Barcelona Rock Fest - Day 4 (Def Leppard, Europe, Dee Snider, Dream Theater, Testament, Therion κ.ά) @ Parc De Can Zam, Βαρκελώνη, 07/07/19

Το καλύτερο τελείωμα ενός εξαιρετικού φεστιβάλ που στο μέλλον θα μας δώσει ακόμα περισσότερα

09/08/2019 @ 12:00

Η Κυριακή ήταν η τελευταία ημέρα του Barcelona Rock Festival και τα πόδια ήταν απίστευτα βαριά. Η αλήθεια είναι ότι όταν είσαι από το πρωί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στο πόδι και τρέχεις να προλάβεις τα πάντα και μέσα σε όλα έχεις και τα πρωινά hangover, τότε χάνεις σε διάρκεια αντοχής που λένε. Μόλις πήραμε πρωινό στη La Rambla, κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό του μετρό για να πάμε στο πάρκο του Can Zam. Για να έχουμε τις απαραίτητες δυνάμεις, πήγαμε λίγο αργά στον χώρο κι όπως πληροφορήθηκα από συναδέλφους ότι τόσο οι Big Mouthers όσο και ο τεράστιος Michael Monroe (Hanoi Rocks, Jerusalem Slim, Demolition 23) έκαναν πολύ καλή δουλειά για το «ζέσταμα» του κόσμου.

Barcelona Rock Festival

Τώρα όσον αφορά τους Therion που έπαιξαν μετά. Έχω αναφέρει πολλές φορές ότι ο Christopher αν δεν κάτσει να δουλέψει σοβαρά και να αφήσει τις τσιτάτες δηλώσεις, θα κάθεται να εμφανίζεται ντάλα μεσημέρι στα μεγάλα φεστιβάλ μπροστά σε ελάχιστο κόσμο. Ξεκίνησαν με το "Rise Of Sodom And Gommorah" από το θρυλικό "Vovin" και συνέχισαν με το "Cults Of The Shadow" από το τιτάνιο "Theli". Η απόδοση της μπάντας σε καλά επίπεδα, τους είχε καταβάλει κατάφορα η ζέστη και αυτό φαινόταν. O Vidal, έχει πια γίνει αναπόσπαστο μέλος της μπάντας εδώ και 9-10 χρόνια από τότε που τους είχα παρακολουθήσει στο Graspop Metal Meeting του 2010. Η συνέχεια με το "Theme Of Antichrist" από την τελευταία τους, μέτρια ομολογουμένως, δουλειά δεν συγκίνησε πολύ κόσμο. Πίσω στην εποχή του "Vovin" και το "Wine Of Aluqah" κάνει τον κόσμο να συμμετέχει περισσότερο. Ακολούθησε το "Son Of The Sun" από το "Sirius B" και μετά το "Son Of The Staves Of Time" από το "Gothic Kabbalah". Ακολούθησε το υπέροχο "Lemuria" από τον ομώνυμο και ενδέκατο δίσκο των Σουηδών. Ως τελευταίο άσμα, το κορυφαίο "To Megatherion” από το “Theli” και έτσι έκλεισαν την εμφάνισή τους. Οι Σουηδοί πραγματοποίησαν μια αξιοπρεπή και επαγγελματική εμφάνιση, όμως ο Johnsson πρέπει να σκεφτεί σοβαρά την πορεία της μπάντας.

Barcelona Rock Festival - Therion

Ειλικρινά, τους Sonata Arctica τους παρακολούθησα για λίγο, αν θυμάμαι καλά κοντά στο μισό set τους και δεν μου προκάλεσαν την παραμικρή εντύπωση. Ως ένα σημείο κουραστικοί και άνευροι. Λίγα πράγματα από τους Φινλανδούς. Αμέσως επόμενη μπάντα, οι Γερμανοί Elvellon έκαναν μεγάλη «ζημιά» στη μικρή σκηνή όπου μάλιστα βιντεοσκόπησαν την εμφάνισή τους. Οι Γερμανοί με το τελευταίο τους άλμπουμ, "Until Dawn", για το οποίο και πήραν διθυραμβικές κριτικές έχουν προκαλέσει ντόρο γύρω από το όνομα τους. Κατά τη γνώμη μου, η υπέροχη φωνή της Nele μαζί με τη συνθετική ικανότητα του Gilbert έχουν ταιριάξει τόσο που ακόμα και στη σκηνή πάνω είναι μια εξαιρετικά «δεμένη» μπάντα που δεν φοβάται τίποτα. Κομμάτια όπως τα "Silence From The Deep", "Dreamcatcher", "Born From Hope", "The Puppeteer", "King Of Thieves" και "Oracullum" δημιούργησαν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα που κάθε φίλος του ατμοσφαιρικού ήχου θα γούσταρε. Μεγάλη εμφάνιση από τους Γερμανούς και μπράβο τους.

Barcelona Rock Festival - Elvellon

Τρέξιμο στη μεγάλη σκηνή για να παρακολουθήσουμε τον ψηλό που φέρει το όνομα Sebastian Bach. Πρόλαβα αρκετά κομμάτια ευτυχώς, μιας και ήθελα πολύ να παρακολουθήσω την μπάντα του. Τους προλάβαμε πάνω στην αρχή του μυθικού "18 And A Life" και η συνέχεια "Piece Of Me" και την μπαλαντούλα "I Remember You". Μετά, έρχεται χάος με "The Threat", "Big Guns" και "Sweet Little Sister" και ο κόσμος ανταποκρίνεται στο έπακρον. Η συνέχεια είναι ακόμα καλύτερα με τη διασκευάρα στο "American Metalhead" των PainmuseuM από το New Jersey (Να τσεκάρετε το ντεμπούτο τους). Καλύτερο τελείωμα με τρία κομμάτια που φέρουν την σφραγίδα του Seb "Monkey Business", "Rattlesnake Shake" και βέβαια, δεν θα μπορούσε να λείπει το λατρεμένο από μια ολόκληρη γενιά "Youth Gone Wild". Φοβερή και επαγγελματική εμφάνιση από έναν μετρ του είδους που γνωρίζει πώς να απογειώσει ένα κοινό. Πραγματοποιεί μια θαυμάσια καριέρα εδώ και πολλά χρόνια και γεμίζει αρένες. Επίσης, άλλο ένα highlight της βραδιάς η κοριτσάρα που ήταν πάνω και δίπλα στη σκηνή και τον έβγαζε φωτογραφίες.

Barcelona Rock Festival - Sebastian Bach

Αρπάζουμε μπύρες και αράζουμε πίσω να παρακολουθήσουμε τους Φινλανδούς Children Of Bodom, τα ίδια όπως και στο Alcatraz το 2016 στο Βέλγιο, ο Alexi παίζει βιρτουόζικα solo και οι υπόλοιποι τον ακολουθούν μέσα στην καταιγίδα. Την πρώτη φορά που παρακολούθησα αυτήν την μπάντα, αυτό που μου έμεινε ήταν αυτή η απίστευτη ενέργεια που την διακατέχει καθ’ όλη την διάρκεια του set. Ξεκίνησαν με το "Are You Dead Yet?" και μετά ξύλο με "Under Grass And Clover", "In Your Face" και "Platitudes And Barren Words". Συνεχίζουν ασταμάτητα με "Angels Don't Kill", "This Road" και "Hate Me!". Πάμε πίσω στον εξαιρετικό δίσκο "Hatebreeder" με το κομμάτι "Downfall" το οποίο ήταν και single. Το "Hatecrew Death Roll" θεωρείται ένας από τους καλύτερους τους δίσκους, έτσι εκτός από το "Angels Don’t Kill", έπαιξαν και το "Bodom Beach Terror" και το ομώνυμο. Τελευταίο κομμάτι ήταν το "If You Want Peace... Prepare For War". Σαν  α μας προϊδέαζαν για τον «πόλεμο» που ερχόταν από τη διπλανή σκηνή.

Barcelona Rock Festival - Children Of Bodom

Χωρίς να πάρουμε ανάσα, βγαίνει στη σκηνή ο τιτάνας του drumkit, Gene Hoglan για το οποίο δεν χρειάζονται συστάσεις. Όλοι γνωρίζουμε που έχει συμμετάσχει και το ύψος της δυσθεώρητης/άπιαστης αξίας του. Επόμενος που βγαίνει στη σκηνή, Steve DiGiorgio, τα ίδια ισχύουν για τον άρχοντα του μπάσου. Οι Petterson και Skolnick κάνουν την εμφάνιση τους μαζί με τον ηγέτη της μπάντας, Chuck Billy. Ξεκινάνε το show με το ομώνυμο από το τελευταίο τους άλμπουμ, η αρένα παίρνει φωτιά και τα mosh pit γίνονται όλο και πιο έντονα με το "The Pale King" και αυτό από τον ίδιο δίσκο. Πάμε πιο παλιά και το σαρωτικό "More Than Meets The Eye" δεν μας αφήνει να σηκώσουμε σβέρκο. Το επόμενο κομμάτι, είναι από έναν από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους στο χώρο του thrash metal, "D.N.R." και δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για το κοινό και συνέχεια με ένα κομμάτι από τον ίδιο δίσκο, "Eyes Of Wrath" μπας και ηρεμήσουμε λίγο.

Barcelona Rock Festival - Testament

Αμ δε, πάμε πιο παλιά ακόμα και στο "Low", ένας από τους καλύτερους τους δίσκους και το ομώνυμο κομμάτι ήταν η καταλληλότερη επιλογή, αν και μεταξύ μας δεν θα με «χάλαγε» ένα "Dog Faced Gods". Το "Into The Pit" που ακολουθεί είναι «κομμένο» και «ραμμένο» για το κοινό που τους παρακολουθούσε. Ακολουθεί το "Practice What You Preach" και ακόμα ψάχνω έναν συνάδελφο μου που ήταν δίπλα μου, εξαφανίστηκε μέσα στο pit. Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια είναι το "The Electric Crown" από το "The Ritual" και έμελε να είναι το επόμενο. Το "The Legacy" είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα ντεμπούτο που έχω ακούσει στον χώρο του thrash metal, επέλεξαν το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ και επικράτησαν χαοτικές καταστάσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της αρένας. Να φανταστείτε ακόμα και αυτοί που απλά παρακολουθούσαν από μακριά έφταναν μέχρι τις πρώτες σειρές στο συγκεκριμένο κομμάτι. Επόμενο κομμάτι από το "New Order" και το "Disciples Of The Watch" και μας προκαλεί «ζημιά». Τελευταίο κομμάτι επέλεξαν το "Formation Of Damnation" και μας άφησαν ξερούς.

Barcelona Rock Festival - Testament

Οι Αμερικάνοι μας διέλυσαν με μια θριαμβευτική εμφάνιση που μας έκανε να σχολιάζουμε μέχρι και στα πρώτα κομμάτια των Dream Theater. Οι Αμερικάνοι progsters πραγματοποίησαν μια επαγγελματική και εντυπωσιακή εμφάνιση. Η επική έναρξη με το intro "Atlas" των Nick Phoenix και Thomas J.Bergensen και η συνέχεια με το "Untethered Angel" μάζεψαν το κοινό για τα καλά σε μια από τις δυο κεντρικές σκηνές. Με τα πρώτα λεπτά της εμφάνισης τους διαπιστώνουμε ότι η περιοδεία για το "Distance Over Time" τους βρίσκει πιο «δεμένους» από ποτέ και τον Mangini να έχει γίνει ένα με το σώμα του «θεάτρου». Συνέχεια με το "As I Am" και η μπάντα καταφέρνει ακόμα και τους πιο δύσπιστους να τους μαζέψει μπροστά της. Συνέχεια με το υπέροχο "Fall Into Light" από τον τελευταίο εξαιρετικό δίσκο των Αμερικάνων progsters. Το "Falling Into Infinity" είναι ένας αμφιλεγόμενος δίσκος για τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους και όχι μόνο, εγώ πάλι τον θεωρώ έναν από τους πιο ποιοτικούς δίσκους στην καριέρα τους. Έτσι με το "Peruvian Skies" μας ταξιδεύουν πίσω σε μια από τις καλύτερες περιόδους τους.

Barcelona Rock Festival - Dream Theater

Η αλήθεια είναι ότι το "Awake" τότε τους «έστρωσε» το χαλί με τα τριαντάφυλλα για να πειραματιστούν ακόμα περισσότερο. Στο επόμενο κομμάτι ακούμε την αρχή και αναφωνούμε "The Best Of Times" και κάνουμε λάθος. Στο "Barstool Warrior" έχουμε το καλύτερο solo που έχει γράψει ο Petrucci τον τελευταίο καιρό. Η αρχή του επόμενου κομματιού με βρίσκει 5-6 σειρές μπροστά στο stage, μιας και το "Dance Of Eternity" προέρχεται από τον καλύτερο δίσκο των Dream theater κατά τη γνώμη μου και αυτό έχει ως συνέπεια να μας έχουν «διαλύσει». Μπορεί να λείπει από το set η μαγική εποχή του "Images And Words" αλλά δεν λείπει το "Lie" από το μεγαλειώδες "Awake". Το καλύτερο κομμάτι του τελευταίου άλμπουμ του «θεάτρου» είναι εδώ και ονομάζεται "Pale Blue Dot". Η απόδοση του James φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη σε ποιότητα και μαζί με τους υπόλοιπους ολοκληρώνουν μια υπέροχη εμφάνιση. Όσα χρόνια και να τους παρακολουθούμε, θα είναι πάντα ξεχωριστές οι στιγμές που βιώνουμε. Θα ήθελα εδώ να συνυπολογίσω και τα διάφορα εφέ που είχαν όπως και το υπέροχο σύνολο του drumkit του άρχοντα Mike.

Barcelona Rock Festival - Dream Theater

Πάμε γρήγορα για ανάσες, μπύρες και να ρίξουμε μια ξάπλα παρακολουθώντας από μακριά τον Dee Snider. Τον όποιο και έχω παρακολουθήσει 3-4 φορές στο παρελθόν με Twisted Sister, έτσι τώρα από μακριά και μια χαρά του ήτανε. Τα πρώτα δυο κομμάτια του ανανεωμένου Snider ήταν από το τελευταίο επιτυχημένο άλμπουμ του "For The Love Of Metal", μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε και live album, το "Sick Mutha F**kers - Live In The U.S.A." και πώς να μην κυκλοφορήσει με τέτοια εμφάνιση που παρακολουθήσαμε. Μπορεί να έχει πατήσει τα mid '60s αλλά το λέει η καρδούλα του. Συνέχεια με το "You Can’t Stop Rock ‘n’ Roll" από Twisted sister και επιστροφή στο νέο άλμπουμ με το basing rocking drive "American Made". Ακόμα από Twisted Sister έπαιξε τα "Under The Blade", "we’re Not Gonna Take It", "Burn In Hell" και "I Wanna Rock". Η επιλογή των κομματιών από Sister ήταν προσεκτική και πετυχημένη, δεν νομίζω ότι χρειαζόντουσαν περισσότερα μετά την επιτυχημένη αποχαιρετιστήρια περιοδεία του 2016. Το "Become The Storm" είναι ένα καθαρά '80s κομμάτι και μας θύμισε τις αρένες του '80 όταν και μεσουρανούσαν οι Twisted. Το "For The Love Of Metal" δημιούργησε πανικό με τη speed ταυτότητα του και η διασκευή του "Highway To Hell" των AC/DC έκλεισε υποδειγματικά η εμφάνιση του Dee.

Barcelona Rock Festival - Dee Snider

Ξεκίνησε να βρέχει αλλά αυτό δεν μας πτόησε να στριμωχτούμε στη Stage fest για να παρακολουθήσουμε τους Σουηδούς Europe, τους οποίους και περίμενα με ιδιαίτερη αγωνία. Έτσι να με συγχωρέσουν οι Cannibal Corpse που δεν παρευρέθηκα στο show τους στη rock tent, σίγουρα την επόμενη χρόνια θα τους βρω κάπου στην Ευρώπη. Η παρέα των Norum και Tempest βγαίνουν στη σκηνή με το ομώνυμο του γαμάτου "Walk The Earth", της τελευταίας κυκλοφορίας της μπάντας. Η συνέχεια από ίδιο άλμπουμ, το οποίο να σημειωθεί ότι είναι ηχογραφημένο στα θρυλικά Abbey road studios του Λονδίνου, με το απολαυστικό "The Siege". Γυρνάμε τον χρόνο πολύ πίσω, κάπου στην εποχή του θρυλικού "Wings Of Tomorrow" και το "Rock The Night" προκαλεί σεισμό στο Can Zam και το "Scream Of Anger" προκαλεί ντελίριο σε μικρούς και μεγάλους. Οι Europe κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, δημιουργούν ένα ατελείωτο party στην αρένα. Πάμε στο πρόσφατο "Last Look To Eden" και το υπέροχο ομώνυμο κομμάτι με τον σύγχρονο Gary Moore, λέγε με John Norum να παραδίδει μαθήματα εξαιρετικής κιθαριστικής δουλειάς. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία τους άλμπουμ βρίσκουν του Europe να πειραματίζονται με τη δεκαετία του '70 και αυτό φαίνεται στη δουλειά του Norum που θυμίζει τον Ιρλανδό κιθαρίστα σε μεγάλο βαθμό.

Barcelona Rock Festival - Europe

Πάμε πίσω στην εποχή του "Out Of This World" το οποίο και αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ των Σουηδών και στο "Ready Or Not". Συνέχεια με το "War Of Kings" το οποίο είναι και ένα από τα πιο αγαπημένα μου της τελευταίας περιόδου των Europe, αυτός ο αψεγάδιαστος seventies ήχος θα συναρπάζει για πάντα. Ώρα για μια μπαλάντα και το σπουδαίο "Carrie" σημαδεύεται με μια πανέμορφη ερμηνεία από τον Joey Tempest, η ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί είναι καταπληκτική. Επόμενο κομμάτι είναι το "Nothing To Ya" πάλι από το επιτυχημένο "War Of Kings" και πίσω πάλι στο 1988 με το κορυφαίο "Superstitious" το οποίο έχει και μια μικρή «τζούρα» από το "No Woman, No Cry" από τους Bob Marley and the Wailers. Όλοι γνωρίζουμε ότι το μεγαλείο των Europe ήταν στο "The Final Countdown" έτσι δεν θα μπορούσα να λείπει το πανέμορφο "Cherokee" που δεν μας άφησε να πάρουμε ανάσα, όσο και το τεράστιο και μεγαλειώδες "The Final Countdown" που μόλις ξεκίνησαν τα πλήκτρα του Michaeli όλη η αρένα «πήρε φωτιά» και χοροπήδαγε στους ρυθμούς του κομματιού. Έτσι, τελείωσε μια ακόμα μεγαλειώδης εμφάνιση των Σουηδών που μας υπενθύμισαν ότι περνάνε μια δεύτερη νιότη και δεν λένε να σταματήσουν να κυκλοφορούν αριστουργήματα, να παίζουν σε αρένες και να τις γεμίζουν από όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου γιατί πώς να το κάνουμε, όταν συναντάς Βραζιλιάνους και Γιαπωνέζους να έχουν έρθει για Saxon, Europe και Def Leppard, τότε διαπιστώνεις ότι τους λατρεύουν ακόμα στον ίδιο βαθμό. Και τώρα που ανέφερα τους Def Leppard...

Barcelona Rock Festival - Europe

Μεγάλη λατρεία οι Def Leppard και ένας από τους κυριότερους λόγους που πραγματοποίησα αυτό το express ταξίδι στην καλοκαιρινή και πανέμορφη Βαρκελώνη. Μέσα από τα ηχεία ακούγεται το "Personal Jesus" των Depeche mode και η παρέα από την Αγγλία βγαίνει στο stage με το "Rocket" και αμέσως μετά το "Animal" με το "Let It Go". Η μπάντα δείχνει ότι γνωρίζει τι να κάνω και πώς να συμπεριφερθεί ως headliner. Έχουμε συνέχεια στο ταξίδι της θρυλικής πρώτης επταετίας των Βρετανών, οι οποίοι πραγματικά δεν είχαν ιδέα τι κυκλοφορούσαν τότε, δεν είχαν συνειδητοποιήσει τα αριστουργήματα που δημιουργούσαν. Το επόμενο κομμάτι είναι από το αμφιλεγόμενο "Slang", το "When Love And Hate Collide", το οποίο αν και μας έπιασε μια κρυάδα, ήταν εντάξει. Το 1987 κυκλοφόρησε το "Hysteria", ίσως το καλύτερο τους άλμπουμ μαζί με το "On Through The Night" για μένα. Το "Armageddon It" μας διαλύει με την ενέργεια του και η μπάντα τρέχει χωρίς φρένα. Το επόμενο κομμάτι είναι μια διασκευή στο συμπαθητικό "Rock On" του David Essex. Η υπέροχη μπαλάντα "Two Steps Behind" κάνει τους πάντες να ανάψουν κινητά και αναπτήρες, αυτός ο Elliott μπορεί να κάνει τα πάντα επί σκηνής. Το "Man Enough" προέρχεται από το τελευταίο άλμπουμ των Leppards και μια αισθητική queen κατακλύζει την αρένα.

Barcelona Rock Festival - Def Leppard

Τα φώτα χαμηλώνουν, οι στίχοι "If you ve got love in your sights, watch out, love bites", εδώ είμαστε με το "Love Bites", η απόδοση της μπάντας είναι στα ύψη και εδώ η ερμηνεία του Elliott είναι τεράστια απλά. Η εμφάνιση τους εξελίσσεται σε θρίαμβο και η μπάντα συνεχίζει με ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δεύτερου δίσκου της, "High 'n' Dry", το "Bringin' On The Heartbeat" και η συνέχεια εξίσου συναρπαστική από τον ίδιο δίσκο, με το "Switch 625". Το λατρεμένο "Hysteria" μας κάνει να παραμιλάμε και δεν έχουν τέλος οι εκπλήξεις, μιας και το έπος "Pour Some Sugar On Me" σαρώνει τα πάντα. Εντάξει τώρα, για τα "Rock Of Ages" και "Photograph" που αποτέλεσαν και το encore της μπάντας δεν μας άφησαν λόγια να κάτσουμε να περιγράψουμε τι συνέβη. Λοιπόν, αυτό που έκαναν οι Leppard την 7η Ιουλίου σε ένα προάστιο της Βαρκελώνης, απλά έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων που παρακολουθήσαμε την εμφάνισή τους. Μια πραγματικά σαρωτική εμφάνιση που δεν άφησε περιθώρια για να γράψουμε κάποιο μειονέκτημα. Όλοι στάθηκαν στο ύψος τους, ο ήρωας Rick Allen που μιας και δεν είναι αρτιμελής, βγάζει τα πάντα τέλεια. Ο υπέροχος Elliot που στην απόδοση του δεν τον έχει επηρεάσει η ηλικία. Να υπολογίσουμε και τις εκρηκτικές εμφανίσεις των Phil Collen και του μεγάλου Vivian Campbell, όπως και της μορφής που φέρει το όνομα Rick Savage. Πραγματικά ένα εκπληκτικό show που θα το θυμόμαστε για χρόνια.

Barcelona Rock Festival - Def Leppard

Το Barcelona Rock Festival έχει έρθει στο τέλος του για το 2019, εκείνη τη στιγμή σου έρχονται στο μυαλό οι ταλαιπωρίες που βίωσες για να παρευρεθείς σε ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης, μιας και τα εισιτήρια τα έκλεισες 4-5 ημέρες πριν την αναχώρησή σου και βρέθηκες να είσαι 10 ώρες στη Μεσόγειο με στάση στη χαοτική αλλά με υπέροχο φαγητό Νάπολη. Όλα αυτά τα σκέφτεσαι τώρα, μετά από ένα υπέροχο 4ήμερο και λες άξιζε τον κόπο η όλη ταλαιπωρία και πολλές φορές γελάς με αυτά που σου έτυχαν. Εν κατακλείδι, το Barcelona Rock Fest για το 2019 πρόσφερε εμπειρίες που πολλοί που παρευρέθηκαν εκεί θα θυμούνται για πολλά χρόνια. Να θυμηθούμε το show των Saxon για τα 40 χρόνια πορείας τους, την εκπληκτική εμφάνιση των Krokus που μας θύμισαν πως παίζεται το ατόφιο hard rock, τους Def Leppard που πραγματοποίησαν μια σαρωτική εμφάνιση, τους Arch Enemy που μας κράτησαν μέχρι τις 2 το πρωί στο πόδι, τους Michael Schenker Fest που μας μετέφεραν στις εποχές των UFO και όχι μόνο, τους ZZ top και τους Europe και τόσους άλλους. Ναι, έχουμε να θυμόμαστε πολλά και αυτό είναι το σημαντικό. Τέλος, θα χαρώ πάλι να βρεθώ στην πανέμορφη πόλη της Βαρκελώνης και να γράψω πάλι για αυτό το τόσο όμορφο φεστιβάλ. Μέχρι την επόμενη φορά...

Κυριάκος Αθανασιάδης

  • SHARE
  • TWEET