Perturbator, The Algorithm @ Gagarin 205, 16/10/19

Φώτα, χορός και synth της κολάσεως

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 17/10/2019 @ 17:43

Λίγο πριν τη δεύτερη επίσκεψη του James Kent, aka Perturbator, στην Αθήνα νόμιζα ότι ήξερα τι να περιμένω. Είχα ακούσει για τις ομορφιές που έγιναν πέρσι τέτοια εποχή περίπου, στην πρώτη του εντός συνόρων συναυλία. Ήξερα για την προϋπηρεσία του στο black metal και λοιπούς προσκείμενους χώρους. Είχα βάλει δίσκους του να παίξουν με τέρμα ένταση σε ακουστικά, βράδυ με όλα τα φώτα σβηστά. Ήξερα για το massive οπτικοακουστικό show που έχει πάντα στις ζωντανές εμφανίσεις του. Εκ των υστέρων, ενώ όλα αυτά ισχύουν, δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο όσα είδαμε την Τετάρτη. Για κάποια πράγματα δεν είσαι ποτέ τελείως προετοιμασμένος.

Πριν τον μεγάλο πρωταγωνιστή, θα ήταν άδικο να περάσουν στα ψιλά οι special guests της βραδιάς. Ο Rémi Gallego κυκλοφορεί ως The Algorithm εδώ και κάμποσο καιρό, μπλέκοντας την ηλεκτρονική μουσική με το metal και ρίχνοντας γενναίες δόσεις πειραματισμού σε djent κοψίματα. Μαζί με τον Jean Ferry στα ντραμς, ο Γάλλος ανέβηκε στη σκηνή χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες. Δεν πήρε περισσότερο από μερικά μέτρα του "Floating Point" για να γίνει σαφές ότι το ντουέτο δεν αστειευόταν. Τα electro θεμέλια δεν άφηναν τίποτα να πέσει κάτω. Η δίμποτη έδινε έναν ταιριαστό live αέρα. Η εφτάχορδη έβαζε απολαυστικές πινελιές, τόσο στα ρυθμικά όσο και στα lead σημεία.

The Algorithm

Όσο απλό έμοιαζε το στήσιμο με το ντράμκιτ, τις δύο στήλες led και το σταντ με τα μπλιμπλίκια, άλλο τόσο γεμάτος ακουγόταν ο ήχος. Οι διαδοχικές εναλλαγές, τα blast beats, οι IDM αναφορές, οι ψηφιακές ατμόσφαιρες, όλα βρίσκονταν εκεί που έπρεπε. Σε ρόλο μαέστρου ο Gallego πήγαινε από κιθάρα σε μπάσο κι από εκεί στην κονσόλα, ισορροπώντας στη λεπτή γραμμή που χωρίζει τους nerds από τους cool. Καθόλου παράλογα, το σετ στηρίχθηκε εξίσου στο "Brute Force" και το "Compiler Optimization Techniques". Τα Prodigy vibes του "Overclock" και τα βαριά synth της δεκαετίας του '80 στο "Fragmentation" ξεχώρισαν, αλλά η πραγματική απογείωση ήρθε στο χαοτικό "Binary Space".

The Algorithm

Στο μισάωρο που ακολούθησε τα φώτα ετοιμάστηκαν, η σκηνή κρύφτηκε από τους καπνούς και ο χώρος κάτω από αυτή γέμισε, ευτυχώς όχι ασφυκτικά. Όταν χαμήλωσε ο φωτισμός και φάνηκε η φιγούρα του James Kent, οι αντιδράσεις έμοιαζαν αναπάντεχα έντονες. Οι δουλειές του ως Perturbator συνέβαλαν τα μέγιστα στην εδραίωση και τη γιγάντωση ολόκληρου του synthwave ύφους. Το στάτους του, προφανώς, απέχει μίλια από εκείνο ενός μικρομεσαίου βεληνεκούς ονόματος που κινείται σε κάποιο στριφνό παρακλάδι του σύγχρονου σκληρού ήχου. Ομολογουμένως, ωστόσο, αυτή η τόσο θερμή υποδοχή ήταν το κερασάκι στην τούρτα με όλα εκείνα τα πράγματα που δεν περίμενα.

Perturbator

Μέσα σε λίγα λεπτά η θερμοκρασία ανέβηκε κατακόρυφα και όλο το venue κουνιόταν στους διαολεμένους ρυθμούς του Γάλλου δημιουργού. Ο ήχος από την πρώτη στιγμή έσκαγε σαν καλοζυγισμένο κροσέ στο πρόσωπο. Οι ατμόσφαιρες μαύριζαν τα πάντα και τα μπάσα χτυπούσαν αλύπητα. Δεν είναι τυχαίες οι εμφανίσεις του στο Roadburn Festival, στο οποίο έχει αναλάβει θέση curator τη χρονιά που έρχεται. Τα ζωντανά ντραμς, που καθιέρωσε πρόσφατα, προσθέτουν ένα επιπλέον επίπεδο στο πακέτο και προσδίδουν μια ακόμα περισσότερο heavy αίσθηση στο υλικό. Για τα φώτα δε, τα λόγια περιττεύουν. Από τα πιο δυνατά light shows που έχουμε δει σε κλειστούς χώρους, χωρίς αμφιβολία.

Perturbator

Με το πέρασμα του χρόνου ο Kent έχει εξελιχθεί σε τρομερό performer. Μόνο η παρουσία του αρκεί για να γεμίσει τη σκηνή. Δεν υπάρχει ανάγκη για μικρόφωνα ή υπερβολικές κινήσεις. Ένα νεύμα με το χέρι του αρκούσε για να σηκώσει τον κόσμο στον αέρα, ενώ κάμποσοι σβέρκοι ακολουθούσαν αυτόματα τα windmill κοπάνηματα. Από την άλλη, με το που έπεφταν εισαγωγές σαν εκείνες των "Future Club" και "She Is Young, She Is Beautiful, She Is Next", δεν χρειαζόταν ούτε χειρονομία για να ξεκινήσει ο πανικός. Το "Dangerous Days" και ο διάδοχός του είναι τεράστιοι δίσκοι, πέρα από είδη, ταμπέλες και μόδες. Κομμάτια όπως αυτά τα δύο ή το απίστευτα διαστημικό "Vantablack", απλά το επιβεβαίωσαν και ζωντανά.

Perturbator

Τα εξήντα λεπτά της κανονικής διάρκειας κύλησαν γρηγορότερα από το αναμενόμενο. Η επάνοδος με τα "Welcome Back"/"Perturbator's Theme" είχε έναν τέλειο horror αέρα. Το κλείσιμο με τον κόκκινο-μπλε φωτισμό του "The Cult Of 2112" έφερε τα φουτουριστικά σοκάκια του Los Angeles πολύ κοντά στη Λιοσίων. Ενώ ένας ολόκληρος κόσμος προσπαθεί να αναπαράγει αισθητικές δεκαετιών που έχουν φύγει ανεπιστρεπτί, ο Perturbator παίζει με δικούς του όρους. Κάνει τις αποπνικτικές ατμόσφαιρες και τα χορευτικά ξεσπάσματα να μοιάζουν σαν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δημιουργεί ήχους που κοιτάζουν στο παρελθόν και την ίδια στιγμή σε ταξιδεύουν σε τόπους μακρινούς και χρόνους που ακόμα δεν έχουν έρθει.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

 

Birth Of The New Model
Neo Tokyo
Future Club
She Is Young, She Is Beautiful, She Is Next
Corrupted By Design
Excess
She Moves Like A Knife
Diabolus Ex Machina
Humans Are Such Easy Prey
God Complex
Vantablack
Tactical Precision Disarray

Encore:

Welcome Back
Perturbator's Theme
The Cult Of 2112

  • SHARE
  • TWEET