Κάποιος να τραβήξει την πρίζα

Ο Νίκος Παπαδογιάννης θυμάται το θρυλικό «MTV Unplugged» των Nirvana στη Νέα Υόρκη και χαιρετίζει τη μπάντα που προσφέρθηκε για να αναβιώσει τον θεσμό

Από τον Νίκο Παπαδογιάννη, 16/12/2015 @ 10:37
Mια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε το MTV Unplugged. Όχι, μισό λεπτό, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα μουσικό κανάλι ονόματι MTV. Τύποις, είναι το ίδιο που σήμερα παίζει νυχθημερόν σαχλά και ανυπόφορα ριάλιτυ. Στην ουσία, ήταν ένα εντελώς διαφορετικό κτήνος.

Όχι απαραιτήτως απαλλαγμένο από τη σαχλαμάρα, αλλά να, πώς να σας το πω αυτό, έπαιζε μόνο μουσική. Αν είχα 10 ευρώ για κάθε φορά που είδα από τη συχνότητά του το βίντεο του "Paradise City" ή του "You Could Be Mine", θα ζούσα σήμερα στην Κόστα Ρίκα. Ή το ατμοσφαιρικό Unplugged που γύρισαν οι Nirvana, λίγο πριν ο Kurt Cobain εγκαταλείψει βίαια τούτον τον μάταιο κόσμο.

Η συνταγή «uplugged», μίνι συναυλίες με ακουστικά κυρίως όργανα και σεβάσμιες σιωπές μπροστά σε δυό χούφτες θεατών, συχνά υπό το φως των κεριών, άνοιξε άγνωστα παράθυρα στη μουσική φτασμένων καλλιτεχνών (Page & Plant, Queensryche, Eagles), ταίριαξε γάντι στην ψυχοσύνθεση μερικών άλλων (Alanis Morrissette, Eric Clapton, Alicia Keys) και ξανάφερε στην επικαιρότητα κάποιους ξεχασμένους, όπως ο Bryan Adams. Θα τα βρείτε, σχεδόν όλα, στο ευλογημένο YouTube.

Περίπου 30 από τα χωρίς πρίζα κονσέρτα κυκλοφόρησαν σε δίσκο, αρχής γενομένης από αυτό του Paul McCartney το 1991 και με κορωνίδα το μικρό αριστούργημα του Cobain, στις 18 Νοεμβρίου 1993. Το ΝΜΕ το ψήφισε στην κορυφή της λίστα με τα καλύτερα live άλμπουμ της ιστορίας. Για μια φορά, οι Άγγλοι έχουν δίκαιο.

Οι Νirvana άφησαν στην άκρη τα πανανθρώπινα σουξέ τύπου "Smells Like Teen Spirit", έπαιξαν μόλις πέντε-έξι αναγνωρίσιμα τραγούδια τους και αφιέρωσαν την υπόλοιπη βραδιά σε διασκευές: "The Man Who Sold The World" του Bowie, "Where Did You Sleep Last Night?" του Lead Belly, "Jesus Doesn't Want Me For A Sunbeam" των Vaselines, αλλά και τρία -καταπληκτικά- τραγούδια των επίτιμων προσκεκλημένων Meat Puppets ("Plateau", "Oh Me", "Lake Of Fire").

H συναυλία έπαιζε non-stop στο MTV τις μέρες του βαρύτατου πένθους μετά την αυτοκτονία του Kurt, ενώ ο δίσκος πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και κέρδισε βραβείο Grammy. Για όσους στο μεταξύ ξέχασαν πόσο όμορφος ήταν ο μελαγχολικός Kurt, το DVD κυκλοφόρησε 14 χρόνια αργότερα, το 2007.

Αυτές τις μέρες, η μνήμη του Kurt Cobain επανήλθε στην επικαιρότητα, χάρη στην κυκλοφορία του "Montage Of Heck: The Home Recordings", ενός τρισδιάστατου (δίσκος / βιβλίο / φιλμ), μνημειώδους κολάζ από σπιτικές ηχογραφήσεις, αφηγήσεις, ιχνογραφήματα και αυτοσχεδιασμούς του αυτόχειρα.

Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από το εγχείρημα, Brett Morgan, λέει ότι έζησε οχτώ χρόνια μέσα στο μυαλό του Kurt. Eλπίζω ότι έχει ακόμη τας φρένας σώας. Δεν βγαίνει εύκολα κανείς ζωντανός μέσα από ηφαίστειο.

Στο μεταξύ, βρέθηκε συγκρότημα ικανό να δώσει πνοή στη λησμονημένη φόρμουλα του Unplugged. Οι δημοφιλέστατοι στα μέρη μας αλλά σχεδόν άγνωστοι στην πατρίδα τους Placebo πείραξαν τα τραγούδια τους με νέες ενορχηστρώσεις, έντυσαν τις μελωδίες με παράξενα ανατολίτικα όργανα (και έγχορδα), ενώ δημιούργησαν ζωτικό χώρο για να ξεδιπλώσει το ευπρόσδεκτο ξερό του χιούμορ ο Brian Molko.

Τώρα που μεγάλωσαν, ακούγονται καλύτεροι με τους διακόπτες της υστερίας κατεβασμένους. Δούλεψαν το υλικό τους επί μήνες, ανέβασαν στη σκηνή εκλεκτικούς καλεσμένους (Joan As Police Woman, Majke Voss Romme) και αλίευσαν από το ρεπερτόριό τους άγνωστα διαμαντάκια, όπως το συγκινητικό "Bosco", που δεν είχε παιχτεί ποτέ ζωντανά.

Η παράστασή τους πέρασε απαρατήρητη ανάμεσα στα ριάλιτυ σκουπίδια του σύγχρονου MTV, αλλά το cd ήταν ένα απρόσμενο δώρο από ένα μάλλον υποτιμημένο συγκρότημα.
  • SHARE
  • TWEET