Message In A Cloud, Caldera, Mondegreen @ Temple, 10/05/18

Το post-rock δεν χρειάζεται πολλούς

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 11/05/2018 @ 13:01

Οι χίπστερς μπορούν να γκρινιάζουν ότι το post-rock έχει ξεφύγει εδώ και καιρό προς ευρύτερα ακροατήρια και οι μεταλλάδες ότι η συνομοταξία του συγκεκριμένου υποείδους καταστρέφει το rock τους. Επειδή όμως είμαστε μεταξύ μας, δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το πόσο δρόμο θέλει ακόμα για να κατανοήσει ξεχειλωμένες οργανικές δομές το mainstream ή τα επίπεδα στενομυαλιάς μιας μεγάλης μερίδας των οπαδών του σκληρού ήχου. Κάπου εδώ, κάποιοι θα πεταχτούν και θα φωνάξουν για την κοσμοσυρροή στους Godspeed You! Black Emperor μερικές εβδομάδες νωρίτερα και για το πώς οι Sigur Rós εμφανίζονται με υψηλή συχνότητα σε trendy μέσα ποικίλης ύλης. Ξανά, μεταξύ μας, δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσει η εξαίρεση από τον κανόνα και όλοι ξέρουμε σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανήκει ένα νέο, ανεξάρτητο σχήμα.

Κάτι το χαμηλό προφίλ του event, κάτι η καθημερινή, κάτι το φορτωμένο συναυλιακό πρόγραμμα (ίδια μέρα με Enrique Iglesias, μη ξεχνιόμαστε), όταν οι Mondegreen πήραν τις θέσεις τους στη σκηνή, λίγο πριν τις 21:00, η προσέλευση ήταν σχεδόν απογοητευτική. Η μπάντα, ωστόσο, έβαλε τα δυνατά της για να ζεστάνει την ατμόσφαιρα και, κρίνοντας από τα χειροκροτήματα του διαρκώς αυξανόμενου κοινού, τα κατάφερε μια χαρά. Από το οργανικό ξεκίνημα στις grungy αναφορές και τα περάσματα από γνωστά κι αγαπημένα, με το "Dazed And Confused" να κερδίζει στο νήμα, η αίσθηση του ήχου άλλαξε αρκετές φορές, αλλά η βάση του παρέμεινε σταθερή· ευθύ rock με εναλλακτικό δέσιμο και έντονο rhythm section. Οφείλω να ομολογήσω πως κάποιες από τις γραμμές στα φωνητικά με έχασαν, αλλά πέρα από αυτό, η παρουσία της τετράδας ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική.

Η συνέχεια ανήκε στους Caldera, οι οποίοι χωρίς καθυστερήσεις δυνάμωσαν τις εντάσεις και σκοτείνιασαν απότομα την ατμόσφαιρα. Το υλικό της τριάδας θυμίζει κάτι ανάμεσα σε μια heavy εκδοχή των πρώιμων Caspian και μια οργανική εκδοχή των late-zeroes Cult Of Luna, με όλα τα βασικά συστατικά των αντίστοιχων στυλ, αλλά χωρίς το προβλέψιμο δέσιμο που συχνά αυτά συνεπάγονται. Κι αν υπάρχουν στιγμές που οι επιρροές βγαίνουν κάπως πιο μπροστά, το ζωντανό πλαίσιο φρόντισε να τις εξωραΐσει σε υπερθετικό βαθμό. Μεγάλα κομμάτια, έντονα ξεσπάσματα, sludge υφή, καθόλου λόγια, λίγα synths, πολλά εφέ κι ακόμα περισσότερες λούπες. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να συνδέεται με τη σκηνική παρουσία του συγκροτήματος ή με το ύφος τους, αλλά σε αρκετές στιγμές το μυαλό μου πήγε συνειρμικά προς Russian Circles. Αν αυτό δεν είναι θετικό, δεν ξέρω τι μπορεί να είναι.

Είχε πάει αισίως 23:00 όταν οι Message In A Cloud τελείωσαν με το στήσιμο του εξοπλισμού τους και οι φωνές, σε πλήρως παρεΐστικο κλίμα, δυνάμωσαν. Τα πρώτα ταξιδιάρικα vibes δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους, καθώς το ξεκίνημα έγινε με το "Hellena" και ο φωτισμός παρέμεινε σε ταιριαστά χαμηλά επίπεδα. Κι αν οι ισορροπίες διαταράχθηκαν προς στιγμήν, στο δεύτερο μισό του κομματιού, από ένα τεχνικό ζήτημα, τα πάντα επανήλθαν στο "You Used To Die In My Hands". Από τα αρπίσματα της εισαγωγής και το πιανίστικο lead, μέχρι το ξέσπασμα και το double-bass πέρασμα λίγο πριν το τέλος, τα πάντα ακούστηκαν ακριβώς όπως έπρεπε. Το υλικό από το ντεμπούτο της μπάντας παρουσιάστηκε με όλη την ένταση, την ατμόσφαιρα και την προσοχή στη λεπτομέρεια που του αρμόζει. Μοναδικό μικρό παράπονο ήταν ότι σε κάποια από τα πιο φορτωμένα σημεία τα πλήκτρα ίσα που ξεχώριζαν, αλλά ακόμα κι εγώ συνειδητοποιώ την υπερβολή στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως και να έχει, το "Apophenia" αποδόθηκε πανέμορφα, με τις μπασογραμμές και το spoken πέρασμα του William S. Burroughs να κλέβουν την παράσταση, ενώ το "I Decomposed A Song Today" με τα blast beat και τις metal αναφορές ολοκλήρωσε ιδανικά το περίπου πενηντάλεπτο σετ.

Αν ρωτάτε εμένα, κανείς δε θα έβγαινε χαμένος αν η προσέλευση ήταν μεγαλύτερη, αλλά σε τελική ανάλυση αυτό δεν έδειξε να πτοεί τις μπάντες ή τους παρευρισκόμενους. Και σε κάτι τέτοιες βραδιές αυτή η αίσθηση φιλικής μάζωξης ίσως να λειτουργεί καλύτερα από ένα μεγαλύτερο, αμήχανο κοινό που δεν ξέρει για ποιον ακριβώς λόγο βρίσκεται εκεί.

SETLIST

Hellena
You Used To Die In My Hands
Under The Blanket
The Need And The Needle
Apophenia
I Decomposed A Song Today
  • SHARE
  • TWEET