Fontaines D.C, s̶i̶s̶t̶e̶r̶ , The Man & His Failures @ Death Disco, 13/12/18

Δυνατή είσοδος με το δεξί για τα χρυσά παιδιά της post-punk

Από την Βάσω Καραντζάβελου, 17/12/2018 @ 12:05

Κακά τα ψέματα, δεν είναι λίγες οι φορές που σκεφτόμαστε κατά πόσο το hype έχει κάποιο βαθμό αντιστοιχίας με την πραγματικότητα. Ο λόγος, εν προκειμένω, για τους Fontaines D.C από το πολυαγαπημένο Δουβλίνο, που έχουν τραβήξει την προσοχή του μέσου post-punk ακροατή με μόλις λίγα single. Χωρίς ιδιαίτερα εκτενές δείγμα γραφής, περιόδευσαν με τους Shame και πλέον θεωρούνται το next big thing του συγκεκριμένου χώρου.

Τα καλά λόγια έφτασαν και στη χώρα μας, με πολύ κόσμο να συρρέει το βράδυ της Πέμπτης στο Death Disco. Πριν ακόμα προλάβει να συγκεντρωθεί η μεγαλύτερη μερίδα του πλήθους ανέβηκαν στη σκηνή οι The Man & His Failures, το side project του Μάνου Καρακατσάνη των Mani Deum. Κουστουμαρισμένοι και μαυροντυμένοι, θυμίζοντας crooner στη Νέα Ορλεάνη, μας εισήγαγαν όμορφα στη βραδιά, με το απαιτούμενο σκοτάδι να κάνει αισθητή την παρουσία του.

The Man & His Failures

Στο σύντομο set των έξι κομματιών ήταν εμφανής η επιρροή των μεγάλων Cave και Cohen, με την προσθήκη κάποιων στρωτών ηλεκτρονικών στοιχείων. Το στήσιμο επί σκηνής και οι ηχητικές επιλογές δημιουργούσαν αναπόφευκτα συνδέσεις με blues και country, ενώ οι ηλεκτρονικές προσθήκες μπλέχτηκαν αρμονικά, φέρνοντας ως αποτέλεσμα έναν ενδιαφέρον και σύγχρονο ήχο. Μέσα στη μισή περίπου ώρα που έπαιξαν μας έδωσαν μία καλή πρώτη γεύση από το πρόσφατο LP, με τα "If Mississippi John Hurt Knew What I’ve Done" και "Persona Non Grata" να χαίρουν θερμότερης αποδοχής.

Μετά από τη σύντομη ανάπαυλα το δεύτερο act της βραδιάς ανέλαβε τα ηνία και ξεκίνησε με τις συστάσεις. Οι sister, λοιπόν, είναι ένα minimal rock τρίο που ξεκίνησε τη δράση του το 2016, με το πρώτο τους LP να φέρει τη σφραγίδα του Coti K. Η επαφή μου με το συγκρότημα περιοριζόταν στην αναγκαία προ-συναυλιακή έρευνα , με το "Untrue" να αποτελεί το μοναδικό απτό δεδομένο πάνω στο οποίο μπορούσα να δομήσω μία πρώτη άποψη. Το ενδιαφέρον του δίσκου δεν αποδόθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πάνω στο stage. Μέσα στα 25 λεπτά της εμφάνισης έγινε μια προσπάθεια παρουσίασης της μέχρι τώρα δουλειάς τους που δεν ευνοήθηκε ιδιαίτερα από τον γενικότερο ήχο αλλά και από το ύφος των σχημάτων, για τα οποία αποτελούσαν συνδετικό κρίκο.

sister

Οι sister αδικήθηκαν αρκετά, δίνοντας ένα αρκετά μπλεγμένο αποτέλεσμα. Θα επιθυμούσα να τους δώσω μία δεύτερη ευκαιρία, σε έναν τόπο και χώρο όπου θα έχουν περισσότερη άνεση να αναπτύξουν τη δυναμική τους.

Με τον κόσμο να έχει γεμίσει το χώρο του Death Disco και την πόση μπύρας να ζεσταίνει τις ψυχούλες μας ήρθε η στιγμή για την (σχεδόν) παρθενική εμφάνιση των Fontaines D.C στην Ελλάδα. Και λέω σχεδόν επειδή το απόγευμα της 12ης Δεκέμβρη το συγκρότημα πραγματοποίησε μία mini εμφάνιση στο χώρο του Syd Records, βγάζοντας μία ακουστική όψη που δύσκολα θα βλέπαμε ή θα ακούγαμε ζωντανά.

Fontaines D.C.

Με φρεσκάδα και τσαμπουκά επέβαλαν το ρυθμό τους σε ένα κοινό που είχε έρθει έτοιμο να τους αγκαλιάσει και να βιώσει όσα είχαν να προσφέρουν οι νεαροί Ιρλανδοί. Οι θεατές εξαρχής απολάμβαναν το ρυθμό που επέβαλαν οι ενορχηστρωτές της εμφάνισης, με τις νευρώδεις συνθέσεις και την ένταση να κυμαίνονται σε μία κλίμακα αγωνίας και απελευθερωτικής έξαρσης.

Fontaines D.C.

Τα περισσότερα κομμάτια ήταν άγνωστα, για την ακρίβεια ακυκλοφόρητα και πιθανότατα θα περιλαμβάνονται στην πρώτη τους κυκλοφορία, παρόλα αυτά έχαιραν θερμής αποδοχής. Ο κόσμος χόρευε και κινούνταν χλιαρά μέχρι το άκουσμα του "Liberty Belle", του πιο γνωστού και πιο ποπ κομματιού μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η καταληκτική τριπλέτα των "Hurricane Laughter", "Boys In The Betterland" και "Too Real" ήταν το peak της απόδοσής τους, με το κοινό να ξεκινά mosh pits και να τραγουδά με αμείωτο κέφι, ζητώντας το encore που εν τέλει τους δόθηκε.

Fontaines D.C.

Η μουσική των Fontaines D.C δεν είναι υπερκαινοτόμα. Συγκεντρώνει στοιχεία από την κλασική post-punk του Μάντσεστερ και των Fall και πέφτει πάνω στη σημερινή indie. Με πολλή ενέργεια έχουν δημιουργήσει ένα σύνολο κομμένο και ραμμένο για να παίζεται ζωντανά και να ανεβάζει το κοινό, αλλά παράλληλα ικανό και να φέρει την εκρηκτική post-punk σε λογοτεχνίζοντα νερά. Οι σχέσεις της Ιρλανδίας και της Ελλάδας είναι διαχρονικά πολύ καλές. Η νέα μουσική πρόταση από το Δουβλίνο φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αγαπητή από τα πρώτα της κιόλας βήματα εδώ πέρα και θέλω να πιστεύω πως είναι η πρώτη από τις πολλές επισκέψεις που θα ακολουθήσουν.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography

SETLIST

(με επιφύλαξη)

Big 
Chequeless Reckless
Sha Sha Sha 
Peddlers 
Liberty Belle 
Roy's Tune
TV Screens
The Lotts
Hurricane Laughter 
Boys In The Better Land
Too Real

Encore:

Winter In The Sun

  • SHARE
  • TWEET