Acid King, Mock The Mankind @ An Club, 16/10/18

Την Τρίτη το βράδυ, οι Acid King έκαναν μια γρήγορη στάση στο An, σχεδόν τρεισήμιση χρόνια μετά το live τους στο Κύτταρο. Η μπάντα της Lori S., πρώην γυναίκας του Dale Crover των Melvins, υπάρχει στο δισκογραφικό κουρμπέτι κοντά στα 25 χρόνια - έστω και με αραιή παρουσία. Παρά την ηλικία αυτής και των συμπαικτών της, στο σανίδι ξανανιώνουν με αλήτικο, καπνισμένο stoner/doom, δίχως τίποτα το επιτηδευμένο πάνω του. Ακούραστοι και τίμιοι. Παρατηρώντας την περιοδεία τους θα διαπιστώσουμε πως πριν την Τρίτη είχαν δώσει 11 live τις τελευταίες 13 μέρες, σε 9 διαφορετικές χώρες! Και επρόκειτο να συνεχίσουν με κεκτημένη ταχύτητα, αφού λίγες ώρες μετά το πέρας της συναυλίας θα πετούσαν για Ιταλία, όπως μας ενημέρωσαν.

Η αρχή έγινε με τους Mock The Mankind, οι οποίοι είχαν συμπτωματικά την ίδια σύσταση με τους Acid King: power trio αποτελούμενο από δύο άντρες και μία γυναίκα. Οι Αθηναίοι υφίστανται σαν μπάντα από το 2012 και έπαιξαν το instrumental set τους που βασιζόταν στο ντεμπούτο τους, "Ruination" (2015), και στον φετινό δίσκο που αναμένεται να κυκλοφορήσει οσονούπω.

Σε σύγκριση με την εμφάνισή τους που είχα παρακολουθήσει προ διετίας ως support στους Hexvessel και Oranssi Pazuzu, μπορώ εύκολα να πω πως τους γούσταρα περισσότερο. Η ένστασή μου παραμένει, αν και με μικρότερη έμφαση πια: ενώ η μουσική τους είναι άκρως ικανοποιητική ως support κάποιας άλλης μπάντας, θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερες βλέψεις ηχητικά, από διάφορες απόψεις. Παρόλα αυτά, η απόδοση των stoner riff τους που είχαν αρκετές φορές doom ή black metal υπόβαθρο αποδόθηκε με μεγαλύτερη ταυτότητα και συνολικά η εμφάνισή τους κρίνεται με θετικό πρόσημο, σφραγίζοντας μια ανοδική πορεία. Κορυφαία στιγμή τους, το τελευταίο κομμάτι με τον doom βηματισμό του.

Ο κόσμος που είχε μαζευτεί στο An την ώρα του κυρίως πιάτου ήταν αρκετός, αν αναλογιστούμε πως επρόκειτο για καθημερινή και για συναυλία μπάντας χωρίς ιδιαίτερο buzz. Δεν μάζεψε τη στονερονεολαία που κυνηγάει τέτοιους ήχους από πιο μοδάτες ή πιο φτηνές πηγές, όμως οι πιο βετεράνοι μουσάτοι έδωσαν το «παρών». Οι Acid King βγήκαν στη σκηνή με αφοπλιστική απλότητα και έπαιξαν το βαρύ, χαμηλοκουρδισμένο rock'n'roll τους προς τέρψιν όλων.

Η φωνή της Lori S. ήταν άκρως stoner, στη γυναικεία εκδοχή του κλισέ. Φώναζε με τσαγανό μέσα από τα εφέ ηχούς, συνοδεύοντας τα riff που είχαν πολλαπλές συγγένειες με Kyuss και Sleep - καθότι το doom στοιχείο αναδείχθηκε πάνω από οτιδήποτε άλλο στο σανίδι. Δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, ωστόσο το γεγονός πως κάνουν αυτό το πράγμα από το πρώτο μισό των '90s, όταν και ξεκινούσε, μέχρι σήμερα τους δίνει μπόνους τιμιότητας συγκριτικά με το αν ήταν ακόμα μια καινούργια μπάντα που μπήκε με στον χωρό με τον φυγόπονο τρόπο.

Άλλες φορές πιο πορωτικοί όπως στο "Electric Machine", άλλες φορές λίγο μονότονοι όπως στο "Coming Down From Outer Space", οι Acid King έδωσαν επί του συνόλου, αυτό που ήρθαμε να δούμε, ικανοποιώντας τους παρευρισκομένους. Κατά την προσωπική μου άποψη, οι δύο δίσκοι τους στα '90s ήταν καλοί, χωρίς να είναι πολύ καλοί. Οι δύο δίσκοι τους στα '00s και '10s ήταν καλοί, χωρίς να είναι πολύ καλοί. Η εμφάνισή τους στο An, κάπως μικρή σε διάρκεια για λόγους συντήρησης δυνάμεων, ήταν καλή, χωρίς να είναι πολύ καλή. Τα riff τους ήταν καλά, χωρίς να είναι πολύ καλά. Το ίδιο και η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν. Αυτός που έκανε το κάτι παραπάνω, ήταν ο drummer Bill Bowman με το φοβερά δυναμικό και ποιοτικό ταυτόχρονα παίξιμό του. Όμως, μια τέτοιου τύπου ανάλυση, παραδέχομαι, θα ήταν εκτός πνεύματος των μουσικών που πρεσβεύουν οι Acid King.

Μπορείτε να πάρετε μια γεύση του τι είδαμε, παρακολουθώντας όλο το live στο YouTube: Πρώτο Μέρος / Δεύτερος Μέρος

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography