Ghost, All Them Witches, Tribulation @ Spodek, Katowice, Poland, 30/11/19

Μια φοβερή live εμπειρία από μια μπάντα σε τροχιά απογείωσης

Από τον Κώστα Πολύζο, 11/12/2019 @ 20:09

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να συνδυάσεις ένα ταξίδι αναψυχής με την παρακολούθηση ενός live που δυστυχώς ακόμα φαντάζει μακρινό όνειρο να δούμε στη χώρα μας. Οπότε, αφού ο προορισμός ήταν η Πολωνία, οι Ghost φάνταζαν ως η ιδανική επιλογή και εξηγούμε. Τους είδαμε το καλοκαίρι, αλλά η σκηνή των Metallica είναι ικανή να καταπιεί μπάντες πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς από τους Ghost, οπότε ολοκληρωμένα συμπεράσματα δεν ήταν δυνατόν να βγουν. Αυτό όμως θα μπορούσε να συμβεί σε ένα δικό τους indoors full show, με τη σκηνή προσαρμοσμένη στα μέτρα τους και με ολοκληρωμένο setlist. Οπότε...

Για τα support συγκροτήματα έχω να πω λίγα έως τίποτα. Τους Tribulation τους αντάλλαξα με μια βόλτα στην πόλη. Πρόλαβα όμως το μισό και βάλε σετ των All Them Witches, τους οποίους δεν παρακολουθώ να πω τη μαύρη αλήθεια καθώς η μουσική τους δεν είναι του γούστου μου. Είχαν πάντως καλά παιξίματα και φάνηκαν πολύ δεμένοι. Ο ήχος αν και όχι τέλειος ήταν αρκετά καλός και το κοινό φάνηκε να δείχνει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Οπότε, αφού τους ήθελε ο Πάπας (ή η εταιρία του Πάπα, ποιος ξέρει), εγώ πήγα πάσο και απόλαυσα χαλαρός τις μπύρες μου υπό τους ήχους των Αμερικάνων.

Ghost Poland

Και αν αρχικά ήμασταν ψιλο-χαλαρά, ο κόσμος έχει αρχίσει να γεμίζει ασφυκτικά τον χώρο εν αναμονή της λειτουργίας. Χαρακτηριστικό πάντως της απενοχοποίησης που επικρατεί στο κοινό* των Ghost ήταν το σκηνικό που τραγούδησαν όλοι το ρεφρέν του "Take On Me" των A-ha όταν αυτό έπαιξε στα ηχεία, λίγο πριν μπουν οι ψαλμωδίες οι οποίες ουσιαστικά μας βάζαν στην τελική ευθεία πριν την έναρξη του live.

Ghost Poland

Η ώρα σημαίνει εννιά, οι πρώτες νότες του "Ashes" παίζονται από την κομπανία των Ghouls που έχει μαζέψει ο Tobias και η κουρτίνα που έκρυβε τη σκηνή πέφτει για να αποκαλυφθούν τα επιβλητικά σκηνικά που έχουν στηθεί. Ανισόπεδα επίπεδα για να βολτάρει ο Καρδινάλιος, drums και πλήκτρα στον δεύτερο όροφο και στο βάθος τα σατανικά βιτρό. Για τη συνέχει "Rats" και όλο το venue τραγουδάει στίχους και χορεύει σαν να μην υπάρχει αύριο, ενδεικτικό του «γκελ» που έχει κάνει ο καινούριος δίσκος στον κόσμο.

Ghost Poland

Νοητικά θα σπάσω τη σχεδόν δίωρη εμφάνιση σε τρία μέρη όχι κατ’ ανάγκη χρονικά. Τα δύο μέρη έχει να κάνουν με εκείνα τα τραγούδια που ο κόσμος ήξερε καλά και εκείνα που ίσως δυσκολευόταν να καταλάβει αν όντως ήταν της μπάντας. Στα μεν πρώτα που ήταν και η πλειοψηφία, η συμμετοχή του κόσμου ήταν αρκετά ενεργητική. Η δεύτερη κατηγορία αφορούσε 2-3 τραγούδια από το "Opus Eponimus" και "Infestissumam". Πέρα των πρώτων σειρών η κυρίαρχη αντίδραση ήταν η απάθεια στην καλύτερη των περιπτώσεων, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα πως οι Ghost έχουν προαχθεί σε μεγαλύτερη κατηγορία, οπότε έχουν αρχίσει να αποκτούν και περισσότερους casual οπαδούς με όχι πλήρη γνώση της δισκογραφίας τους και όχι μόνο σκληροπυρηνικούς που θα ξέρουν μέχρι και τα κόμματα στους στοίχους. Για να μην παρεξηγηθώ όμως, η μόνη περίπτωση που πραγματικά ο κόσμος δεν ενδιαφέρθηκε ούτε για μια στιγμή ήταν στο "Satan Prayer".

Ghost Poland

Το τρίτο μέρος ήταν το κλείσιμο της ζωντανής εμφάνισης με τα "Kiss The Go-Goat", "Dance Macabre" και "Square Hammer" κατά τη διάρκεια των οποίων επικράτησε παροξυσμός, με τον κόσμο στην αρένα να πηγαίνει πάνω κάτω σε μόνιμη βάση.

Αυτά αναφορικά με το πως υποδέχτηκαν οι Πολωνοί τους «Σουηδούς». Σε ότι έχει να κάνει με το κομμάτι της απόδοσης, θα ασχοληθώ αρχικά με το show που δίνουν οι Ghost, το οποίο είναι πραγματικά καθηλωτικό. Φωτιές, καπνοί, κομφετί, κιθαριστικοί διάλογοι, αλλά κυρίως πρέπει να καταλάβουμε πως το όλο πράγμα είναι σκηνοθετημένο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ακόμα και τα τσιτάτα του Καρδινάλιου Κόπια θεωρώ πως πρέπει να μην παρεκκλίνουν παρά ελάχιστα από το σενάριο που έχει γράψει ο Forge για την περσόνα του.

Ghost Poland

Σε ότι έχει να κάνει με το μουσικό κομμάτι της απόδοσης της μπάντας, οι εκτελέσεις πλην ελαχίστων περιπτώσεων, είναι πιστές με εκείνες των studio και η μπάντα αποδίδει εξαίσια. Βοηθάει πολύ τον ήχο τα δυο Ghouls στα πλήκτρα και στα δεύτερα φωνητικά, ενώ επιπλέον όγκο δίνει και η τρίτη κιθάρα που συχνά πυκνά συνοδεύει τους δυο βασικούς παίκτες. Το μεγάλο στοίχημα πάντως θεωρώ πως είναι η απόδοση των φωνητικών από τον Forge. «Δεκάρι» και «αψεγάδιαστα» είναι χαρακτηρισμοί που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και το βρίσκω φυσιολογικό έως ένα βαθμό, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους. Σε κάθε περίπτωση αν κάποιος είναι γεροντοπερίεργος και θέλει να βρει ντε και καλά κάποιο ψεγάδι εκεί θα εστιάσει.

Highlights:

O Καρδινάλιος είναι fun to watch, δεν χωράει αμφιβολία. Στόφα μεγάλου performer ο Tobias και όποιος δεν του το αναγνωρίζει να πάει να κοιταχτεί σε κάνα γιατρό.

Το "Year Zero" έχει φανταστικό ρεφρέν και οι φωτιές και τα φώτα του έδωσαν μια ακόμα πιο επιβλητική νότα.

To Ghuleh/Zombie Queen να κλείνει με κιθαριστικό ξεσάλωμα.

Το "Miasma" και η εμφάνιση ετοιμόρροπου Papa Nihilist να παίξει το σόλο στο σαξόφωνο. Ποιότητα.

Η ντελικάτη εκτέλεση του "He Is" και την οποία ακολούθησε μια υπέρβαρη εκτέλεση του "Mummy Dust". Εναλλαγή συναισθημάτων το λένε.

Το ονειρικό κλείσιμο του live με έκανε να σκεφτώ πως όταν το πάρτυ που κάνεις σπίτι σου πάει κατά διαόλου και δεν υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των καλεσμένων και ο καθένας κάθετε στη γωνία του ήσυχος πίνοντας απλά το ποτάκι του, τότε πας και κουμπώνεις στα καπάκια τα "Kiss The Go-Goat", "Dance Macabre" και "Square Hammer" και αμέσως η μάζωξη μνημόσυνο θα μετατραπεί σε μια απέραντη πίστα χορού. Εγγυημένα.

Συμπέρασμα:

Οι Ghost έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο στα live τους. Η εμφάνισή τους είναι μια καθηλωτική παράσταση όπου η εικόνα είναι εξίσου σημαντική με τον ήχο. Μπορεί να σκέφτομαι πως θέλω να προσεγγίζουν τα τραγούδια διαφορετικά δίνοντας τους ίσως έναν περισσότερο συναυλιακό χαρακτήρα (κάνοντας πιο βαριές και δυνατές τις κιθάρες πχ), αλλά κατανοώ και σέβομαι απόλυτα το όραμα του ανθρώπου πίσω από την μπάντα.

*Το ποιο είναι το κοινό των Ghost θα το συζητήσουμε μια άλλη φορά

  • SHARE
  • TWEET