Και ποιοί είναι στο κάτω-κάτω αυτοί οι Alter Bridge;

Στα πόσα χρόνια μπορεί να συγκριθεί κάτι με τα κλασικά στη χώρα μας;

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 26/10/2015 @ 10:11
Υπάρχει ένας αριθμός συγκροτημάτων τα οποία έχω προσωπικά υποστηρίξει με πάθος σε αυτό το site. Που δεν θεώρησα ποτέ ότι τους αρμόζουν μετριοπαθείς αντιμετωπίσεις ή μετρημένα λόγια. Και ένα εξ αυτών είναι οι Alter Bridge.

Δεν είμαι προφανώς μόνος μου σε ετούτο εδώ το μέσο. Βρήκαν κι άλλοι συντάκτες αυτά που με ενθουσίασαν στη μουσική τους κι έτσι τα δυο τελευταία τους άλμπουμ κατάφεραν να βρεθούν στις θέσεις 3 και 4 των καλύτερων για το 2010 και το 2013 αντίστοιχα. Ωραίο pattern: το τρίτο τους άλμπουμ στο νούμερο τρία και το τέταρτο στο νούμερο τέσσερα...

Πολλοί κατά καιρούς μου έχουν πει ότι το παρακάνω, ότι υπερβάλλω κλπ. Με τους φίλους κάνουμε καζούρα, με τους άλλους δεν κάνω και πολλή κουβέντα για να είμαι ειλικρινής, αλλά ναι οι Alter Bridge είναι ένα από τα παραδείγματα που αναρωτιέσαι «γιατί είναι παντού τόσο επιτυχημένοι και για την χώρα μας είναι σαν να μην υπάρχουν;». Έχω ακούσει διάφορα επιχειρήματα με πιο κοντινό στην πραγματικότητα το «δεν κάνουν στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα» που είναι όμως υπερβολικά γενικό και δεν με καλύπτει πλήρως.

Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω κάτι για αυτούς και η  αφορμή μου δόθηκε με το δημοψήφισμα του Ultimate Guitar που διήρκησε τέσσερεις μήνες και, μετά από χιλιάδες ψήφους, ανέδειξε το solo του "Blackbird" ως «το καλύτερο όλων των εποχών». Και κυρίως με τα σχόλια που ακολούθησαν την αναπαραγωγή της είδησης από το site μας.

Πριν πάμε παρακάτω, κάποιες διευκρινήσεις:

Διευκρίνιση 1η: Δεν υπάρχει καλύτερο όλων των εποχών. Σε οτιδήποτε. Υπάρχουν αγαπημένα, υπάρχουν κάποια με επιρροή, αλλά όπως σας είχε πει κι ο Μάνος Πατεράκης στο Footnotes, όλα είναι υποκειμενικά. Το πώς καθορίζει ο καθένας μας τον υποκειμενισμό του είναι άλλη κουβέντα.

Διευκρίνιση 2η: Αυτά τα δημοψηφίσματα δεν έχουν και καμία ιδιαίτερη βαρύτητα. Κουβέντα να γίνεται και να λαμβάνουμε έναν σφυγμό του τι πιστεύει γενικότερα ο κόσμος που ψηφίζει σε αυτά.

Διευκρίνιση 3η: Είναι δυο solo κι όχι ένα στο εν λόγω τραγούδι. Ένα από τον Myles Kennedy κι άλλο ένα στα καπάκια από τον Mark Tremonti. Και ναι είναι εκπληκτικά αμφότερα και ως σύνολο.

Στο δια ταύτα:

Γιατί μοιάζει τόσο αδιανόητο στο ελληνικό κοινό ότι ένα τραγούδι σαν το "Blackbird" έφτασε σε αυτό το «επίτευγμα»;

Διότι, οι ροκάδες / μεταλλάδες αυτής της χώρας είμαστε συντηρητικοί και δεν θέλουμε να μας θίγουν αυτά που θεωρούμε κλασικά.

Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε να εξισώνεται ή ακόμα χειρότερα να θεωρείται καλύτερο έστω κι ένα solo μιας νέας μπάντας με ένα εξ αυτών που θεωρούμε κλασικά, η αντανακλαστική αντίδραση είναι αυτής της απαξίωσης...

...Η οποία συνοψίζεται στο «και ποιοί είναι αυτοί οι Alter Bridge στο κάτω-κάτω;».

Δεν είναι ούτε Led Zeppelin, ούτε Black Sabbath, ούτε Rainbow, ούτε Metallica, ούτε Iron Maiden, ούτε Judas Priest, ούτε κάποιο αντίστοιχο όνομα. Ούτε θα γίνουν ποτέ, να προσθέσω εγώ.

Αλλά, το βασικότερο «μειονέκτημά» τους αν -λέμε τώρα- ήθελαν να κάνουν επιτυχία στη χώρα μας είναι ότι δεν κοπιάρουν κανέναν εκ των ανωτέρω ξεδιάντροπα.

Ίσως αυτά τα στοιχεία να απαντούν εν τέλει στο αρχικό ερώτημα που έθεσα αναφορικά με το πώς γίνεται να έχουμε τόσο διαφορετική άποψη από τον υπόλοιπο κόσμο.

Έχουμε την τάση να τοποθετούμε a priori στο μυαλό μας τα νέα συγκροτήματα -τύπου Alter Bridge- μια ή δύο κατηγορίες κάτω από τα κλασικά, χωρίς να μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε επί της ουσίας. Σαν να θεωρείται ασέβεια να ισχυριστεί κάποιος ότι οι κάθε Alter Bridge του αρέσουν καλύτερα από τον εκάστοτε «κλασικό» καλλιτέχνη.

Αντιθέτως, δίνουμε πολύ συχνά παραπάνω credit από αυτό που αναλογεί σε καλλιτέχνες που απλά αναπαράγουν το αισθητικό κριτήριο που έχουμε ήδη διαμορφώσει και δεν προσφέρουν τίποτα διαφορετικό ή καινούργιο.

Συγκροτήματα σαν τους Alter Bridge τα αντιμετωπίζουμε με επιφυλακτικότητα και περιμένουμε να δούμε τι θα πει ο χρόνος, ώστε μετά να βγάλουμε συμπέρασμα εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς 20 ή 30 χρόνια μετά. Και κάπου εκεί χάνουμε το τρένο...

Και το αστείο είναι πως όντως αυτό το solo, αυτό το τραγούδι και αυτό το άλμπουμ κοιτάνε στα μάτια όλα αυτά που θεωρούμε κλασικά. Γιατί, λοιπόν, να μην θεωρηθεί κλασικό και να μην ψηφιστεί από ανθρώπους που ταυτίστηκαν μαζί του; Επειδή δεν έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που βγήκε;
  • SHARE
  • TWEET