Poem @ Ίλιον Plus, 31/03/18

Οι Poem επιβεβαίωσαν και ζωντανά πως έχουν κάνει το βήμα παραπάνω...

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 02/04/2018 @ 12:02

Η λογική των release show που έχει καθιερωθεί πλέον από τα εγχώρια συγκροτήματα όταν κυκλοφορούν νέα άλμπουμ - και η οποία περιλαμβάνει συνήθως τη ζωντανή απόδοση τους στην ολότητά τους - πολύ μου αρέσει. Ακόμα περισσότερο όταν είναι η σειρά των Poem να παρουσιάσουν ζωντανά ένα άλμπουμ σαν το "Unique"...

...κι αυτό διότι θεωρώ τους Poem ως μια από τις μπάντες που έχουν κάνει ήδη το μισό (ή και το ένα) βήμα παραπάνω, με τη σταθερότητα στην ποιότητα που επιδεικνύουν τόσο στα στούντιο άλμπουμ τους, όσο και στις ζωντανές εμφανίσεις τους.

Παράλληλα, έχουν στις αποσκευές τους τρεις ευρωπαϊκές περιοδείες, η τελευταία εκ των οποίων πριν σχεδόν ένα μήνα, στην πρώτη απόπειρα να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις (headline tour). Έτσι, το release party στην Αθήνα τους βρήκε καθόλα έτοιμους...

Poem

Αρχικά, οφείλω να αναφερθώ στην επιλογή του χώρου, στον οποίο παρευρέθηκα για πρώτη φορά. Είναι ένας όμορφος χώρος, προσεγμένος και με - όπως αποδείχθηκε - πολύ καλή ακουστική, αλλά όχι ο βέλτιστος για την παρακολούθηση μιας συναυλίας. Κι αυτό, διότι η σκηνή είναι αρκετά χαμηλή, με αποτέλεσμα ίσα που να μπορούμε να διακρίνουμε τις άκρες των κεφαλιών των μελών της μπάντας, μέχρι που κάπου στη μέση του σετ αντιληφθήκαμε ότι υπάρχει ένα μικρό μπαλκόνι από το οποίο είδαμε κανονικά το υπόλοιπο της συναυλίας...

Βάσει χωρητικότητας του Ίλιον Plus, το sold out ήταν μάλλον αναμενόμενο. Αλλά για να είμαι ειλικρινής θα περίμενα/ήθελα το ενδιαφέρον του κόσμου για μια μπάντα σαν τους Poem και ένα άλμπουμ σαν το "Unique" να είναι πολύ μεγαλύτερο των 250-300 ατόμων περίπου.

Αλλά τα όσα συμβαίνουν είναι πάντα πιο σημαντικά από αυτά που δεν συμβαίνουν και στο δια ταύτα της εμφάνισης, οι Poem ήταν καταπληκτικοί. Δεμένοι σαν μια καλά στημένη μηχανή και με αέρα μπάντας που έχει σημαντική εμπειρία πλέον το σανίδι επιβεβαίωσαν ότι βρίσκονται σε ανοδική πορεία.

Poem

Κάποια πράγματα ήταν ήδη λίγο-πολύ γνωστά: Ο Λώρενς στην κιθάρα έχει εντυπωσιακά καθαρό παίξιμο και βγάζει όλο το συναίσθημα που πρέπει, ο Σταύρος στα τύμπανα αναδεικνύει άψογα όλες τις δυναμικές με το παίξιμό του κι ο Προκοπίου ανήκει στους καλύτερους νέους ερμηνευτές - τολμώ να πω σε διεθνές επίπεδο πλέον. Όμως, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον νέο μπασίστα της μπάντας, τον Τάκη Φοίτο, ο οποίος είχε φανταστικό ήχο και παίξιμο που ξεχώριζε με τη μία. Επίσης, συνεισέφερε σημαντικά σε έναν τομέα που είχε πολύ ανάγκη η μουσική των Poem: στα δεύτερα φωνητικά. Η αίσθηση που υπήρχε ήταν σαν η τετράδα να παίζει χρόνια μαζί.

Λίγο μετά τις 22:00 το "False Mortality", το τραγούδι που ανοίγει το "Unique" άνοιξε το σετ και χωρίς να χρειαστεί καθόλου χρόνος προσαρμογής αποδόθηκε με το απαιτούμενο νεύρο και ιδανικό ήχο. Όμως, στα "My Own Disorder" και "Four Cornered God" η απόδοση ήταν ακόμα καλύτερη και ιδιαίτερα στο πρώτο, που ήταν καταιγιστικό και πρόκειται για ένα τραγούδι που δεν καταλαβαίνω γιατί - στα μέτρα της μουσικής που πρεσβεύουν οι Poem - δεν θεωρείται ήδη κάποιου είδους «χιτάκι», με το μεγάλο ρεφρέν του. Το δε δεύτερο νομίζω πως αν κάποιος έκανε ένα γκάλοπ θα το έβγαζε μάλλον το πιο δημοφιλές από το νέο άλμπουμ...

Poem

Στη συνέχεια ακούστηκε μια τριάδα συνθέσεων από το εξίσου σπουδαίο "Skein Syndrome", με το πιο δημοφιλές τραγούδι των Poem (αν κρίνουμε βάσει views στο youtube), το "Passive Observer" να τυγχάνει θερμής υποδοχής, αλλά προσωπικά ευχαριστήθηκα ακόμα περισσότερο το δικό μου αγαπημένο από το άλμπουμ, το πυρακτωμένο "Fragments". Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει το "Weakness" (τελικά, μάλλον αυτό είναι το «χιτάκι» τους), αλλά κάποιος πρέπει να πει στον Προκοπίου να μην παρασέρνεται και αφήνει στο κοινό να λέει το μεγάλο ρεφρέν...

Η μόνη στιγμή εκπροσώπησης του "The Great Secret Show" ήρθε (αναμενόμενα) με το "Giant", το τραγούδι μέσα από το πρώτο άλμπουμ που είναι πιο κοντά στο ύφος των μετέπειτα Poem και φυσικά έκανε τον κόσμο να λικνιστεί δεόντως, πριν την επιστροφή στο "Unique", για να ακουστούν τα υπόλοιπα τέσσερα τραγούδια του.

Poem

Πολύ ωραίο το "Discipline", αλλά το "Euthanasia" είναι που έχει ένα ακόμα μεγάλο ρεφρέν και ορμή, ενώ το «χαλαρό» (όπως προλογίστηκε) ομότιτλο τραγούδι ήταν μια στιγμή που βοηθούσε να αντιληφθείς πόσο έχει προοδεύσει αυτή η μπάντα. Καθαρός, διαυγής ήχος και πολύ καλά δουλεμένα δεύτερα φωνητικά από τον Σταύρο και τον Τάκη που κατέστησαν το πανέμορφο αυτό κομμάτι απολαυστικό, πριν το κανονικό σετ κλείσει με μια από τις καλύτερες συνθέσεις της μπάντας, το "Brightness Of Loss", με το εντυπωσιακό Pain Of Salvation σημείο στο κλείσιμό του.

Ο πάντα επικοινωνιακός Προκοπίου συνομίλησε λίγο (όσο τον άφησαν οι υπόλοιποι) με το κοινό και χωρίς ιδιαίτερη χρονοτριβή η μπάντα έκλεισε την βραδιά με το τραγούδι που κλείνει το προηγούμενο άλμπουμ της, το "Remission Of Breath". Η φορτισμένη ερμηνεία στο φινάλε του (και το ψαρωτικό σημείο με το tapping) το καθιστούν ιδανικό για αυτόν τον σκοπό.

Poem

Μιάμιση ώρα μετά, σχεδόν το σύνολο του κόσμου που παρευρέθηκε στο live έμεινε στον χώρο και έγινε μια παρέα, με τα χαμόγελα να δίνουν και να παίρνουν, σε μια βραδιά που ήταν όσο όμορφη όσο αναμενόταν ότι θα είναι.

Φεύγοντας από το venue σκεφτόμουν αστειευόμενος πως αν υπάρχει κάποιου είδους δικαιοσύνη, στο μέλλον οι Poem θα γεμίζουν πολύ μεγαλύτερα venue, αλλά όσοι ήμασταν παρόντες στην ζωντανή παρουσίαση του "Unique" θα λέμε «σαν το live στο Ίλιον δεν είναι» για το πείραγμα. Πέραν του όποιου αστείου, όμως, είναι πραγματικό κρίμα να έχουμε στην δίπλα πόρτα μας συγκροτήματα σαν του Poem, να κυκλοφορούν άλμπουμ σαν το "Unique" και να μην τα εκτιμάμε όπως τους αξίζει.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

False Morality
My Own Disorder
Four Cornered God
Passive Observer
Fragments
Weakness
Giant
Discipline
Euthanasia
Unique
Brightness Of Loss
Remission Of Breath
  • SHARE
  • TWEET