Ο Robbie και η μαϊμού

Ο Νίκος Παπαδογιάννης ενθουσιάστηκε με τον Robbie Williams, ζαλίστηκε με την κοσμοπλημμύρα και αναρωτιέται μήπως ήρθε η ώρα για ακόμα περισσότερο ρίσκο

Από τον Νίκο Παπαδογιάννη, 24/06/2015 @ 10:23
Αυτό, πάλι, ποιός το είχε δει στην κρυστάλλινη σφαίρα του; Συναυλία με εισιτήριο 60+ ευρώ, στην Ελλάδα της χρεωκοπίας, να μαζεύει 30.000 κόσμο στη μακρινή και άβολη για τα τακούνια των κοσμικών κυριών, Μαλακάσα.

Για τα ωραία μάτια ενός καλλιτέχνη που ουδέποτε είχε λαϊκό έρεισμα στο κοινό της χώρας και είναι εξαφανισμένος εδώ και μία δεκαετία.

Και στο τέλος να φεύγουν όλοι εκστασιασμένοι και να μην χωράει πουθενά έστω μία φωνή αμφισβήτησης! Πώς το καταφέρατε αυτό, μίστερ Robbie Williams; Αλήθεια, πώς;

Σύμφωνοι, ήταν και πάλι παρούσα η γενιά των σέλφις και του φέισμπουκ. Ο χώρος των προσκεκλημένων θύμιζε συγκέντρωση του "Μένουμε Ελλάδα", με Βαρβιτσιώτηδες, Κουμουτσάκους, Μπογδάνους και διάφορα σούργελα των μεσημεριανάδικων. Μέχρι τον Λάκη Λαζόπουλο και τη Ρούλα Κορομηλά πήρε το μάτι μου.

Ναι, πήγα στην ίδια συναυλία με τον Λαζόπουλο και την Κορομηλά! Έστρεψα όμως το βλέμμα στη λαοθάλασσα και το ξεπέρασα. Πότε αποκτήσαμε συναυλιακή συνείδηση και δεν το καταλάβαμε; Bρε, μπας και ξυπνάμε;

Αύριο μεθαύριο το Terra Vibe θα πλημμυρίσει ξανά από κόσμο, για το αταίριαστο ταίριασμα Prodigy με Judas Priest. Και ξανά για τον Manu Chao, που μας κάνει να νιώθουμε επαναστάτες και βαρκελωνέζοι με μαλλί τζίβα.

Ο απολογισμός αυτού του παράξενου επετειακού Rockwave θα ξεπεράσει τα 100.000 κεφάλια. Στον ίδιο χώρο, όπου κάποτε ολόκληροι Muse μάζεψαν 3.000 άτομα και οι Manics έπαιξαν μεταξύ συγγενών και φίλων!

Για το ίδιο φεστιβάλ, που φοβόταν τον ίσκιο του κι έπεσε στην ανάγκη του Χαρούλη και της Μποφίλιου. Πενήντα χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας, χωρίς πάρκινγκ και με υποτυπώδεις ανέσεις.

Ποιά θα είναι η επόμενη κίνηση της πολυπλάγκτου Didi; Θα τολμήσει να επεκταθεί ξανά παραέξω από τα σίγουρα χαρτιά; Ούτε ο Robbie Williams ήταν τέτοιο ούτε βέβαια οι Black Keys.

Πλησιάζει, άραγε, η ώρα της επιστροφής των Muse στην Ελλάδα; Αλλά και πώς να τους χωρέσει το ταπεινό Terra Vibe; Να που έφτασε το χωράφι της Μαλακάσας να θεωρείται χώρος «περιορισμένου βεληνεκούς»!

Αν οι Black Keys μαζεύουν 30 χιλιάδες νοματαίους και το γεμίζουν, κάποιος σαν τον Bruce θα έχει κόσμο μέχρι και στο απέναντι βουνό. Και είναι και πιο φτηνός από τον Robbie Williams...

Ο απρόσμενος θρίαμβος του φίλου μας του Robbie θα πρέπει να θεωρηθεί το σημαντικότερο συναυλιακό γεγονός των τελευταίων ετών, παρά το ισχνό support σχήμα.

Ξανάβαλε την Ελλάδα στον χάρτη, απέδειξε ότι αντέχουμε ακόμη να υποστηρίξουμε ένα γεγονός αυτού του μεγέθους, συσπείρωσε ξανά το κοινό και απομόνωσε στη γωνία τους επαγγελματίες γκρινιάρηδες.

Υποψιάζομαι ότι πέρασαν καλά ακόμα και αυτοί που απαιτούν τη μετονομασία του Rockwave σε «Popwave»!

Ο Robbie πάτησε στο στιβαρό υλικό των 10-15 παγκόσμιων χιτ που συνοδεύει τη δισκογραφία του, το διάνθισε με διασκευές χωρίς την παραμικρή ενοχή και έδωσε στον κόσμο αυτό που ο κόσμος ήθελε, χωρίς κόνξες και κακορέξια.

"Me And My Monkey" θέλετε; Ιδού λοιπόν η Μαϊμού, στα δέντρα της Μαλακάσας, κι ας είχε μείνει κλειδωμένη στο συρτάρι δεκαετία ολόκληρη (2003-2013 και ξανά 2013-2015). Άλλος θα κώφευε επιδεικτικά. «Δεν θα μου πει η πλέμπα τι θα παίξω...».

Το σταριλίκι του Robbie Williams δεν τον έκανε απόμακρο ούτε ελιτιστή. Για δύο ώρες, το βράδυ του Σαββάτου, ήταν ένας από εμάς. Όταν αναρωτήθηκε φωναχτά, τι τον κρατούσε μακριά από την Ελλάδα τόσα χρόνια, αναρωτηθήκαμε το ίδιο και εμείς.

«Θα τα ξαναπούμε σε 18 μήνες», υποσχέθηκε. Και πού θα βρούμε, χριστουγεννιάτικα, αρένα που να χωράει 30 χιλιάδες κόσμο;

Μήπως, μίστερ, να το ξανακάνουμε στη Μαλακάσα; Kι ας είναι και Δεκέμβριος. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί η ζεστή και στεγνή Ελλάδα στριμώχνεται σε κλειστούς χώρους έξι μήνες τον χρόνο.
  • SHARE
  • TWEET