Waterboys @ Gagarin 205

12/04/2006 @ 14:50
09/04/06, Gagarin 205, Αθήνα

Η συναυλία των Waterboys ανακοινώθηκε απότομα, μόλις λίγες μέρες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής της, διαφημίστηκε, όπως ήταν φυσιολογικό, ελάχιστα αλλά παρ' όλα αυτά το Gagarin το βράδυ της Κυριακής ήταν γεμάτο. Είναι γνωστό πως οι Σκοτσέζοι έχουν φανατικό κοινό στη χώρα μας όπως είναι επίσης γνωστό πως έχουν τη φήμη συγκροτήματος που δίνει εκπληκτικά live. Αυτό όμως που συνέβη στο Gagarin ενώ επιβεβαίωσε τις παραπάνω φήμες, παρέμεινε άνευ προηγουμένου.

Το όντως ταγμένο κοινό των Waterboys ήταν τρομερά εκδηλωτικό καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας και ο Mike Scott με την παρέα του ανταπέδωσε με τον πλέον μαγικό τρόπο, επιστρατεύοντας όλη τη θεματολογία της ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσης και ευφυΐας του. Ο θεός Πάνας από τα δάση της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας αλλά και οι εμμονές στο υγρό στοιχείο και τη θάλασσα ήρθαν στο προσκήνιο το βράδυ της Κυριακής μέσα από το setlist των Waterboys.

Ladies and gentlemen of Athens... "The Pan Within". To εν λόγω κομμάτι από το "This Is The Sea" μετέτρεψε τους παραβρισκόμενους σε μια άμορφη μάζα χορού, εκστασιασμένης γιορτής, με τα εναλλασσόμενα solo κιθάρας και βιολιού να παρατείνουν τη διάρκεια του κομματιού στα 15 και πλέον λεπτά! Οι επιρροές του Scott από την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική και το βιολί του Steve Wickham, χαρακτηριστικό του ήχου των Waterboys της "Fisherman's Blues" εποχής, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον στα "When Will We Get Married", "And A Bang On The Ear" αλλά και στην ενδιαφέρουσα απόδοση του ποιήματος του Yeats, "The Stolen Child". Νωρίτερα το "Angel Wings" εξάπλωσε τη ρομαντική του διάθεση στην αίθουσα του Gagarin, ενώ το "Peace Of Iona" ανέδειξε την εκφραστικότητα της ερμηνείας του Scott. Το ραδιοφωνικό "Whole Of The Moon" τραγουδήθηκε από το σύνολο του κόσμου με το rhythm section να κλέβει τις εντυπώσεις. Η εμπνευσμένη εκτέλεση του "Red Army Blues", από το οριακό "A Pagan Place" της πρώτης εποχής της μπάντας, καθήλωσε με τη στιχουργική του, αναδεικνύοντας την εξαιρετική ποιότητα ήχου του συνόλου της εμφάνισης των Waterboys.

Από το setlist δε θα μπορούσε να λείπει το "Fisherman's Blues", το πλέον αναγνωρίσιμο κομμάτι της δισκογραφίας του συγκροτήματος, που αποτέλεσε την οριστική απαγκίστρωση του Mike Scott από τις new wave καταβολές και την παράλληλη στροφή του προς τα παραδοσιακότερα ακούσματα και τη folk. Η γιορτή πλησίαζε στο τέλος της με το κοινό να επιδίδεται σε συνεχόμενα requests τραγουδιών και τους Waterboys να κλείνουν την εμφάνιση τους με το οργασμικό "Be My Enemy", υποκλινόμενοι στο πλήθος του κόσμου που για ώρα επιζητούσε την επιστροφή τους στη σκηνή, καθώς η δισκογραφία της μπάντας περιέχει πολλά ακόμα διαμάντια που δεν ακούστηκαν ("A Girl Called Johnny", "Big Music" κλπ.).

Οι Waterboys το βράδυ της Κυριακής στο Gagarin απέδωσαν σαν ένα συγκρότημα που αγωνιά να κερδίσει το χειροκρότημα το κοινού και όχι σαν την τυπική μπάντα που λόγω του ένδοξου παρελθόντος της βγήκε στο δρόμο για άλλη μια αρπαχτή με στυλ. Ο Mike Scott και η παρέα του έπαιξαν σα νεόκοποι μουσικοί, αποφασισμένοι να μην εκθέσουν την περίφημη μουσική που ξεκίνησαν να γράφουν 25 χρόνια πριν. Άλλωστε ο θεός Πάνας ποτέ δεν έχασε την παιδικότητα του και το περιπαικτικό του βλέμμα, πως θα μπορούσε να το κάνει ο Mike Scott;...

  • SHARE
  • TWEET