Ένας ελέφαντας με κελεμπία

Oι άνεμοι με έφεραν πρόσφατα στο Ντουμπάι, όπου περίμενα να ακούσω από κάθε πόρτα αραβόφωνα, τουρκόφωνα και ελληνόφωνα τσιφτετέλια, όπως Κωνσταντινούπολη. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική.

Η νυχτερινή ζωή στα ψευτοσυντηρητικά Εμιράτα επικεντρώνεται στα πανάκριβα μπαρ των ξενοδοχείων, καθένα από τα οποία θυμίζει «μικρά Αγγλία», με μπάντες που παίζουν indie και οθόνες που δείχνουν μπάλα.

Κάθε φορά που έμπαινα σε ένα από αυτά, κοιτούσα δεξιά αριστερά, μήπως διακρίνω κάπου έναν κύριο που μοιάζει λίγο Εγγλέζος, λίγο Άραβας και λίγο Έλληνας. Ο θρυλικός Cat Stevens περνάει πλέον τους χειμώνες του στην τεχνητή πολιτεία της ερήμου...

Και πού αλλού να πάει; Στην Αμερική, μήπως; Το πάνσοφο FBI τον κήρυξε τρομοκράτη και του απαγόρευσε την είσοδο στη χώρα από το 2004 κιόλας, όταν πας μη Αμερικανός κηρυσσόταν βάρβαρος, ιδίως αν έφερε αραβικό όνομα και μούσι.

Διότι, λησμόνησα να σας πω, ο Cat Stevens ασπάστηκε τον μωαμεθανισμό από το 1977 κιόλας και κυκλοφορεί έκτοτε με το ονοματεπώνυμο Yusuf Islam. Όταν γεννήθηκε, βέβαια, βαφτίστηκε Σωτήριος-Δημήτριος: Στήβεν Δημήτρης Γεωργίου, παιδί Ελληνοκυπριακής οικογένειας εγκατεστημένης στο Λονδίνο.

Οι γονείς του έτρεχαν το εστιατόριο «Μουλέν Ρουζ», που βρισκόταν κάτω από το σπίτι τους. Ο μικρός, όμως, ονειρευόταν να σταθεί στη σκηνή και να πει τα τραγούδια των Beatles, των Kinks και του Bob Dylan. Στο αυστηρό καθολικό σχολείο όπου τον έστειλαν, έφαγε πολύ ξύλο από τους συμμαθητές και από τους καθηγητές του. Την έννοια «αρτίστας» τη θεωρούσαν βρισιά.

Απτόητος, ο Σωτηράκης-Δημητράκης έστρεψε όλη την προσοχή του στα καλλιτεχνικά και έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα στα δεκαοκτώ του χρόνια. Χρειαζόταν, όμως, ένα όνομα πιο πιασάρικο από το Γεωργίου. «Τα μάτια σου είναι γατίσια», του είπε η τότε κοπέλα του. Ο Cat Stevens είχε μόλις γεννηθεί. Και έβαλε πλώρη για να κατακτήσει τον κόσμο.

Ο Cat Stevens άλωσε το βρετανικό τοπ-10 από το 1967 κιόλας και μεσουράνησε στη δεκαετία του '70, με ένα κράμα εύληπτης αλλά «σκεπτόμενης» folk/rock. Aποκλείεται δα να υπάρχει άνθρωπος που δεν αναγνωρίζει το θρυλικό "Wild World". Θυμάμαι ότι, έφηβος, είχα στη δισκοθήκη μου το Back To Earth, δηλαδή τον τελευταίο δίσκο που εξέδωσε με το ψευδώνυμο που του χάρισε η φιλενάδα του. Ήταν, και στην Ελλάδα, αρκετά δημοφιλής, αλλά όχι τριπλά πλατινένιος όπως στις ΗΠΑ.

Όταν προσηλυτίστηκε στον μωαμεθανισμό έδωσε σε φιλανθρωπίες όλη την περιουσία του, χωρίς να εξαιρέσει τις κιθάρες του. Εγκατέλειψε τη σκηνή για τρεις ολόκληρες δεκαετίες, αλλά έμεινε στο προσκήνιο με τρόπο καταιγιστικό, όπως αρμόζει σε κάποιον που πατάει στις συγκεκριμένες δύο βάρκες.

Αντιμετώπισε κατακραυγή όταν επικρότησε δημόσια τον φετβά σε βάρος του Σαλμάν Ρούσντι, βρέθηκε στο στόχαστρο των Αμερικανών μετά την 11η Σεπτεμβρίου (από λάθος, όπως αποδείχθηκε), καταδίκασε σε όλους τους τόνους την αραβόφωνη τρομοκρατία μιλώντας σε δύσπιστα αυτιά, κατατρόπωσε στα δικαστήρια την εφημερίδα που έγραψε ότι ο ίδιος μιλάει μόνο σε γυναίκες καλυμμένες με μαντήλα, πέρασε μισή ζωή προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας με κελεμπία.

Μετά από πιέσεις, ο Yusuf Islam (ή απλώς Yusuf) επέστρεψε στη δισκογραφία το 2006, με μουσική που πλέον εξερευνά και αραβικά μοτίβα. Εντάχθηκε στο Hall Of Fame το 2014 μαζί με τον Art Garfunkel, αλλά είδε κι έπαθε μέχρι να πείσει τους γιάνκηδες ότι δεν είναι μπατζανάκης του Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Όσο εγώ τον έψαχνα στο Ντουμπάι, ο 68χρονος ξεκινούσε τη δεύτερη περιοδεία της ύστερης καριέρας του στις ΗΠΑ, με δώδεκα συναυλίες, των οποίων τα έσοδα θα δοθούν σε ιδρύματα, στη Συρία και αλλού. Οι διακρίσεις του στον τομέα της φιλανθρωπίας είναι αντάξιες και ασφαλώς σημαντικότερες της μουσικής του καριέρας.

«Τell 'em I'm Gone», τιτλοφορείται ο τελευταίος δίσκος του (2014). Όμως, ο Cat Stevens είναι ακόμη εδώ. Και δεν βιάζεται να πάει πουθενά.