JOHN, Μινέρβα @ Temple Athens, 28/02/20

Η μέρα που οι JOHN παραλίγο να γκρεμίσουν το Temple

Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 03/03/2020 @ 17:04

Δεν συνηθίζω να ξεκινάω τις ανταποκρίσεις μου από τον διοργανωτή όμως αισθάνομαι ότι είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς η Primitive Music, πέρα από τις υπόλοιπες συναυλίες που διοργανώνει, τα τελευταία χρόνια μας έχει δώσει την ευκαιρία να δούμε κάποια σπουδαία ανερχόμενα ονόματα πριν καν αρχίσει όλος ο κόσμος να μιλάει για αυτούς. Έτσι, μετά τις συναυλίες των Fontaines D.C. και των The Murder Capital, ήρθε και η ώρα των JOHN. Το ντουέτο με τον δεύτερο δίσκο του έδειξε να εξελίσσεται καλλιτεχνικά, κάτι που του εξασφάλισε μεγαλύτερη δημοσιότητα, κυρίως, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σε φυσιολογικές συνθήκες λοιπόν, το συγκρότημα θα έβγαζε κάνα δυο άλμπουμ ακόμη, θα διαλυόταν, οι δύο John θα έβγαζαν solo δίσκους, και στο reunion για τα 15 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου πιθανά να τους βλέπαμε και στην Ελλάδα.

Στην περίπτωση μας όμως, συναντάμε μια υπέροχη «ανωμαλία» καθώς, ενάντια σε όλα τα προγνωστικά, οι JOHN μετά την περιοδεία τους στη Βρετανία προσγειώθηκαν στην Αθήνα για μία εμφάνιση η οποία κρίνεται ως απόλυτα πετυχημένη και που καθιστά σαφές ότι, όταν οι διοργανωτές είναι διατεθειμένοι να πάρουν κάποια ρίσκα, υπάρχει μερίδα του κοινού που θα τους στηρίξει. Αυτό λοιπόν συνέβη και το βράδυ της Παρασκευής στο Temple.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Μινέρβα οι οποίοι στις 21:50 βρέθηκαν στη σκηνή ανοίγοντας τη συναυλία με το "Δράμα". Αδιαμφισβήτητα, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα κομμάτια από το πρόσφατο ντεμπούτο τους με τίτλο "Κονσέρβα" και, συνεπώς, ήταν αρκετό για να βάλει σε συναυλιακό κλίμα όσους ήταν εκεί από την αρχή του set τους. Η αλήθεια είναι πως δεν ήμασταν πολλοί όμως όλοι έδειξαν να περνάνε καλά με το τετραμελές συγκρότημα το οποίο μας χάρισε γερές δόσεις garage και post-punk, ενώ έπαιξε συνολικά έντεκα κομμάτια, μεταξύ τους και κάποια ακυκλοφόρητα τραγούδια.

Μινέρβα

Από τα πρόσφατα "Turn Me On" και "Με Νεύρα" μέχρι τα παλιότερα "Mama Shoe" και "Βελβετ", το συγκρότημα παρέδωσε μια πολύ δυναμική εμφάνιση. Ίσως οι φωνές να θέλουν λίγη περισσότερη δουλειά στις ζωντανές τους εμφανίσεις καθώς υστερούν από τις στουντιακές εκτελέσεις, αλλά καμιά φορά αυτό είναι και θέμα αισθητικής. Αυτό όμως που πρέπει σίγουρα να δουλέψουν είναι ο στίχος τους ο οποίος, σε μεγάλο βαθμό, φαίνεται να μπαίνει σε τριτοτέταρτο ρόλο και απλά να βρίσκεται εκεί ίσα-ίσα για να συνοδεύει τη μουσική. Και εντάξει, όταν τραγουδάνε στα αγγλικά πιθανά να μην δίνει σημασία και κανείς. Όταν όμως τραγουδάνε στα ελληνικά, είναι δύσκολο να μην σκεφτείς ότι κάτι λείπει. Πέρα βέβαια από τις παρατηρήσεις που μπορεί να κάνει κανείς, οι Μινέρβα απέδειξαν πως είναι ένα πολύ αξιόλογο νέο όνομα και συνολικά κέρδισαν τις εντυπώσεις, ενώ καταχειροκροτήθηκαν από τον κόσμο ο οποίος είχε πια αρχίσει να γεμίζει το Temple.

Όταν λοιπόν στις 23:00 ήρθε η ώρα των JOHN να βγουν στη σκηνή, το κοινό ήταν επαρκώς «ζεσταμένο» για να απολαύσει τη συναυλία τους. Και το έκανε, καθώς από τις πρώτες νότες του "Squad Vowels" έγινε σαφές πως το ντουέτο κατέφθασε στην Αθήνα με άγριες διαθέσεις. Ήχος εκκωφαντικός που μας ταρακούνησε σύσσωμους, αναγκάζοντάς μας να υποκλιθούμε με το «καλησπέρα σας» στους δύο μουσικούς από το Λονδίνο. Και πραγματικά, ακούγοντας τους έγινε σαφές πόσο ειλικρινής ήταν η απάντηση του John Newton, στη συνέντευξη που μας έδωσε προ ημερών, όταν έλεγε πως «είμαστε πρώτα απ' όλα συναυλιακό συγκρότημα οπότε οι στουντιακές ηχογραφήσεις υπάρχουν για να αιχμαλωτίσουν την ενέργεια της ζωντανής μας εμφάνισης όσο καλύτερα γίνεται». Και αυτό που ζήσαμε το βράδυ της Παρασκευής ήταν η ζωντανή απόδειξη αυτής της δήλωσης αφού παρακολουθήσαμε δύο μουσικούς που έδειχναν να περνάνε υπέροχα πάνω στη σκηνή δίνοντας μας την εντύπωση δύο φίλων που τζαμάρουν χωρίς αύριο. Γι’ αυτό και οι πιο όμορφες στιγμές της συναυλίας ήταν αυτές που οι δύο μουσικοί κοιτούσαν ο ένας τον άλλον κι έδειχναν να απολαμβάνουν το να παίζουν παρέα όσο πιο παθιασμένα και δυνατά γίνεται.

John

Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως δεν μιλάμε για μία επαγγελματική εμφάνιση αφού το συγκρότημα έχει γράψει εξαιρετικά κομμάτια που απέδωσε άψογα live. Τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια σε πλήρη σύμπνοια, με τον John Newton να μην σταματάει ούτε για μια στιγμή να κοπανάει με μανία τα ντρας του ενώ, παράλληλα, έφτυνε στίχους στο μικρόφωνο, και τον Johnny Healey, σε ρόλο μαέστρου, να δίνει το έναυσμα για ο,τι ακολουθήσει. Το "Future Thinker", το πιο διάσημο hit του συγκροτήματος, έβαλε το κοινό από νωρίς στο ρυθμό τους και τον κράτησε στην τσίτα για όλη τη διάρκεια της συναυλίας που, προς απογοήτευση κάποιων, διήρκεσε μόλις μια ώρα σε πλήρη σύμπνοια βέβαια με όλες τις εμφανίσεις του ντουέτου στη φετινή του περιοδεία.

John

Ακούσαμε λοιπόν συνολικά δεκατέσσερα τραγούδια από τα δύο άλμπουμ τους καθώς και κάποια καινούργια κομμάτια που μας άνοιξαν την όρεξη για τον επόμενο δίσκο τους. Οι δύο μουσικοί έδειξαν ειλικρινά εντυπωσιασμένοι και χαρούμενοι από τον κόσμο που έσπευσε να τους δει και μας παρέδωσαν μια τσαμπουκαλεμένη, μπολιασμένη στο punk, εμφάνιση αποδεικνύοντας γιατί αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα ανερχόμενα συγκροτήματα της σύγχρονης noise punk σκηνής. "I’m John. He’s John. We are JOHN" είπε ο Newton σε κάποια στιγμή της εμφάνισής τους για να μας συστηθεί, κι εμείς είμαστε σίγουρα πάρα πολύ τυχεροί που τους είδαμε από κοντά τόσο νωρίς στην καριέρα τους.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

 

Squad Vowels
Standard Hauntings
Future Thinker
Out Here On The Fringes
Western Wilds
Balfron
Ghost Printer
God Speed in the National Limit
Sibensko Powerhouse
High Digger
Dust
Laszlo
Midnight Supermarket
Solid State

  • SHARE
  • TWEET