, οι Γερμανοί κυκλοφόρησαν κάποιους δίσκους ακόμα, με το "Sommerband" που ακολούθησε να είναι και αυτό εξαιρετικό και στα ίδια υψηλά επίπεδα έμπνευσης με τον προκάτοχό του και πλέον θεωρείται, με την ανάκαμψη και του προοδευτικού ήχου, προτεινόμενο άκουσμα της περιόδου που ο ήχος αυτός έλαμψε και άφησε διαχρονικές δουλειές.

Τον επόμενο μήνα, το ProgSession αφήνει τους Γερμανούς που ακούγονται σαν Βρετανοί και αναζητά το ουράνιο τόξο βορειότερα.