Weedeater, Sadhus (The Smoking Community) @ An Club, 16/06/15

Weed metal με ουίσκια, καμένους ενισχυτές, πόδια στα πιατίνια και πολλή, μα πολλή, τρέλα

Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 19/06/2015 @ 11:16
Όποιος είχε παρευρεθεί στο 7sins εκείνη την Πρωτομαγιά του 2011, για να δει τους παράφρονες Weedeater, τότε ήξερε από πριν ότι οι τύποι δεν αστειεύονται επι σκηνής. Βασικά άκυρο, αστειεύονται και μάλιστα υπέρ του δέοντως αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι επι σκηνής είναι καταστρεπτικοί. Ακριβώς επειδή είναι καραγκιόζηδες άνευ προηγουμένου, προκαλούν από τη μία έναν αδιανόητο χαμό με την ηχητική τους λάσπη και από την άλλη χαίρεσαι μόνο και μόνο χαζεύοντάς τους. Επειδή όμως το 7sins δεν ήταν ο κατάλληλος χώρος να τους ευχαριστηθείς, έτσι από τη νέα επίσκεψή τους, δεν γινόταν να λείπουμε.

Τη βραδιά άνοιξαν με κάνα εικοσάλεπτο καθυστέρηση οι Sadhus. Την προηγούμενη φορά που είχαν έρθει οι Weedeater, και πάλι, οι Sadhus είχαν κληθεί να ανοίξουν τη συναυλία, μαζί με τους Korsikov, αλλά τελευταία στιγμή είχαν ακυρώσει, με τους Stonenrow να τους αντικαθιστούν. Προφανώς το είχαν και λίγο καημό, οπότε η τάξη αποκαταστάθηκε αλλά αυτό μικρή σημασία έχει, γιατί αυτό που μετράει είναι η υπέρμετρα ογκώδης και αδιανόητα γκρουβάτη μουσική τους.

Sadhus (The Smoking Community)

Σαπίλα και groove πάνε αγκαζέ, το "Foodamentalist" παραμένει ένα από τακλύτερα sludge κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ και τα φωνητικά του Σταύρου που εναλλάσσονται ανάμεσα σε οδυνηρά γρυλλίσματα και τραχειές ιαχές, αρκούν για να δείξουν ότι οι Sadhus μπορεί να μην πρωτοπορούν αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ γαμημένα καλά. Στα punk κομμάτια τους, όπως το "Make Me 20 Euros" με το οποίο έκλεισαν το set τους, κόντευε να πέσει το An και να μας πλακώσει.

Αν και το πρόγραμμα έλεγε ότι οι Weedeater θα εμφανίζονταν στις 22:30, τελικά λίγο η καθυστέρηση να ξεκινήσουν και να τελειώσουν οι Sadhus, λίγο το ότι το soundcheck τους τούς δημιούργησε κάποια προβλήματα, τελικά ξεκίνησαν περίπου στις 23:20. Μου φαίνεται παντελώς απίστευτο, καθημερινή μέρα, να ανοίγουν οι πόρτες στις 21:00 και να βγαίνει το support κοντά στις 22:00. Έτσι, ούτε μετρό προλάβαμε, όσοι κάτσαμε μέχρι τέλους και δεν είχαμε αυτοκίνητο αλλά και αυτοκίνητο να υπήρχε δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το ξενυχτήσουμε λες και δεν δουλεύουμε την επόμενη μέρα ή γενικά δεν έχουμε άλλες δουλειές.

Εν πάση περιπτώσει, συγχωρέστε τη γκρίνια μου, αλλά ελπίζω να με καταλαβαίνετε. Στο ψητό της βραδιάς, από το soundcheck φάνηκε ότι οι Weedeater είναι τρελοί και, όπως έχει πει και ο Τζακ Κέρουακ, «οι μόνοι που αξίζουν είναι οι τρελοί». Ο Dixie με ένα μπουκάλι ουίσκι αν χείρας και ο νεοαφιχθείς Travis Owens να βαράει τρικασίες, ενώ οι υπόλοιποι ακόμα κούρδιζαν.

Weedeater

Αν και ο Keith Kirkum ήταν μεγάλη μορφάρα και ο τρόπος που βάραγε τα τύμπανά του έμοιαζε με σφυροκόπημα, τελικά πρέπει να παραδεχτώ ότι ο Owens εκτός από αρίστης ποιότητας ντράμερ είναι και πρώτης ποιότητας ποζεροκάγκουρας από αυτούς που αγαπάμε να βλέπουμε. Καθ’ όλη τη διάρκεια του set τους, δεν σταμάτησε να μαλακίζεται με τις μπαγκέτες αφού μεταξύ κάθε χτυπήματος έκανε και μια περιστροφή ή ακόμα, σε πολλές περιπτώσεις, τις πέταγε και τις ξανάπιανε στον αέρα. Άλλες φορές βάραγε τα πιατίνια με τα πόδια του (!), ενώ ακόμα και όταν κάηκε ο ενισχυτής του κιθαρίστα Dave Sheperd, συνέχιζε να βαράει τρικασίες σαν να μην τρέχει τίποτα.

Weedeater

Και μιας και είπα ότι κάηκε ο ενισχυτής του Shep, να πω ότι για λίγα λεπτά πάγωσα φοβούμενος το déjà vu, αφού και την προηγούμενη φορά που είχαν έρθει είχε καεί ο ενισχυτής του μπάσου του Dixie, αναγκάζοντάς τους να διακόψουν τη συναυλία μόλις στα 50 λεπτά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη φορά το έπαθαν μόλις που είχαν αρχίσει να παίζουν, άντε να είχε περάσει κάνα τέταρτο. Ευτυχώς η κεφαλή του ενισχυτή αντικαταστάθηκε και έτσι συνέχισαν κανονικά.

Weedeater

Η μουσική τους έχει όλη τη βρωμιά και τη δυσωδία που είχε το sludge στις αρχές του '90, με μερικά διεστραμμένα blues που σήκωναν την τρίχα και up-tempo περάσματα που δημιουργούσαν ένα μικρό pit από κάτω. Ο Dixie άλλωστε είναι γέννημα θρέμμα αυτού του ήχου, αφού από το 1995 που πήγε στους Bongzilla, μέχρι σήμερα στους Weedeater και αφού πέρασε από άλλους τεράστιους ογκόλιθους όπως τους Buzzoven και τους Sourvein, έχει προσφέρει άπειρα πράγματα στο είδος, ενώ μπορεί να περηφανεύεται ότι είναι ο πρωτεργάτης του weed metal (που συνδυάζεται αποκλειστικά και μόνο με ουίσκι). Ο τύπος είναι μια ανεξέλεγκτη καρικατούρα, αλληθώριζε διαρκώς και με τη γλώσσα έξω, ξέρναγε με τραχειά φωνητικά πομπώδεις ιστορίες φόβου και παράνοιας.

Weedeater

Εκτός από τρελοί, οι Weedeater, είναι και λακωνικοί. Μετά από μόλις μία ώρα και κλείνοντας με τη φοβερή διασκευή στο "Gimme Back My Bullets" των Lynyrd Skynyrd, μας αποχαιρέτησαν. Αν και δισκογραφικά ποτέ δεν με συγκίνησαν, live οι άτιμοι είναι απολαυστικοί όσο λίγοι και αυτό αρκεί για να χαρακτηριστείς «μπαντάρα».
SETLIST

Hammerhandle
Mancoon
Turkey Warlock
Jason...The Dragon
Cain Enabler
God Luck And Good Speed
Wizard Fight
Monkey Junction
Time Served
Weed Monkey
Gimme Back My Bullets (διασκευή Lynyrd Skynyrd)

Φωτογραφίες: Dorina Dragon
  • SHARE
  • TWEET