The Silent Wedding, Fragile Vastness, Mask Of Prospero @ Temple, 11/03/18

Η ανακοίνωση της κοινής εμφάνισης των The Silent Wedding και Fragile Vastness, παρέα με τους ανερχόμενους Mask Of Prospero, προσέφερε μια εξαιρετική προοπτική για ένα κυριακάτικο βράδυ γεμάτο ποιοτική μουσική. Έτσι, παρά τις όποιες δυσκολίες παρουσιάζουν τα συναυλιακά δρώμενα την εν λόγω ημέρα, ήταν δεδομένο πως θα υπήρχε αρκετός κόσμος που δεν θα αντιστεκόταν σε αυτό το ελκυστικότατο συναυλιακό πακέτο - όπως, άλλωστε και συνέβη.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Με την ώρα να κοντεύει εννιά, οι Mask Of Prospero ανέβηκαν στη σκηνή του ήδη μισογεμάτου μαγαζιού της Ιάκχου για να παρουσιάσουν το μισάωρο set τους. Με τον πρώτο τους δίσκο να κυκλοφορεί σε έναν περίπου μήνα, πήραμε μια καλή γεύση για το (πραγματικά ενδιαφέρον) περιεχόμενο του, παρά το γεγονός πως ο ήχος τους υπήρξε σχετικά προβληματικός - ειδικά για το είδος που έχουν επιλέξει να κινούνται.

Βέβαια, αυτό λίγο μας εμπόδισε από το να εστιάσουμε στα όσα συνέβαιναν επί σκηνής, με την μπάντα να επικεντρώνεται κυρίως στην όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση των τραγουδιών της, δίχως πολλά λόγια ενδιάμεσα εκείνων. Άλλωστε, το απαιτητικό, ατμοσφαιρικό progressive metal της είχε από μόνο του αρκετά να πει, με τον Χρήστο Κοντούλη και τις εντυπωσιακά ιδιαίτερες ερμηνείες του (σε καθαρά και brutal) να κερδίζουν στο νήμα το παιχνίδι των εντυπώσεων έναντι των υπολοίπων μελών της μπάντας.

Με τον πήχη να έχει ανέβει από νωρίς ψηλά, οι Fragile Vastness, οι οποίοι υπήρξαν δεύτεροι σε σειρά εμφάνισης, θα έβρισκαν ένα ήδη ζεσταμένο κοινό για να τους υποδεχθεί. Άλλωστε, οι Αθηναίοι progressive metallers αποτελούν ένα σχήμα-θησαυρό για τα ελληνικά δεδομένα, έχοντας κυκλοφορήσει κάποιες από τις κορυφαίες μουσικές δουλειές που έχουν βγει από την ευρύτερη εγχώρια σκηνή, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το εξαιρετικό περσινό "Perception" άλμπουμ.

Με το κιθαριστικό δίδυμο των Θανάσογλου και Μπατίλα ακροβολισμένο στις δύο άκρες της σκηνής και την Έλενα Στρατηγοπούλου να δεσπόζει με την εντυπωσιακή παρουσία της στο κέντρο αυτής, η μπάντα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά πλήρης συναυλιακά με το ανανεωμένο της line-up, εκκινώντας το περίπου μονόωρο set της με το "I Am Fire".

Αναμενόμενα, η εμφάνιση τους βασίστηκε στο πιο πρόσφατο δίσκο τους (με μικρές εκπλήξεις από το πιο μακρινό παρελθόν να κάνουν την εμφάνιση τους προς το τέλος), κάτι που διόλου μας χάλασε, πόσο μάλλον όταν οι συνθήκες που επικρατούσαν ήταν σχεδόν ιδανικές. Έχοντας, λοιπόν, μακράν τον καλύτερο ήχο από τις μπάντες που εμφανίστηκαν, με τον ίσως κορυφαίο ήχο μπάσου που προσωπικά έχω ακούσει σε ζωντανή εμφάνιση ανάλογου βεληνεκούς, δεν δυσκολεύτηκαν να δώσουν στο υλικό του "Perception" την ευκαιρία να λάμψει και σε ζωντανές συνθήκες.

Μάλιστα, αναλογιζόμενοι το γεγονός πως η Έλενα Στρατηγοπούλου (κατά δήλωση της) ταλαιπωρούταν από κρύωμα τις τελευταίες ημέρες, οι ερμηνείες της κρίνονται τουλάχιστον αλάνθαστες, προσφέροντας με την παρουσία της (συγχρόνως με εκείνη των δύο προαναφερθέντων κιθαριστών) την ευκαιρία για μια νέα δημιουργική αρχή για το συγκρότημα του Βαγγέλη Γιαλαμά, με τις «ευλογίες» του (ιδρυτικού μέλους και πρώην κιθαρίστα της μπάντας) Αλέξη Φλούρου (που βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης).

Η ώρα είχε περάσει, όμως, και οι The Silent Wedding έπαιρναν τις θέσεις τους στη σκηνή, υπό τους ήχους του "A Living Experiment", λίγο πριν το "Shadows And Dust" ορίσει κι επισήμως την έναρξη της εμφάνισης τους. Με το "Enigma Eternal" να κλείνει ένα χρόνο από τη στιγμή που κυκλοφόρησε, η βραδιά θα άνηκε στο μεγαλύτερο μέρος της σε εκείνο - κι όχι άδικα, μιας και υπήρξε ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες εγχώριες κυκλοφορίες για πέρυσι.

Βέβαια, η μπάντα μας επεφύλασσε αρκετές ακόμη εκπλήξεις, οι οποίες δεν περιορίστηκαν στην παρουσία των "The Return To Ithaca", "I Am You" και "The Tale Of Strahd" από το ντεμπούτο της, αλλά και στις στοχευμένες επιλογές διασκευών, δείγμα του καλού της γούστου. Έτσι, ανάμεσα στα προαναφερθέντα τραγούδια και σε μια επιλογή κομματιών από το τελευταίο της δίσκο (μεταξύ των οποίων τα προσωπικά αγαπημένα "What Lies Beyond" και "The Endless Journey"), ακούσαμε τα "Roll The Fire" (από το κορυφαίο "Parallel Minds" των Conception) και "Gutter Ballet" (από το λατρεμένο ομώνυμο άλμπουμ των Savatage), με τις δύο εκτελέσεις να σέβονται απόλυτα το θρυλικό status των δύο συνθέσεων.

Μάλιστα, έχοντας την τύχη να έχω παρακολουθήσει το συγκρότημα σε αρκετές περιστάσεις πια, θεωρώ πως σε αυτού του είδους τις εμφανίσεις (κοινώς, με το δικό του κοινό και με το χρόνο να μην πιέζει) αποδεικνύεται περίτρανα ο λόγος που το όνομα του συνοδεύεται μονάχα με κολακευτικά λόγια τα τελευταία χρόνια. Με επαγγελματικό στήσιμο, άνεση κινήσεων επί σκηνής και υψηλή εκτελεστική επάρκεια, κάθε μέλος ξεχώριζε στο ρόλο του, με τα μικρά προβλήματα ήχου να μην δυσχεραίνουν το έργο τους στο ελάχιστο.

Μιλώντας για highlights, θαρρώ πως τα κολλητά "Loneliness" και "Silence" κερδίζουν επάξια την ευκαιρία να χαρακτηριστούν ως το αποκορύφωμα της εμφάνισης των Αθηναίων power/prog metallers, το καθένα για τους δικούς του λόγους. Συγκεκριμένα, το πρώτο αποτέλεσε την πιο συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή της βραδιάς, με τους βιωματικούς του στίχους για το χαμό ενός πολύ αγαπημένου προσώπου του Μάριου Καραναστάση να συγκινούν, ενώ το δεύτερο, δεδομένα πια, αποτελεί ό,τι κοντινότερο σε “hit” έχει συνθέσει η μπάντα μέχρι στιγμής, προκαλώντας αναμενόμενα ενθουσιώδεις αντιδράσεις.

Μοναδικό ψεγάδι σε μια κατά τα άλλα άψογη εμφάνιση υπήρξε η εικόνα του χώρου όσο περνούσε η ώρα, φθάνοντας τον Μάριο στο σημείο να μιλήσει για «οικογενειακή ατμόσφαιρα» στην εισαγωγή πριν τη διασκευή τους στο "Gutter Ballet", αφού πολύς κόσμος είχε αποχωρήσει ήδη. Λογικό, βέβαια, λόγω των γνωστών περιορισμών στις συγκοινωνίες τη συγκεκριμένη ημέρα και της μισάωρης αναπροσαρμογής του όλου προγράμματος εμφάνισης του κάθε σχήματος, αλλά και πάλι κρίμα, τόσο για τους Silent Wedding, όσο και για το κοινό, να μην ολοκληρωθεί μια τόσο επιτυχημένη βραδιά όπως της έπρεπε.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography