Symphony X, Savage Messiah @ Electric Ballroom, Λονδίνο, 06/06/19

Μια βραδιά με έναν αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή. Michael Romeo και η υπέροχη παρέα του σε μια απολαυστική μουσική παράσταση όμορφου, μελωδικού metal

Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 11/06/2019 @ 16:54

Δεν ήξερα τί να περιμένω τη βραδιά της 6ης Ιουνίου καθώς έπαιρνα τη Northern line από το Waterloo έχοντας ήδη ταξιδέψει από το Surrey και κατευθυνόμενος προς τα ‘Εξάρχεια’ του Λονδίνου, το Camden. Εκεί όπου οι τουρίστες αναμειγνύονται με τα πανκιά, με τους μέθυσους, με τα πρεζάκια και η μυρωδιά του χασισιού πλανάται στον αέρα. Δεν ήξερα γιατί για μένα οι Symphony X ήταν πάντα κάτι διαφορετικό που ποτέ δεν συνδέθηκα απόλυτα μαζί του. Το συμφωνικό prog μέταλ των παλαιότερων δίσκων αν και αδιαμφισβήτητα επικό και ιστορικό ποτέ δεν βρισκόταν στην playlist μου. Το πράγμα άρχισε να αλλάζει με το Paradise Lost και το Underworld για μένα όταν ξαφνικά άρχισα να ακούω όλο και πιό τακτικά. O Michael Romeo φυσικά ξεχώριζε ηχητικά και μια εξερεύνηση στα βιντεάκια του ιντερνετ με έκαναν να νιώθω ένα μούδιασμα βλέποντας τί παίζει ο άνθρωπος και εμένα που προσπαθώ εδώ και δύο χρόνια να παίξω δυο ακόρντα σωστά.

Στην ουρά έξω από το Electric Ballroom άκουγες πάρα πολλά ελληνικά και το κοινό θα έλεγα κατά μέσο όρο ήταν κοντά στα σαράντα σαν και του λόγου μου δηλαδή. Μέχρι και εξηντάρηδες είδα και το χάρηκα. Ο κόσμος όμως προτίμησε περισσότερο τις μπύρες στο μπαρ παρά τους συγχωριανούς Savage Messiah οι οποίοι με ένα αρκετά καλό νέο άλμπουμ στη φαρέτρα τους ήθελαν σίγουρα να τα δώσουν όλα μπροστά στο κοινό της πόλης τους.

Savage Messiah

Ο David Silver (τραγούδι, κιθάρα) ήταν ελαφρώς αγχωμένος θα έλεγα και σφιγμένος σε αντίθεση με τους υπόλοιπους του γκρούπ αλλά γενικώς τα γρήγορα riff τους και η ενέργεια των νέων τραγουδιών τους δεν άφησε κανέναν παραπονούμενο αν και ήταν ολοφάνερο για ποιόν είχαν αρχίσει να γεμίζουν το Ballroom. Στα εννέα τραγούδια τους setlist ξεχώρισε η διασκευή "Parachute" στο country τραγούδι του Chris Stapleton και το φινάλε "Down And Out" το οποίο κατ εμέ αποτελεί ένα από τα καλύτερα thrash riff που έχω ακούσει τελευταία.

Savage Messiah

SETLIST
 

Virtue Signal
Heretic in the Modern World
The Bitter Truth
The Lights Are Going Out
Under No Illusions
What Dreams May Come
Parachute (Chris Stapleton cover)
The Fateful Dark
Down And Out

Μας αποχαιρέτησαν με ένα δυνατό χειροκρότημα και η σκηνή γέμισε με δέκα τεχνικούς που άρχισαν να ετοιμάζουν τη μικρή σκηνή για το έπος που θα ακολουθούσε. Η αλήθεια είναι ότι η αναμονή ήταν εκνευριστική αλλά η τελειομανία του Romeo μάλλον απαιτούσε όλα να είναι απολύτως τέλεια. Από μπροστά παρακολουθούσα τον τεχνικό σχεδόν να χαϊδεύει την λευκή κιθάρα του Μιχαλάκη και να ασχολείται αποκλειστικά μαζί της για τουλάχιστον μισή ώρα.

Symphony X

Στις 21:15 τα φώτα χαμήλωσαν και μπροστά σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Ballroom έκαναν την εμφάνιση τους οι Symphony X μπροστά σε αποθέωση! "Iconoclast" και καπάκι "Evolution (The Grand Design)" και ο κακός χαμός στο "Serpent's Kiss". O Russell Allen δεν σταματούσε να χορεύει και να τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή, o Michael Lepold βασάνιζε ασταμάτητα το μπάσο, Pinella και Rullo πιό πίσω να τα δίνουν όλα αλλά όλα τα φώτα, όλες οι ζητωκραυγές, όλες οι κάμερες ήταν στραμμένες στον ένα και μοναδικό, τον απίστευτο Michael Romeo. Είχα ακούσει, είχα δει βιντεάκια, ήξερα ότι πρόκειται για ένα από τους καλύτερους κιθαρίστες ever.

Symphony X

Αλλά αυτόν που έβλεπα μπροστά στα μάτια μου ήταν αποκάλυψη. Η άνεση του, το '80s στυλάκι του με τον ανεμιστήρα να ανεμίζει τη φθίνουσα χαίτη του και ο τρόπος παιξίματος του ήταν out of this world. Η ταχύτητα με την οποία κινούνταν τα δάχτυλα του, η δύναμη και η ενέργεια που έβγαζε ο τεράστιος ήχος του, οι άπειρες τεχνικές που βλέπαμε να εξελλίσονται μπροστά στα μάτια μας δεν ήταν το πιό φοβερό στον Romeo. Οχι. Το φοβερό ήταν ότι ζήτημα να έστρεψε το βλέμμα του μια φορά στην ταστιέρα. Ο τύπος είχες την αίσθηση ότι αν του έδενες το ένα χέρι πισθάγγωνα και του έκλεινες τα μάτια πάλι το ίδιο θα έπαιζε. Απίστευτος.

Symphony X

Το setlist επικεντρώθηκε κυρίως στους τελευταίους δίσκους των Symphony X και ήταν σχετικά μικρό θα έλεγα με μόλις 9 τραγούδια και το 20λεπτο Odyssey για encore. Αγαπημένα της βραδιάς δεν μπορώ να ξεχωρίσω καθώς όλα ήταν ένα και ένα με ίσως αποκορύφωμα το κλασσικό "Sea Of Lies" αλλά και το τρυφερό και υπέροχο "Without You" όπου ο Allen φανερά συγκινημένος το αφιέρωσε στον David Zablidowsky, μπασίστα του έτερου συγκροτήματος του Allen, Adrenaline Mob, ο οποίος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Στο τέλος της βραδιάς ο Allen «παραπονέθηκε’ ότι πλέον έχει χαθεί το στοιχείο της έκπληξης για τα encore αφού όλοι φώναζαν ρυθμικά "Odyssey-Odyssey". «Δεν βαριέστε να ακούσετε 20 λεπτά τραγούδι;» ρώτησε το κοινό (!) και φυσικά εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι και έτσι μας ταξίδεψε στην Ελλάδα και στο έπος του Οδυσσέα καταλήγοντας έτσι ένα επικό ταξίδι στη μουσική των Αμερικάνων.

Symphony X

SETLIST
 

Iconoclast
Evolution (The Grand Design)
Serpent's Kiss
Nevermore
Without You
Domination
Run With the Devil
Sea of Lies
Set the World on Fire (The Lie of Lies)

Encore:

The Odyssey

  • SHARE
  • TWEET