Άρον άρον σταύρωσον αυτόν...

Έτσι επιτάσσει η γενιά του internet και της κοινωνικής δικτύωσης

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 16/03/2015 @ 10:46
Όσοι διαβάζουν χρόνια αυτό το site, ίσως έχουν αντιληφθεί την τεράστια αγάπη και εκτίμηση που τρέφω στον μουσικό Mike Portnoy. Μια εκτίμηση που ξεκινάει από το μακρινό 1995, λόγω του EP "A Change Of Seasons" (btw το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών - see what I did there) και τους στίχους που είχε γράψει, οι οποίοι έμελε να κοσμούν σχεδόν όλα τα σχολικά μου βιβλία.

Dream Theater - A Change Of Seasons (EP)Μουσικά, τόσο μέσω των Dream Theater, όσο και με τις κατά καιρούς δηλώσεις / λίστες του, αλλά και μέσω των projects του, με βοήθησε να ανοίξω τα μάτια μου, όσο κανένας άλλος στη μουσική και για αυτό θα έχει πάντα την ευγνωμοσύνη μου. Αλλά, όπως έχει αντιληφθεί κι ο πιο ο επιφανειακός αναγνώστης, μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ εκνευριστικό, εγωκεντρικό και κουραστικό άνθρωπο... Δεν είναι κάποιου είδους μυστικό, αλλά ούτε ο χαρακτήρας αναιρεί το ταλέντο, ούτε το αντίθετο.

Θυμάμαι τον James LaBrie να μου αφήνει να εννοηθεί πόσο πιο ήρεμοι είναι χωρίς αυτόν στο συγκρότημα (υπάρχει μια ασέβεια εδώ, αλλά κατανοώ τη στάση του), θυμάμαι τον χαμό που είχε προκαλέσει όταν αποκάλεσε Cheeseryche τους Queensryche και μπορώ να σκεφτώ πολλά επιμέρους περιστατικά, όπως τη φασαρία που προκάλεσε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα με τον Neal Morse. Επίσης, πρόσφατα ένα μέλος της μπάντας του Neal Morse μου ανέφερε πως οι περισσότεροι κωλώνουν να ρωτήσουν πράγματα για την συμπεριφορά του ή να αναφερθούν σε αυτή (λόγω της ερώτησης που έκανα στον Neal Morse κατά την πρόσφατη συνέντευξη μαζί του).

Το θέμα είναι ότι ο Portnoy πολλές φορές έχει δίκιο, αλλά καταφέρνει να το χάνει με τον τρόπο του. Είχε δίκιο που γκρίνιαζε για τη μουσική στροφή των Dream Theater (παρόλο που έφταιγε κι αυτός), είχε δίκιο που έκραζε τους Queensryche, είχε δίκιο για πολλά-πολλά θέματα, αλλά με τον τρόπο που αντιδράει στρέφει σχεδόν τους πάντες εναντίον του. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στο περίφημο πλέον περιστατικό με το νοσοκομείο στο Λονδίνο.

Είναι γνωστό πως στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου επικρατεί συνήθως χάος και είναι πιθανό ένας ασθενής να περιμένει πολλές ώρες, χωρίς κανείς να ασχοληθεί μαζί του. Όντας άρρωστος και ταλαιπωρημένος είναι λογικό να χάσει την ψυχραιμία του, κάτι που συμβαίνει συχνά. Το ότι ο Portnoy εξερράγην δημόσια στους 1 εκ. και πλέον ανθρώπους που τον ακολουθούν στο facebook τον καθιστά χειρότερο άνθρωπο από τους υπόλοιπους; Όχι. Αλλά ως τέτοιος αντιμετωπίστηκε.

Ο Portnoy φάνηκε να υποτιμά τους συνανθρώπους του, αλλά κατ' εμέ αντιμετωπίστηκε έτσι, διότι ζούμε στην εποχή του internet που βασιλεύουν το κράξιμο και το κουτσομπολιό. «Μπες, κράξε, νιώσε γαμάτος, βγες και συνέχισε τη ζωή σου». Μην αξιολογήσεις καμία είδηση, αρκεί ο τίτλος... Δυστυχώς, ο αρνητισμός πουλάει πολύ περισσότερο και είναι εντυπωσιακά στενάχωρο πόσο πιο εύκολα κάποιος θα μπει στον κόπο κάποιος να κράξει, σε σχέση με το να πει μια καλή κουβέντα. Λες και παίρνει credit αξιοπιστίας όταν το κάνει.

Ας διαβάσουμε λίγο ψύχραιμα την ανάλυση των γεγονότων, όπως την παρέθεσε ο Neal Morse. Αρχικά, πήγε στο venue ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο, αλλά  δεν είχε βενζίνη! ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΒΕΝΖΙΝΗ ΤΟ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ! Μόνο εμένα μου φαίνεται τόσο παράλογο αυτό; Και τότε γιατί πήγε; Τέλος πάντων, τον μετέφερε ένας οπαδός με το αμάξι του, μόνο και μόνο για να αποχωρήσει μετά από μερικές ώρες, χωρίς να τον έχει δει κανένας. Μέσα στα νεύρα του, ευχαρίστησε ειρωνικά το νοσοκομείο για την όλη ταλαιπωρία και την μη εξυπηρέτηση. Η ουσία αυτή είναι και δεν βλέπω τίποτα το εξωφρενικό που να δικαιολογεί όλο το μίσος απέναντί του.

Δεν έχω κανέναν απολύτως προσωπικό λόγο να υπερασπιστώ τον Mike Portnoy - δεν έχω καταφέρει να μιλήσω καν μαζί του, γιατί δεν έχω τις απαραίτητες «συστάσεις». Αλλά, δεν μπορώ να συμμετάσχω στην ισοπέδωση, ούτε θέλω να είμαι από αυτούς που μπροστά του τον θαυμάζουν κατ' ιδίαν τον θάβουν. Πλέον ό,τι και να πει ή κάνει, ανεξαρτήτως αν έχει δίκιο ή άδικο, ο κόσμος θα είναι έτοιμος να τον σταυρώσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτόν και πολλούς ακόμα...

Ο ίδιος το είχε θέσει στην ακριβή του βάση 20 χρόνια πριν:

«Oh come let us adore him, abuse and then ignore him.
No matter what, don't let him be, let's feed upon his misery.
Then string him up for all the world to see.»
  • SHARE
  • TWEET