Wooden Shjips, Nechayevschina, No God Ritual @ An Club, 23/04/10

Από τον Κώστα Σακκαλή, 27/04/2010 @ 11:35
“Taking drugs to make music to take drugs to” είχαν πει οι Spacemen 3 και νομίζω ότι αυτό ισχύει εξίσου για τη μουσική των Wooden Shjips, τουλάχιστον μεταφορικά, για να μην παρεξηγηθούμε.

Και φυσικά δεν είναι τυχαία η ομοιότητα στη μουσική των δύο συγκροτημάτων. Τυχαία και απρόσμενη είναι μάλλον η επιτυχία που έχουν δεχθεί οι τελευταίοι, αφού δείχνουν να έχουν ξεφύγει από το στενό και πολύ περιορισμένο κύκλο των «ψαγμένων», γεγονός που πιστοποιήθηκε, όχι μόνο από τον ερχομό τους στην Ελλάδα, αλλά και από την προσέλευση του κόσμου...



...η οποία ήταν ακόμα σε επίπεδα παρουσίας βουλευτών σε καλοκαιρινή κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή, όταν βγήκε στη σκηνή ο No God Ritual. Και λέω «ο», γιατί πίσω από το όνομα κρύβεται απλώς ένας κιθαρίστας, ο οποίος όμως δεν ακούμπησε τις χορδές της κιθάρας του ούτε στιγμή. Αντίθετα, ακούμπησε το όργανό του στο έδαφος, δίπλα από τα πεταλάκια του, και παίζοντας με το feedback, με λούπες και γενικότερα με τον ηλεκτρικό θόρυβο που παρήγαγε, κράτησε συντροφιά στους λιγοστούς θεατές για περίπου 20 λεπτά. Διαστημικό, πειραματικό, avant garde, τελικώς όμως βαρετό. Δεν μπορώ να πω ότι εξυπηρέτησε ιδιαίτερα σε κάτι.



Όταν βγήκαν οι Nechayevschina, ο κόσμος είχε αρχίσει να πυκνώνει και επίσης ανέβηκε το ενδιαφέρον για τα μουσικά τεκταινόμενα. Η τετράδα παρατεταγμένη με τον μπασίστα τους στο επίκεντρο της σκηνής αλλά και της μουσικής, ξεκίνησαν και έκλεισαν το set τους όπως ακριβώς μου φαίνονται εμένα πιο ενδιαφέροντες. Δηλαδή με την ψυχεδελική τους διάθεση σε υψηλά επίπεδα, όπως και το groove τους. Στο μέσο της παράστασής τους, τα ίδια στοιχεία συνδυάστηκαν με λίγο πιο βρώμικο stoner ήχο, που στα δικά μου αυτιά χάλαγε ελαφρώς τη συνταγή, αλλά ίσως μόνο στα δικά μου. Σε κάθε περίπτωση, μου φάνηκαν ακόμα καλύτεροι από την προηγούμενη παράστασή τους, πριν τους Faust, και γενικά τους θεωρώ από τις καλύτερες νέες ελληνικές μπάντες στην πιάτσα.



Όταν πλέον οι βασικοί προσκεκλημένοι της βραδιάς κατέλαβαν τη σκηνή, το An ήταν τόσο γεμάτο όσο πρέπει. Αρκετά δηλαδή ώστε να υπάρχει καλή ατμόσφαιρα, όχι όμως ασφυκτικά ώστε να περιορίζεται η ορατότητα, ή η κίνησή σου. Όσο για τους Wooden Shjips; Θα μπορούσαν να είναι η απάντηση στο ερώτημα τι γίνεται όταν βάλεις στο ίδιο δωμάτιο έναν drummer ρομπότ, ένα σπασίκλα μπασίστα, ένα χίπη κιθαρίστα και έναν εξωγήινο στα πλήκτρα. Έτσι ακριβώς ήταν η παρουσία τους στη σκηνή, αλλά και το μουσικό ανάλογό της. Τα κρουστά ήταν υπεύθυνα για το μονότονο ρυθμό των τραγουδιών, ενώ ο μπασίστας με σπαστικές κινήσεις, σε πλήρη συντονισμό με τον drummer, κρατούσε το groove. Ο κιθαρίστας ξεκινούσε σχεδόν όλα τα τραγούδια με ένα τυπικό κοφτό ροκάδικο riff, που όμως το κράταγε ως την αιωνιότητα, το μετάλλασε σε σχεδόν drone ήχους και το συνόδευε με μία φωνή που μισοτραγουδούσε και μισοαπήγγειλε, καλυμμένη με τόσο echo, που θα έκανε να κοκκινίσει από ντροπή κάθε σκυλάδικο μετά το 15 χιλιόμετρο της εθνικής που σέβεται τον εαυτό του. Τέλος, ο πληκτράς κάλυπτε τα πάντα με ψυχεδελικούς, διαστημικούς ήχους.



Το μουσικό συνονθύλευμα krautrock επιρροών, νεοψυχεδέλειας και garage, αποδείχθηκε και εξαιρετικά χορευτικό, αφού σε στιγμές δεν υπήρχε κεφάλι που να μην κουνιόταν και κορμί που να μη λικνιζόταν στους ήχους του. Άλλες φορές πάλι, το ταξιδιάρικο μέρος των συνθέσεών τους ήταν αρκετό ώστε να κλείνει ο θεατής τα μάτια του και να χάνεται σε έναν άλλο κόσμο ήχων και συναισθημάτων. Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι Wooden Shjips απέδειξαν ότι η επαφή και επικοινωνία με το κοινό δεν είναι πάντα θέμα ομιλίας, αφού έστω και με ελάχιστα λόγια κατάφεραν να συντονίζουν με ευκολία τους παρευρισκόμενους στους δικούς τους ρυθμούς.



Η συναυλία ολοκληρώθηκε κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα μετά την έναρξή της, μέσα σε γενικές επευφημίες. Οι διαπιστώσεις δε της βραδιάς, είναι ότι το κοινό δείχνει αρκετά ώριμο πλέον να γνωρίζει και να αγκαλιάζει ακόμα και τα πιο αντισυμβατικά συγκροτήματα και σε συνδυασμό με το λογικό αντίτιμο να σπεύδει να τα στηρίξει και από κοντά. Μήπως γίναμε Ευρώπη τελικά;

Κώστας Σακκαλής
  • SHARE
  • TWEET