Winter Masters Of Rock Fest 2019 (Powerwolf, Moonspell, Gloryhammer, Rotting Christ κ.ά) @ Zlin, Δημοκρατία της Τσεχιάς, 23/11/19

Μέσα στα πλαίσια των χειμερινών διακοπών στην κεντρική Ευρώπη, αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα από αυτές και να κατευθυνθώ στην χειμερινή edition ενός από τα πιο διάσημα Metal festival στην Ευρώπη. Όλα συμφωνήθηκαν, όλα κανονίστηκαν με «χειρουργική» ακρίβεια. Δυστυχώς σε τέτοια ταξίδια, με χρονοδιαγράμματα που σε στριμώχνουν έστω και αν χάσεις ένα τρένο, σου έρχονται αναποδιές. Έτσι λοιπόν, αντιμετωπίσαμε πρόβλημα στην μετάβαση μας από την Βιέννη προς το Zlin, με ενδιάμεσο σταθμό το όμορφο Brno της Τσεχίας. Χάσαμε το τρένο και έτσι φτάσαμε καθυστερημένα στο φεστιβάλ, μιας και χάσαμε και το λεωφορείο που είχαμε κλείσει από πριν και αναγκαστήκαμε να πάρουμε τρένο. Χάσαμε κάποιες μπάντες μέχρι τις 3 το μεσημέρι και η πρώτη μπάντα που παρακολουθήσαμε ήταν οι δικοί μας, οι εξαιρετικοί Rotting Christ.

Οι Rotting Christ, είναι γνωστοί για τις παθιασμένες εμφανίσεις τους, το γνωρίζω καλά μιας και τους έχω παρακολουθήσει τόσο σε Ελλάδα όσο και σε εξωτερικό 14 φορές περίπου. Οι δικοί μας ξεκίνησαν με το "666" από το "Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού" και έφεραν τα πάντα στα μέτρα τους. Συνέχισαν με το "Dub-Sag-ta-ke" από το επιτυχημένο "Aealo" όπου στην αρένα επικράτησε το χάος, μιας και τα γκάζια ανέβηκαν απότομα. Τα επόμενα κομμάτια ήταν τόσο από το νέο τους άλμπουμ όσο και από τα λιγότερο πρόσφατα τους, εκπληκτική ήταν η απόδοση του "Fire, God And Fear" που το θεωρώ ένα από τα καλύτερα κομμάτια του νέου τους δίσκου, όπως και τα υπόλοιπα τρία τα οποία ήταν το ταχύτατο «Κατά του δαίμονα εαυτού» το οποίο ήταν και σαρωτικό το πέρασμα του, συνέχισαν με δυο πλήρως αντιπροσωπευτικά κομμάτια από τα δύο τελευταία τους άλμπουμ, τα "Apage Satana" και "Dies Irae". Πάμε παλιά, πολύ παλιά τώρα την εποχή που ξεκινούσε δειλά δειλά τα βήματα με το "The forest of N’Gai" από το θρυλικό "Passage To Arcturo", εκπληκτική εκτέλεση. Θυμάστε τους Thou art lord? Το επόμενο κομμάτι ήταν μια διασκευή στο πολύ γνωστό "Societas Satanas" και ο χαμός συνεχίστηκε με το "In Yumen - Hibalba" και “Grandis Spiritus Diavolos”.

Η μπάντα περνάει δεύτερη νιότη, τα νέα μέλη έχουν προσαρμοστεί πλήρως στο άρμα που φέρει το βαρύ όνομα, Rotting Christ. Οι αντιδράσεις του κοινού ήταν πέρα από τις προσδοκώμενες, που να δείτε τι έγινε στο "Societas Satanas". Επόμενη μπάντα για την βραδιά ήταν οι Beyond The Black από το Mannheim της Γερμανίας με την 24χρόνη Jennifer Haben να είναι σε μεγάλα κέφια πριν καν ανέβει στη σκηνή. Είναι μια μπάντα που κινείται στα χνάρια των Delain και των Within Temptation και μέχρι τώρα έχει πραγματοποιήσει σπουδαίες κινήσεις όπως να έχει εμφανιστεί σε φεστιβάλ όπως το Wacken Open air και να έχει πραγματοποιήσει περιοδεία με τους Saxon στην Βρετανία, έχοντας από πίσω μια μεγάλη εταιρία να φροντίζει για αυτή, την θυγατρική της Universal, Airforce1. Όλα αυτά μέσα στα δυο πρώτα χρόνια της μπάντας.

Η εμφάνιση τους άρχισε με το "Hysteria" και κάποια προβλήματα στον ήχο άρχισαν να εμφανίζονται, όμως όλα πήγαν καλά από το τρίτο κομμάτι και μετά ("Lost In Forever" και "In The Shadows"). Τρομερή εμφάνιση από την Jennifer για μια ακόμη φορά που σε τόση μικρή ηλικία έχει απίστευτο θράσος πάνω στη σκηνή, δείχνει να μην καταλαβαίνει τίποτα μπροστά σε οποιοδήποτε κοινό. Επόμενα κομμάτια ήταν τα "Million Light Years", "Heart Of The Hurricane" και "Hallelujah". Με λίγα λόγια, παρουσίασαν όλες τις επιτυχίες τους μέσα σε μια ώρα και έδειξαν ότι αν προσέξουν τα βήματα τους στον επόμενο δίσκο, θα δούμε ωραία πράγματα από τους Γερμανούς σε ένα χώρο που είναι ιδιαίτερα κορεσμένος και ανταγωνιστικός τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον.

Η επόμενη μπάντα κατάγεται από την Σουηδία, την μητέρα του σύγχρονου μελωδικού death metal, και είναι μια μπάντα που δεν έχει τύχει ποτέ να την παρακολουθήσω όσα χρόνια είναι στο προσκήνιο. Οι Insomnium εδώ και χρόνια είναι μια από τις ηγετικές δυνάμεις της Σουηδίας με όλα τα άλμπουμ τους να είναι τουλάχιστον, εκπληκτικά. Οι Insomnium μας ισοπέδωσαν, μιλάμε για μια εμφάνιση που μπορώ να συζητάω για ώρες. Η εμφάνιση τους είχε δέκα κομμάτια και μας πήρε τα μυαλά. Χάρηκα πολύ που άκουσα το "Change Of Heart" από το αγαπημένο μου άλμπουμ των Σουηδών, το "Above The Weeping World". Από το εκπληκτικό "One For Sorrow" έπαιξαν τα "Through The Shadows" και το ομώνυμο, αυτά που τουλάχιστον ήθελα εγώ από το συγκεκριμένο άλμπουμ. Σαρωτικοί ήταν με τα "The Primeval Dark", "While We Sleep" και "Ephemeral" από το μεγαλειώδες "Shadows Of The Dying Sun". Τα περισσότερα κομμάτια της εμφάνισης τους ήταν από το εκπληκτικό τελευταίο τους άλμπουμ τα οποία ήταν "Valediction", "Pale Morning Star", "And Bells They Toll", "Mute Is My Sorrow" και το ομώνυμο. Αυτό που έκαναν οι Insomnium ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ίσως και του πιο αφοσιωμένου οπαδού τους. Αυτή η ένταση και ο δυναμισμός τους πάνω στη σκηνή, μου θυμίζει την παλιά όμορφη Σουηδική death metal σκηνή. Ένα μικρό παράπονο ίσως είναι ότι δεν έπαιξαν κομμάτια από τα δυο πρώτα άλμπουμ. Εμφανίσεις σαν των Insomnium μας κάνουν να ξεχνάμε για λίγο την μη ύπαρξη μπαντών όπως οι Sentenced.

Σε τελική ανάλυση, οι Insomnium μας διέλυσαν με αποτέλεσμα να πάμε και να αράξουμε πίσω για να παρακολουθήσουμε τους πολύ καλούς Bloodbound. Οι Σουηδοί δεν έχουν κυκλοφορήσει μέτριο άλμπουμ, τουλάχιστον για τα standard τα δικά μου. Ακολουθούν πιστά τα βήματα των ομοεθνών τους, Hammerfall και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Τα περισσότερα κομμάτια που έπαιξαν ήταν από τα τελευταία, ομολογουμένως, πολύ καλά άλμπουμ τους. Επίσης, έπαιξαν και το "Nosferatu" από το ντεμπούτο τους το οποίο και ξεσήκωσε τους πάντες με την δυναμική του. Οι Bloodbound μας θυμίζουν μια εποχή που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά, ήταν αυτή των mid 90’s όταν κυκλοφορούσαν όλα τα διαμάντια του σύγχρονου power metal. Οι Σουηδοί πραγματοποίησαν μια επαγγελματική εμφάνιση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα μεγαθήρια του είδους. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Patrik Selleby ήταν ένας από τους πιο επικοινωνιακούς ερμηνευτές που έχω παρακολουθήσει τελευταία.

Οι Bloodbound προετοίμασαν τέλεια το έδαφος για τους επόμενους power metallers, τους Gloryhammer. Οι Σκοτσέζοι έχοντας κυκλοφορήσει ένα πολύ καλό και αξιοπρόσεκτο άλμπουμ πριν λίγους μήνες, έστρεψαν τα βλέμματα πολλών κριτικών στο βόρειο τμήμα της Μ. Βρετανίας. Η εμφάνιση τους ήταν ένα εκπληκτικό show με ένα σφυρί να χτυπάει από εδώ και από εκεί και με έναν frontman να είναι σε πολύ μεγάλα κέφια. Τίμησαν και τους τρείς δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει με αποκορύφωμα το τελευταίο τους άλμπουμ, "Legends From Beyond The Galactic Terrorvortex". Με την εμφάνιση τους, συνέχισαν ό,τι άφησαν στη μέση οι Bloodbound, δηλαδή power metal εξαιρετικής ποιότητας. Τα highlights της εμφάνισης τους ήταν το τσαμπουκαλίδικο "The Siege Of Dunkeld (In Hoots We Trust)" με το οποίο και ξεκίνησαν, "The Land Of The Unicorns", "Legend Of The Astral Hammer", "Gloryhammer", "Goblin King Of The Darkstorm Galaxy" και το "The Unicorn Invasion Of Dundee". Οι Σκωτσέζοι άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις και πιστεύω ότι θα δούμε πολλά πράγματα από δαύτους στο μέλλον.

Μετά από αυτό δίωρο power metal ντελίριο από Bloodbound και Gloryhammer, ήρθε η ώρα για τους θρύλους της Πορτογαλίας, Moonspell. Πάντα είναι μεγάλη χαρά μου να βλέπω αυτήν την μπάντα να θριαμβεύει πάνω στη σκηνή όπου και όποτε παίζει, είτε σε κλειστό είτε σε ανοικτό χώρο. Σε συζητήσεις που είχα με μέλη της μπάντας πριν την εμφάνιση τους μου επεσήμαναν συνέχεια πόσο γουστάρουν που περιοδεύουν με τους Rotting Christ, μιλάμε καθαρά για δυο μπάντες που έχουν ξεκινήσει σχεδόν την ίδια εποχή όλο αυτό το ταξίδι. Ξεκίνησαν με δυο κομμάτια από το πολύ καλό "1755", το ομώνυμο και το "In Tremor Dei" . Η μπάντα ξεσηκώνει από νωρίς το κοινό και συνεχίζει με σειρά από κομμάτια από το θρυλικό "Irreligious" με το οποίο καθιερώθηκαν στο χώρο, μαζί με το "Wolfheart" φυσικά, από το οποίο έπαιξαν το "Alma mater" ως αφιέρωση στους Rotting Christ και το "Vampiria". Ανάμεσα στα κομμάτια έπαιξαν και το "Todos Os Santos" από το τελευταίο άλμπουμ. Η εμφάνιση των Moonspell ήταν αντάξια του ονόματος τους και της ιστορίας τους, με έναν Fernando να ερμηνεύει άπταιστα όλα τα κομμάτια και την υπόλοιπη μπάντα να τον συνοδεύει άριστα. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν από την αρχή της εμφάνισης τους, κορυφώθηκε στο "Full Moon Madness" όπου ο Fernando ήταν σε ρόλο κομπάρσου, μιας και οι φωνές του κόσμου κάλυπταν τα πάντα. Εν κατακλείδι, ήταν μια ακόμα παθιασμένη και εξαιρετική εμφάνιση των Πορτογάλων, όπως τότε που τους παρακολούθησα στο GMM 2016. Τίποτα δεν άλλαξε, όλα τέλεια.

Η αλήθεια είναι ότι τα πόδια δεν υπάκουαν και πολύ μετά από τόσες εμφανίσεις συγκροτημάτων, ειδικά όταν έχω ξυπνήσει από τις 05:30 το πρωί και έχοντας αλλάξει τρία τρένα από την Βιέννη για να φτάσω στο Zlin της ανατολικής Μοράβιας, σύνολο ταξιδίου επτά ώρες. Άρα συνέχεια σκεφτόμουν να αφήσω τους Powerwolf και να πάω να κοιμηθώ μιας και την επόμενη ημέρα θα κατευθυνόμουν νωρίς το πρωί για την όμορφη Πράγα. Όμως, είπα θα κάτσω τουλάχιστον στα πρώτα δυο τρία κομμάτια. Τελικά έκατσα σε όλη την εμφάνιση για με συνεπήρε για άλλη μια φορά το show τους. Οι Powerwolf είναι της σχολής Sabaton, και πιστέψτε με, χρειαζόμαστε τέτοιες μπάντες για την μουσική μας. Μπορεί να μην είναι το γούστο πολλών, αλλά πιστεύω ότι μαζί με τους Sabaton φέρνουν καινούριο κόσμο στην μουσική μας και την εξελίσσουν. Την μπάντα την παρακολουθώ για τρίτη φορά και όλες ήταν στα πλαίσια φεστιβάλ (οι υπόλοιπες ήταν Graspop Metal Meeting 2016 και Barcelona Rock Fest 2019). Περά από κάθε αμφιβολία, οι Powerwolf είναι επαγγελματίες και αυτό που κάνουν, το κάνουν πολύ καλά. Προσωπικά, θεωρώ ότι μαζί με Bloodbound και Gloryhammer άφησαν μια πολύ έντονη σφραγίδα στο φεστιβάλ και μας έδειξαν τι εστί την σήμερον ημέρα, Ευρωπαϊκό power metal. Δεν με ενδιαφέρει, χαρακτηρίστε το ως τυποποιημένο, ως «κασέτα», οτιδήποτε.

Οι Powerwolf πραγματοποίησαν μια μεγαλειώδη εμφάνιση. Οι Γερμανοί έπαιξαν 15 κομμάτια από όλη σχεδόν την καριέρα τους, η επικοινωνία του Attila Dorn ήταν για άλλη μια φορά εντυπωσιακή, έχοντας μαζί του και τον Falk που έκαναν διάφορους διαλόγους και διασκέδαζαν το κοινό. Οι Powerwolf έκαναν δυναμική είσοδο με το "Fire And Forgive" και συνέχισαν σαρωτικά με "Army Of The Night", "Incense And Iron" και "Amen And Attack". Έξω είχε 3 - 4 ⁰C μέσα ο χώρος ήταν ηφαίστειο με το show των Γερμανών και μιλάμε ότι ο κόσμος ήταν εκεί από τις 11 και το πρωί και δεν έδειχνε διόλου κουρασμένος, ούτε εγώ ακόμα που σε κάθε τραγούδι έλεγα ότι θα πάω να κάτσω στην εξέδρα και δε το έκανα. Συνέχεια με "Killers With The Cross", "Demons Are A Girl’s Best Friend" και "Armata Strigoi". Όλοι περιμένουν για διάλειμμα, αλλά τίποτα, συνεχίζουν με "Strossgebet", "Blessed And Possessed" και "Where The Wild Wolves Have Gone" και η συμμετοχή του κόσμου είναι εντυπωσιακή. Συνέχεια έχουν τα "Werewolves Of Armenia" και "Kiss Of A Cobra King" και φτάνουμε με αυτόν τον τρόπο στο αναμενόμενο encore, μπας και πάρουμε ανάσες. Οι Γερμανοί βγαίνουν στη σκηνή με το "Sanctified With Dynamite", το πολύ αγαπημένο "We Drink Your Blood" και τελειώνουν το show με το "Lupus Dei" όπου ο Attila παρέδωσε μαθήματα ερμηνείας. Το show διέθετε τα πάντα και οι Powerwolf έδωσαν ό,τι χρειαζόταν ο μέσος power metal οπαδός του 2019. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Για να με κρατήσουν εμένα με τέτοια κούραση που είχα, με αϋπνία και να με αναγκάσουν να πάρω καφέ 23:30 το βράδυ, δεν μπορεί κάνουν πολλά σωστά πράγματα.

Καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ και όσες μπάντες παρακολουθήσαμε, όλες έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια, όλες ήταν εξαιρετικές και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Όπως διαπίστωσα αργότερα και σε διάφορα «πηγαδάκια» που είχα τόσο στο backstage όσο και έξω από αυτό, ήρθε πολύς κόσμος από τα γύρω γειτονικά κράτη, όπως η Σλοβακία, Γερμανία και Αυστρία. Εδώ είχαμε να κάνουμε με την χειμερινή edition του μεγαλύτερου metal festival στην Τσεχία το οποίο πραγματοποιήθηκε σε μια υπέροχη κωμόπολη κοντά στα σύνορα με Σλοβακία, μέσα στα δάση κυριολεκτικά. Η επιτυχία αυτού ήταν δεδομένη. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τα αδέλφια που με βοήθησαν να βγάλω εις πέρας αυτό το υπέροχο event κάπου στην ανατολική Τσεχία. Ξέρουν ποιοι είναι.

Ανταπόκριση: Αθανασιάδης Κυριάκος

Φωτογραφικό υλικό: Lukas Urbanic Photography