Γιάννης Αγγελάκας & 100°C, Παύλος Παυλίδης & B-Movies @ Πλατεία Νερού, 02/06/18

Η Πλατεία Νερού είχε την τιμητική της τις τελευταίες μέρες, πρώτα με το πρώτο διήμερο του Release Festival και το Σάββατο με την σύμπραξη δύο μεγάλων ονομάτων της παλαιάς φρουράς του Ελληνικού Ροκ. Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Παύλος Παυλίδης ξεκίνησαν τη νέα κοινή περιοδεία τους στη μεγάλη σκηνή της πλατείας Νερού, σε μία συναυλία υψηλών προδιαγραφών, αντάξια των προσδοκιών του κόσμου. Η συγκίνηση της πρώτης σύμπραξης τους πέρσι στη Τεχνόπολη έδωσε τη θέση της σε ένα γιορτινό κλίμα που χτίστηκε μέσα από έναν σχεδόν τετράωρο εορτασμό, σε μεγαλύτερο πια χώρο.

Αυτό που έκανε τη βραδιά να ξεχωρίζει - όπως και πέρσι - ήταν πως οι δύο καλλιτέχνες εκτός από τα ξεχωριστά set που έπαιξαν, είχαν ετοιμάσει δύο set τραγουδιών που έπαιξαν μαζί. Έτσι η συναυλία είχε συνοχή και ομοιομορφία, την οποία ενίσχυσε η χημεία του Αγγελάκα με τον Παυλίδη, οι οποίοι είχαν δουλέψει σωστά την παραγωγή της βραδιάς. Μοιράζονταν το μικρόφωνο αγκαλιά στα περισσότερα κοινά τους τραγούδια, ενώ όταν δεν ήταν δίπλα δίπλα, ο ένας έγνεφε στον άλλον σαν παλιοί συνοδοιπόροι. 

Το line-up είχε μόνο τον Παύλο και τον Γιάννη, αντίθετα με βραδιές ελληνικού ροκ προηγούμενων ετών στη πλατεία Νερού. Βέβαια όταν φτάσαμε στον χώρο έπαιζαν ένα set οι Lip Forensics, που ομολογουμένως δεν ταίριαζε στη συγκεκριμένη ημέρα. Όμως ο Παυλίδης με τους B-Movies ξεκίνησαν με γρήγορα tempo, με την πρώτη τετράδα τραγουδιών να δημιουργεί τις απαραίτητες ζυμώσεις στους θεατές. Τα κομμάτια ακούγονταν πιο «φεστιβαλικά», έτοιμα για το καλοκαίρι - από τη "Μαίρη" μέχρι το"Αντικαταπληκτικά". Ο Αγγελάκας ανέβηκε μαζί του για ένα μείγμα από Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά, μαζί με το νέο τους τραγούδι "Η Νέα Βαρβαρότητα", που εμπλέκει μουσικά στοιχεία και των δύο. Η δισκογραφική τους συνεργασία είναι ένα κλείσιμο ματιού, σαν να μας λένε ότι πιθανώς μετά το τέλος της περιοδείας θα έχουμε και συνέχεια.

Κάπου ανάμεσα στα καπνογόνα - που δεν ξέχασε να φέρει μαζί του το κοινό - στο "Πάρε Μαζί Σου" και το μελαγχολικό τελείωμα με το "Περιμένω" ο Παύλος έπαιξε και το καινούργιο "Δεσποινίς" ενώ χόρευε με την κιθάρα του στα χέρια. Η "Φωτιά Στο Λιμάνι" και "Ο Βασιλιάς της Σκόνης" ήταν βέβαια που ουσιαστικά έκλεισαν το set των B-Movies και του Παυλίδη με θερμόαιμες αντιδράσεις μέσα στην κατάμεστη πλατεία Νερού, μία εικόνα εντελώς διαφορετική από τις προηγούμενες ημέρες του Release Festival που αδικήθηκε από τη χαμηλή προσέλευση του κόσμου.

Μετά τον Παυλίδη σειρά είχε ο Αγγελάκας με τους 100°C​ ο οποίος ξεκίνησε λίγο υποτονικά αλλά ανέβασε στροφές με το "Αιρετικό". Οι 100C με τον Γιάννη συνεργάζονται λιγότερα χρόνια απ' ότι ο Παύλος με τους B-Movies αλλά το Σάββατο βράδυ ήταν από τις πιο δεμένες τους εμφανίσεις. Συνθέσεις από τις προσωπικές δουλείες του Αγγελάκα εναλλάσσονταν με δυνατές «ενέσεις» από Τρύπες και με τραγούδια από τους 'Επισκέπτες'. Το "Ακίνδυνο Τραγουδάκι" που έχει συμπεριλάβει στο set τα δύο τελευταία χρόνια μαζί με το "Απο Δώ Και Πάνω" και το "Μέσα Μου ο Αέρας Που Φυσά" ήταν ένας σωστός κορμός για κολλήσουν τα πιο γνωστά και αβανταδόρικα τραγούδια του.

Το κομβικό σημείο που έδωσε άλλη υπόσταση στη βραδιά ήταν όταν ανέβηκαν και οι B-Movies μαζί με τους 100°C για πέντε τραγούδια. Το απρόσμενο αυτό ελληνικό supergroup άλλαξε χρώμα στη πλατεία Νερού (από τα καπνογόνα) ειδικά όταν ξεκίνησαν το "Δε Χωράς Πουθενά" και η "Γιορτή". Ο συνδυασμός των δύο συγκροτημάτων έπαιξε και το "Δεν Έχει Τέλος" από τα Ξύλινα Σπαθιά μεταξύ άλλων, ενισχύοντας την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.

Στο φινάλε ο Αγγελάκας έδωσε το μικρόφωνο στους παρευρισκόμενους με την "Ταξιδιάρα Ψυχή" που συνοδεύτηκε από ukulele και τραγουδήθηκε δυνατά από όλη η πλατεία. Τη βραδιά ολοκλήρωσαν με ιδιαίτερη μανία το "Θα Ανατέλλω" μαζί με το "Δώς μου Λίγη Αγάπη", με την ένταση να διαχέεται από τη σκηνή προς τη θάλασσα.

Η κοινή συναυλία "Από Γιορτή Σε Γιορτή" του Αγγελάκα με τον Παυλίδη είχε προδιαγραφές ξένων συναυλιών, με video wall και πολύ καλό ήχο. Έδειξε για μια ακόμα φορά πόσο δυνατά μουσικά θεμέλια έχουν ο Αγγελάκας και ο Παυλίδης, με ταυτόχρονη διάθεση για νοσταλγία και εξέλιξη, κάτι που το μεταδίδουν σε όλες της ηλικίες των θαυμαστών τους. Οι δύο τους στη σκηνή έδειχναν πολλά χρόνια νεότεροι, διατηρώντας την εφηβική αύρα τους και τη χαρακτηριστική σκηνική τους παρουσία. Δύσκολα θα βρει κάποιος κάτι αρνητικό για τη φετινή ημέρα του Ελληνικού Ροκ στην Πλατεία Νερού και είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι που βρέθηκαν εκεί θα ήθελαν να επαναληφθεί.

Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης / Pavlos Mavridis Photography