Mondo Generator, SuperSoul @ An Club, 11/02/20

Μια από τις μορφές του desert rock κινήματος από απόσταση αναπνοής

Από τον Παντελή Κουρέλη, 14/02/2020 @ 17:08

Από εκεί που μας επισκεπτόταν ακόμα πιο σπανίως κι από σπάνια, ο Nick Oliveri τους τελευταίους μήνες έχει εμφανιστεί τρεις φορές στην Ελλάδα. Τούτη εδώ όμως ήταν η πρώτη όμως με την οποία ήρθε, επιτέλους, με το προσωπικό του σχήμα, τους Mondo Generator. Και λέω «επιτέλους» γιατί κάπου μέσα στην ασθενή μου μνήμη σουλατσάρει η εντύπωση ότι στο παρελθόν είχε ακυρωθεί μια εμφάνισή τους στη χώρα μας λόγω χαμηλής προπώλησης εισιτηρίων.

Αν το όνομα Mondo Generator ακούγεται οικείο στ’ αυτιά μας, είναι προφανώς επειδή ο Oliveri έχει βαφτίσει τη μπάντα του από το τραγούδι που έχει γράψει και τραγουδήσει ο ίδιος για τους Kyuss στο "Blues For The Red Sun". Εκτός από τους μεγάλους Kyuss, ο εν λόγω έχει να υπερηφανεύεται και για την ενεργό συμμετοχή του στα "Rated R" και "Songs For The Deaf" των Queens Of The Stone Age, αλλά και σε αρκετούς ακόμα δίσκους. Δεν πρόκειται δηλαδή περί τυχαίου τύπου.

Η «κατάρα» πάντως της καθημερινής χτύπησε για μια ακόμη φορά, με το An Club στις 21:00 η ώρα να είναι άδειο σε σημείο που να μπορώ να πω ότι γνώριζα προσωπικά όλους τους παρευρισκόμενους. Το τρίο των SuperSoul ανέβηκε στη σκηνή με 20 λεπτά καθυστέρηση σε σχέση με το πρόγραμμα, προφανώς για να γεμίσει λίγο περισσότερο το μαγαζί. Η αλήθεια είναι πάντως πως όσο κι αν μια καθυστέρηση σπανίως είναι επιθυμητή, στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησε και ο κόσμος ήταν κάπως περισσότερος όταν οι Αθηναίοι ξεκίνησαν το set τους.

Στα περίπου σαράντα λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους έπαιξαν κυρίως κομμάτια από το προ σχεδόν τριετίας ντεμπούτο τους "Faith Bender", αλλά μας έδωσαν και λίγο καινούργιο υλικό. Κινούμενοι κατά βάση γύρω από το hard rock, με δόσεις blues αλλά ακόμα και λίγου grunge στ’ αυτιά μου, είχαν δεμένη παρουσία και πολύ καλή απόδοση στη σκηνή. Ο ήχος του An Club ήταν κλασσικά πολύ κατάλληλος για τέτοιες περιπτώσεις, δυνατός, καθαρός και "in your face", όπως ταιριάζει σε αυτή τη μουσική. Ο κόσμος σιγά-σιγά αυξανόταν και πλησίαζε όλο και περισσότερο προς τη σκηνή, δείγμα πιστεύω και του ότι οι SuperSoul προκάλεσαν το ενδιαφέρον του κοινού, όντες ένα ενδιαφέρον opener για τους Mondo Generator.

SuperSoul

Αφού οι SuperSoul κατέβηκαν από τη σκηνή, οι τεχνικοί δούλεψαν πυρετωδώς ώστε το κενό μεταξύ support και headliner να είναι μικρό και τελικά το πέτυχαν. Περίπου ένα τέταρτο μετά τους SuperSoul όλα ήταν έτοιμα για να αναλάβουν δράση οι Mondo Generator κι αυτό ήταν πολύ καλό, μην αφήνοντάς μας να «κρυώσουμε». Ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν δυστυχώς λιγότερος απ’ ό,τι πιστεύω πως αναλογεί στο όνομα και τη φήμη του Nick Oliveri. Όπως και να ‘χει, η δυνατότητα να δούμε μια προσωπικότητα της desert rock σκηνής σε ένα μικρό club show δεν παρουσιάζεται και πολύ συχνά - ο John Garcia πριν λίγα χρόνια μας είχε δείξει τον δρόμο.

Ο Oliveri έχει αφιερώσει αυτή την περιοδεία κυρίως στις δικές του μουσικές, με τη συνδρομή του... μπασίστα του John Garcia, Mike "Pygmie" Jonson, στην κιθάρα και του drummer των Nebula, Mike Amster. Έτσι, πολύ λίγο μετά τους SuperSoul, το δεύτερο τρίο της βραδιάς ανέβηκε με ορμή στη σκηνή του An Club. Έχοντας ορισμένους πολύ καλούς δίσκους στο ενεργητικό τους ως Mondo Generator, υπήρχε για τη μπάντα υλικό ικανό να μας ξεσηκώσει.

Mondo Generator

Ο Nick στον ρόλο του ως frontman ήταν αρκετά άνετος, προλογίζοντας σχεδόν κάθε τραγούδι που ακούσαμε και χρησιμοποιώντας ακόμα και λογοπαίγνια (όχι τα πιο εμπνευσμένα του κόσμου) όπως στο "F.Y.I’m Free" και στο "Turboner". Το "Shawnette" από το "Cocaine Rodeo".

Το "Green Machine" ήταν σίγουρα μια από τις πιο έντονες στιγμές της βραδιάς. Ακολούθησε στο καπάκι ένα ακόμα κομμάτι από τον νέο δίσκο με τον καθόλου εύγλωττο τίτλο "Fuck It", το παρόμοιας αισθητικής "Kyuss Dies!", το οποίο ελπίζω να μην εκφράζει τις σκέψεις του Oliveri για κάποιους από τους παλιούς του συνοδοιπόρους. Γενικώς το setlist είχε λίγο απ’ όλα, με το βάρος να πέφτει στο ακόμα ακυκλοφόρητο "Fuck It". Μετά το ομότιτλο κομμάτι κι ενώ οι μουσικοί ετοιμαζόντουσαν για να παίξουν το επόμενο, κάποιος οπαδός ζήτησε το "I Never Sleep". Στον Oliveri φαίνεται πως άρεσε η ιδέα και ύστερα από δυο γρήγορες συνεννοήσεις με τους δύο Mikes, κάνανε το χατίρι του οπαδού κι έπαιξαν το κομμάτι χωρίς να είναι προγραμματισμένο. Ευχάριστες και πάντα ευπρόσδεκτες τέτοιου είδους αυθόρμητες κινήσεις!

Mondo Generator

Το set έκλεισε με τρεις σερί διασκευές. Τo πάνκικο outsider "Allen’s Wrench" από τις ένδοξες μέρες των Kyuss διαδέχτηκε το ακόμα μεγαλύτερο outsider "Love Has Passed Me By" από το "Wretch" και την εποχή που ήταν κυριολεκτικά παιδιά. Το "You Think I Ain't Worth A Dollar, But I Feel Like A Millionaire" από την άλλη ήταν προφανώς πιο προβλεπέ επιλογή, την οποία όμως καταδιασκεδάσαμε αφού προέρχεται από έναν δίσκο όπου οι Queens Of The Stone Age είχαν μεγαλουργήσει. Μετά το απαραίτητο, έως και εθιμοτυπικό, διάλειμμα, στο encore έπαιξαν δυο ακόμα φρέσκα κομμάτια κι έκλεισαν με το λίγο παλιότερο "The Last Train".

Mondo Generator

Τα σκάρτα 70 συνολικά λεπτά της εμφάνισης ήταν το μόνο αρνητικό της βραδιάς. Δε νομίζω ότι θα χαλούσε κανέναν από όσους βρεθήκαμε εκεί αν οι Mondo Generator έπαιζαν μερικά κομμάτια παραπάνω. Πέραν αυτού, η ευκαιρία να δούμε ένα μικρό live μεγάλου ονόματος όπως ο Oliveri σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια μας τα μάτια μας ήταν «λουκούμι». Τα νέα κομμάτια από το "Fuck It" που πρόκειται να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες φαίνονται τούρμπο, ενώ ο ήχος και η ατμόσφαιρα - με την εξαίρεση του καπνού - του An Club προσωπικά με κάνουν να ευχαριστιέμαι πολύ τέτοιου τύπου συναυλίες.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

 

Nowhere Man
13th Floor
F.Y. I'm Free
Gonna Leave You (διασκευή Queens Of The Stone Age)
Turboner
Up Against The Void
Shawnette
Invisible Like The Sky (διασκευή Nick Oliveri)
Green Machine (διασκευή Kyuss)
Kyuss Dies!
Fuck It
I Never Sleep
Dead Silence
Allen's Wrench (διασκευή Kyuss)
Love Has Passed Me By (διασκευή Kyuss)
You Think I Ain't Worth A Dollar, But I Feel Like A Millionaire (διασκευή Queens Of The Stone Age)

Encore:

Listening To The Daze
It's You I Don't Believe
The Last Train

  • SHARE
  • TWEET