Allah-Las, Tim Hill @ Fuzz Club, 24/10/19

Το ελληνικό κοινό, όπως όλα φαντάζομαι τα αντίστοιχα στον κόσμο, έχει και αυτό τις αδυναμίες του. Όποια άποψη όμως κι αν έχει κανείς γι’ αυτές, είναι πραγματικά ευχάριστο νέα συγκροτήματα απ’ όλο τον κόσμο να κερδίζουν ευρεία αποδοχή και να καταφέρνουν να γεμίζουν μεγάλους συναυλιακούς χώρους. Έτσι, δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση που το Fuzz είχε γεμίσει από νωρίς, καθώς οι Allah-Las έχουν αποκτήσει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του εγχώριου εναλλακτικού κοινού σχεδόν από την αρχή της καριέρας τους. Εξάλλου, όπως οι ίδιοι είχανε δηλώσει σε συνέντευξή τους το 2014, «υπάρχουν πολλές αδερφές ψυχές μεταξύ California και Ελλάδας».

Γύρω στις 21:15, ο επίσης Καλιφορνέζος Tim Hill ανέβηκε στη σκηνή του Fuzz ανοίγοντας τη συναυλία. Το έργο του όμως αποδείχθηκε αρκετά δύσκολο καθώς με μοναδικά του όπλα μια κιθάρα και μια φυσαρμόνικα προσπάθησε να επιβληθεί σε έναν γεμάτο συναυλιακό χώρο όπου οι φωνές του κοινού κατέληγαν να ακούγονται πιο δυνατά από αυτόν. Ο ίδιος βέβαια δεν έδειξε να πτοείται καθώς για μισή περίπου ώρα μας παρουσίασε τα τραγούδια του που πατάνε στην αμερικανική folk παράδοση καλλιτεχνών όπως ο Bob Dylan και ο Neil Young.

Και αυτό μάλλον αποδείχθηκε και το βασικό του πρόβλημα καθώς εκτιμώ πως είναι πραγματικά ελάχιστοι οι δημιουργοί που μπορούν να στηρίξουν και ζωντανά αυτό το είδος μουσικής, κάνοντας τον κόσμο από κάτω να κρέμεται από τα χείλη τους. Παρόλα αυτά, μπορεί ο Tim Hill να μην κατάφερε να κερδίσει την απόλυτη προσοχή του κοινού όμως κέρδισε το θερμό του χειροκρότημα και σίγουρα απόκτησε μερικούς νέους θαυμαστές.

Ένα τέταρτο μετά τις 22:00, είχε έρθει όμως η στιγμή για το ψυχεδελικό συγκρότημα από την πόλη των Αγγέλων. Η πεντάδα, με τον Tim Hill στα πλήκτρα, ανέβηκε στη σκηνή μέσα σε χειροκροτήματα και από τις πρώτες νότες του "Sacred Sands" κατάφερε να παρασύρει το κοινό στον ρυθμό της. Και, όπως αποδείχθηκε, τα τρία χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα ήταν όντως πολύς καιρός καθώς ο κόσμος έδειξε να διψά για τις μελωδίες του συγκροτήματος επευφημώντας τους σε κάθε ευκαιρία.

Και οι Allah- Las, από τη μεριά τους, φάνηκαν αποφασισμένοι να καλύψουν όλες τις ορέξεις παρουσιάζοντας κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας τους με τραγούδια όπως το "Busman's Holiday", το "Catalina", το "Sandy" και φυσικά το "Tell Me (What's On Your Mind)" που ήρθε αρκετά νωρίτερα απ’ ό,τι το περιμέναμε. Όπως ήταν λογικό, το βάρος έπεσε και στην τελευταία, κατά τη γνώμη μου πιο αδύναμη, κυκλοφορία του συγκροτήματος με τίτλο "LAHS". Παραδόξως όμως, τα τα τραγούδια του δίσκου live στάθηκαν αξιοπρεπώς δίπλα στο παλιότερο και σαφώς πιο αναγνωρισμένο υλικό τους ενώ, ειδικά τα "In the Air" και "Polar Onion" κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό, το οποίο βέβαια μάλλον ήταν ψημένο εξαρχής για να περάσει καλά. Όπως ήταν αναμενόμενο, για το τέλος κράτησαν μερικά αγαπημένα κομμάτια όπως το "No Voodoo", το "Catamaran" και το "Every Girl" με τον κόσμο να χορεύει, να τραγουδάει και γενικά να εκφράζει την αγάπη του προς το συγκρότημα.

Ο Miles Michaud μας ευχαρίστησε πολλές φορές για αυτή την αγάπη αποκαλώντας την Ελλάδα «δεύτερο σπίτι τους» και ιδανικό μέρος για να κλείσουν την περιοδεία τους. Μάλιστα αποκάλυψαν πως μετά το live στη Θεσσαλονίκη έχουν σκοπό να μείνουν μερικές μέρες για να χαλαρώσουν. Κι εδώ που τα λέμε, με δεδομένο ότι έχουν έρθει τόσες φορές στην Ελλάδα, θα ήταν παράξενο να μην κάνουν λίγες διακοπές τώρα που τελειώνει η περιοδεία τους εδώ.

Όπως και να έχει, οι Allah-Las, στη μεγάλη τους επιστροφή στην Ελλάδα, απέδειξαν ότι παρότι η μουσική τους δεν θα κέρδιζε σε διαγωνισμό πρωτοτυπίας, το πάθος τους στη σκηνή και το μεράκι για αυτό που κάνουν τους έχει εξασφαλίσει τη στήριξη του ελληνικού κοινού που, απ’ ό, τι φαίνεται, θα συνεχίσει να γεμίζει συναυλιακούς χώρους σε κάθε εμφάνισή τους.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά