Pro-Pain, The Crucifier, Skybinder @ An Club, 13/06/19

Παλιό καλό νεοϋορκέζικο hardcore σε ασταμάτητους ρυθμούς!

Από τον Παντελή Κουρέλη, 18/06/2019 @ 12:00

Οι Pro-Pain έχουν αποτελέσει πολύ συχνούς επισκέπτες των αθηναϊκών clubs έχοντας έρθει πέντε φορές στη (περίπου) δεκαετία 1999 με 2010. Παρ' όλα αυτά, χρειάστηκε να συμπληρωθεί σχεδόν άλλη μία μέχρι να τους ξαναδούμε από τα μέρη μας από την τελευταία τους φορά.

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια περάσανε διάφορα, με αποκορύφωμα την παραλίγο δολοφονική επίθεση που δέχτηκε ο Gary Meskil εν μέσω περιοδείας στις Βρυξέλλες πριν δυο χρόνια. Άγνωστοι του επιτέθηκαν στον δρόμο και τον λήστεψαν, αφήνοντάς τον με μεγάλη απώλεια αίματος και αρκετά σπασμένα κόκκαλα στο κρανίο Όμως αυτά περάσανε και οι Pro-Pain φέρανε και πάλι το νεοϋορκέζικο hardcore τους στην Αθήνα.

Με μικρή καθυστέρηση σε σχέση με την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, στη σκηνή ανέβηκε η πεντάδα των Skybinder. Πρόκειται για νέο συγκρότημα metalcore ύφους, που μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει ορισμένα singles και ο πρώτος του δίσκος αναμένεται πολύ σύντομα. Η σκηνική τους παρουσία ήταν αξιοπρεπέστατη, με τον τραγουδιστή να κερδίζει τις εντυπώσεις με τον τρόπο που μεταχειριζόταν τη φωνή του, την οποία έφτανε στα όρια. Ο ήχος στο Αν ήταν κλασσικά πολύ καλός.

Skybinder

Επόμενοι ήταν οι παλιότεροι The Crucifier, οι οποίοι κινούνται στον χώρο του crossover thrash, με το μπλουζάκι Slayer που φορούσε ο τραγουδιστής (και μόνο σταθερό μέλος από την αρχή της ζωής τους) Ηλίας Κυριαζής να το επιβεβαιώνει. Στο ελαφρώς μικρότερο από μισάωρο set τους ξεχώρισα τις back to back εκτελέσεις των "Problems" από τον πιο πρόσφατό τους δίσκο και "Retarded", το οποίο ο Κυριαζής αφιέρωσε στους εξαρτημένους από το κινητό τους τηλέφωνο.

The Crucifier

Λίγη ώρα μετά τις 23:00 - με εικοσάλεπτη καθυστέρηση σε σχέση με το πρόγραμμα - το κουαρτέτο των Pro-Pain ανέβηκε στη σκηνή. Μετά από μια μικρή αλλά αρκετά πομπώδη εισαγωγή, άρχισε το χτύπημα από σκηνής με το "Unrestrained". Όλα τα μέλη από το πρώτο δευτερόλεπτο έπαιζαν σαν ντοπαρισμένοι, ενώ ο Gary Meskil στεκόταν αγέρωχος στη μέση της σκηνής και η φωνή του έβγαινε πραγματικά επιβλητική. Χωρίς κανένα απολύτως κενό, περάσανε στο "Three Minute Hate".

Pro-Pain

Ενώ η μπάντα βγήκε από την αρχή στα κόκκινα, μας πήρε ένα-δυο τραγούδια ως κοινό μέχρι να μπούμε κι εμείς στο ανάλογο κλίμα. Από το "Stand Tall" και μετά λοιπόν το κοινό είχε πλέον ζεσταθεί για τα καλά και άρχισαν να ανοίγουν τα πρώτα pits στην αρένα του Αν, όπου συμμετείχαν ακόμα και κάποιες θαρραλέες κοπέλες. Στο σημείο που καθόμασταν (στο πίσω μέρος του pit ΦΥΣΙΚΑ), ο ήχος ήταν πολύ ογκώδης και γεμάτος.

Πριν το "Deathwish" ο Gary κάλεσε όλους όσους ήταν στο pit να πλακωθούνε, χωρίς να δέχεται δικαιολογίες, ενώ συνέχισε χωρίς σταματημό να μας ταλαιπωρεί με το σπινταρισμένο "Gone Fishin’" με τα πωρωτικά riff και με το groovy "In For The Kill". Στο καπάκι έπεσε το "Fuck It" και αμέσως μετά το "Draw Blood", σε ένα δεκαπεντάλεπτο-κόλαση γκρουβάτου hardcore που ακούγοντάς το δεν μπορούσες να σταθείς ακίνητος, αλλά ήθελες να κουνηθείς και να χτυπηθείς μαζί με τους διπλανούς σου.

Pro-Pain

Στο "Shine" ο τραγουδιστής των The Crucifier ανέβηκε στη σκηνή και έκανε stage diving - δύο φορές μάλιστα - για να τον πιάσουν κάποιοι στα χέρια τους και να τον περιφέρουν στο pit του Αν. Μπύρες έφευγαν δεξιά και αριστερά και τα τραγούδια διαδέχονταν το ένα το άλλο απνευστί, χωρίς ξεκούραση και χωρίς να υπάρχει κενό, με το σφυροκόπημα να είναι συνεχές και ανελέητο.

Οι ταχύτητες κατέβηκαν για λίγο με το "Sucks To Be You", για να φτάσουμε στο τελείωμα με το αγριεμένο "Johnny Black" και το ρυθμικό "State Of Mind". Στο τέλος ο Gary μας ευχαρίστησε λέγοντας ότι δεν έχουμε αλλάξει ως κοινό παρ’ όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια, λέγοντας ότι την τελευταία φορά που ήρθε πήγε να αφήσει τα κόκκαλά του εδώ ύστερα από τετραήμερο λιώσιμο.

Pro-Pain

Οι Pro-Pain λοιπόν άφησαν πίσω τους τα προβλήματα και επέστρεψαν για τα καλά με μια πολύ καλή εμφάνιση, θυμίζοντας Ramones στη διαδοχή των τραγουδιών, αλλά σε πιο απαιτητική βερσιόν μουσικής. Ο drummer Jonas Sanders φάνηκε να βγαίνει αλώβητος παρ’ όλο το συνεχές ποδοβολητό, ενώ η φωνή του Gary Meskil έχω γνήσια απορία για το πώς στο καλό κατάφερνε να είναι τόσο καλή και πωρωτική ενώ παράλληλα έπαιζε και μπάσο.

Τώρα που ξαναβρήκαν τον δρόμο, ελπίζουμε να τους ξαναδούμε σύντομα. Θα σε προσέχουμε Gary, μην ανησυχείς, δε θα σε αφήσουμε να μας πάθεις τίποτα!

Pro-Pain

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

Unrestrained
Three Minutes Hate
Stand Tall
Un-American
Neocon
No Way Out
Voice Of Rebellion
Deathwish
Gone Fishin’
In For The Kill
Fuck It
Draw Blood
The Shape Of Things To Come (διασκευή Max Frost & the Troopers)
Shine
Make War Not Love
Sucks To Be You
Johnny Black
State Of Mind
  • SHARE
  • TWEET