Wacken Open Air Festival 2012: Day 3 (Machine Head, Scorpions, Amon Amarth, Testament κ.α.), 04/08/12

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Καιρός: Βροχή όλο το πρωί, συννεφιά, 30' βροχή το μεσημέρι, λιακάδα, 60' βροχή το βράδυ



Η τελευταία ημέρα του φεστιβάλ είχε αρκετή βροχή. Όλο το πρωινό δεν σταμάτησε να βρέχει κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η λάσπη να μαλακώσει ακόμα περισσότερο κάνοντας την μετακίνηση δυσκολότερη και πιο περιπετειώδη. Αυτή η κατάσταση με ανάγκασε να χάσω κάποιες πρωινές μπάντες.

Gamma Ray
True Metal Stage (13:00-13:45)



Πολύ νωρίς για τους Γερμανούς. Τους έχω δει αρκετές φορές και θα έλεγα ότι αυτή τη φορά μου φάνηκαν λίγο κουρασμένοι. Είχαν κάποιες καλές στιγμές με κορυφαία το "Ride The Sky", το οποίο πάντα μου αρέσει να το παρακολουθώ ζωντανά.

Napalm Death
Black Stage (14:00-14:45)



Είναι από τις περιπτώσεις που δεν έχεις να πεις και πολλά. Ακραίο metal, παρανοϊκό, μανιασμένο. Οι Άγγλοι ήταν πραγματικός οδοστρωτήρας, μας πέταξαν στα μούτρα διαφορά κομμάτια (κυρίως μικρής διάρκειας), δεν μας άφησαν να πάρουμε ανάσα και αποχώρησαν χωρίς πολλά πολλά.

Highlight: Το τεράστιο pit που άνοιξε ξαφνικά με την πρώτη νότα. Όσοι πρόλαβαν να τραβηχτούν τη γλίτωσαν, οι υπόλοιποι βουτήχτηκαν μέσα στη λάσπη.

Kylesa
Headbanger Stage (15:40-16:15)



Δεν τους βοήθησε ιδιαίτερα ο ήχος και έχαναν κάπου στην απόδοση των κομματιών (τα οποία προέρχονταν κυρίως από τα δύο τελευταία τους άλμπουμ). Ωστόσο, η μουσική τους είχε δύναμη και ενέργεια. Δεν ήταν κακοί, αλλά περίμενα περισσότερα.

Highlight: Θέλει και ερώτημα; Μα φυσικά η Laura Pleasants ανεξαρτήτου απόδοσης και ήχου. Φορώντας μπλουζάκι Black Sabbath-"Vol 4.", τράβηξε επάνω της όλα τα βλέμματα (δικαίως) και στο τέλος κέρδισε ένα ζεστό χειροκρότημα. Πάντα τέτοια.

Όση ώρα ήμουν στην κλειστή σκηνή έξω έριξε μια ακόμη μπόρα, ενώ παράλληλα ανακοινώθηκε εκείνη τη στιγμή ότι οι Electric Wizard που ακολουθούσαν είχαν κολλήσει στην κίνηση του Αμβούργου και δεν θα εμφανίζονταν. Αναγκάστηκα να συρθώ για μια ακόμη φορά μέσα στο βούρκο και στη λάσπη για να προλάβω τους επόμενους.

Six Feet Under
Black Stage (16:15-17:15)



Οι Αμερικάνοι ήταν εκπληκτικοί. Με μπροστάρη έναν μοναδικό Chris Barnes (από τους λίγους με τέτοιο βάθος στη φωνή) σάρωσαν το Wacken. Με πολύ καλό ήχο και γεμάτοι ενέργεια και δύναμη έκαναν πολλούς σβέρκους να κουνηθούν ασταμάτητα. Ασφαλώς δεν ξέχασαν τους Cannibal Corspe, ενώ έκλεισαν με μια διασκευή στο "TNT" των AC/DC.

Highlight" Η έκκληση του Chris Barnes προς το κοινό: Pass the fucking joint.

Testament
True Metal Stage (17:30-18:30)



Ξεκίνησαν αλλά και συνέχισαν με καταιγιστικό ρυθμό. Setlist χωρίς εκπλήξεις, κάτι που όμως δεν χρειαζόμασταν, καθώς οι Testament δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κάνουν το Wacken κυριολεκτικά άνω κάτω. Ασταμάτητα circle pits για μια μπάντα που βρίσκεται σε φόρμα και πάντα πάνω στη σκηνή δίνει τον καλύτερο της εαυτό. Επιβλητική η παρουσία του Chuck Billy. Ήταν άψογοι σε όλα και παρότι ο ήχος πήγαινε και ερχόταν οι Αμερικάνοι είχαν μια από τις καλύτερες παρουσίες στο φεστιβάλ.

Highlight: Το "3 Days In Darkness", αλλά πάνω από όλα ο Gene Hoglan να αχρηστεύει ένα drum kit έτσι για πλάκα. Ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους καλύτερους που έχουμε δει ποτέ.

Dark Funeral
Party Stage (18:45-19:45)



Από το να πάω στους Cradle Of Filth και να σιχτιρίζω την ώρα και την στιγμή, προτίμησα την σιγουριά των Dark Funeral. Σοβαροί, με ωραίο στήσιμο και σκηνική παρουσία, οι Σουηδοί μας προσέφεραν πραγματικό black metal. Θυελλώδεις κατά κύριο λόγο, δεν έδειχναν να επηρεάζονται από τον ήλιο που τους χτύπαγε κατακούτελα εκείνη την ώρα. Ήταν πολύ καλοί και δεν θα μπορούσα να περιμένω τίποτα περισσότερο.

Highlight: Επιλέγω το "Open The Gates".

Amon Amarth
True Metal Stage (20:00-21:15)



Ήρθε η ώρα για μια βουτιά στην Σκανδιναβική μυθολογία. Οι Amon Amarth είναι από τα αγαπημένα παιδιά του Wacken, έχουν εμφανιστεί αρκετές φορές και σίγουρα η μουσική τους ενδείκνυται για μια μεγάλη αρένα. Ο ήχος ήταν προβληματικός, αλλά οι Σουηδοί μου άρεσαν. Είχαν όλο το Wacken μαζί τους που δεν σταμάτησε να τους αποθεώνει. Ένα τα πλεονεκτήματα της λάσπης είναι ότι περιόρισε σημαντικά το crowd surfing, γιατί διαφορετικά σε περιπτώσεις σαν τους Amon Amarth δεν θα σταματούσαμε να είμαστε με τα χέρια σηκωμένα όλη την ώρα. Τους χειροκροτήσαμε μας ευχαρίστησαν και ανανεώσαμε το ραντεβού μας.

Highlight: "The Pursuit Of Vikings"

Scorpions
Black Stage (21:30-23:00)



Δεν είχα σκοπό να τους δω, αλλά μια αλλαγή στο πρόγραμμα δεν μου άφησε άλλη επιλογή. Μπορώ να πω ότι τα σημάδια της ηλικίας ήταν εμφανή και όταν εμφανίζεσαι μεταξύ συγκροτημάτων με τόση ενέργεια και φρεσκάδα η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Γενικότερα το Wacken έχει μια ιδιαίτερη συμπάθεια για Γερμανικές μπάντες και ως εκ τούτου, υποθέτω ότι προέκυψαν στο billing. Δεν θα συνεχίσω να πω και άλλα, παρά μόνο ότι κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς για περίπου μια ώρα και σταμάτησε με το τέλος της παρουσίας τους στη σκηνή.

Machine Head
True Metal Stage (23:15-00:30)



Η βροχή είχε μόλις σταματήσει και ξαφνικά με την πρώτη νότα του "I Am Hell" ήταν σαν να μας χτύπησε κεραυνός. Οι Machine Head, πραγματικοί headliners της βραδιάς, ύψωσαν ένα ηχητικό τείχος πετυχαίνοντας έναν τέλειο, βαρύ και δυνατό ήχο που σου τσάκιζε τα κόκκαλα. Το παίξιμο τους αψεγάδιαστο και ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις όλο το Wacken να εκστασιάζεται με αυτό που προσέφερε η μπάντα. Παρά την κούραση, το κρύο και τη λάσπη ώθησαν όλο το κοινό να χοροπηδάει και να χτυπιέται στους ρυθμούς τους. Στο σκηνικό συνέβαλε ο φωτισμός δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα εκεί γύρω στα μεσάνυκτα της τελευταίας ημέρας. Μεγάλη στιγμή όταν κατά τις 12:30 μετά τα μεσάνυχτα, κλείνοντας την εμφάνισή τους με τα "Halo" και "Davidian", όλο το Wacken επιδόθηκε σε ασταμάτητο headbanging, συμμετέχοντας στην ολοκλήρωση μια μεγαλειώδους εμφάνισης από τους Machine Head.

Highlight: Τα πάντα. Από την κάθε νότα μέχρι το τελευταίο φωτάκι. Μια από τις μεγαλύτερες εμφανίσεις που θα έχω να θυμάμαι από το Wacken και όχι μόνο.

Watain
Party Stage (00:45-01:45)



Από μουσικής άποψης ήταν πολύ καλοί, με καθαρό ήχο και καλές εκτελέσεις. Αυτό όμως που έκλεψε τις εντυπώσεις ήταν το θεατρικό μέρος του σκηνικού. Με βασικό και θα έλεγα σχεδόν μοναδικό πρωταγωνιστή τον Eric Danielsson, η εμφάνιση των Watain είχε μια έντονη θεατρικότητα. Το σκηνικό με τις φωτιές, τους (ανάποδους) σταυρούς, τους καπνούς και τις κινήσεις του Eric, συνθέτει μια black metal παράσταση, που δεν σοκάρει, με υπερβολές σε κάποια σημεία και σίγουρα κάτι που δεν έχουμε παρακολουθήσει στην Ελλάδα. Αυτό που απομένει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να αφήσεις στην άκρη αγκυλώσεις και να το ευχαριστηθείς. Προσωπικά μου άρεσε πολύ.

Highlight: "Devil's Blood"

Αμέσως μετά εμφανίστηκαν στην κεντρική σκηνή οι Edguy, αλλά για εμένα το 23ο Wacken Open Air τελείωσε κάπου εδώ.



Αυτά και πολλά άλλα αποτελούν ορισμένες μοναδικές στιγμές, συνθέτοντας κάποια στιγμιότυπα που θα κατέχουν ξεχωριστή θέση στο άλμπουμ της ζωής μας. Αν εν τω μεταξύ η Ελλάδα δεν ισοπεδωθεί και δεν εξαφανιστεί από το χάρτη, ελπίζω και του χρόνου να μπορέσουμε να βρεθούμε εκεί, έστω και με συνάλλαγμα για να ζήσουμε παρόμοιες στιγμές.

Δέκα πράγματα που προσωπικά θα θυμάμαι από το Wacken Open Air 2012:

1. Τη συγκλονιστική εμφάνιση των Machine Head.
2. Το party των Volbeat.
3. Την άνεση και την επιβλητικότητα των Testament πάνω στη σκηνή.
4. Την συγκίνηση των Graveyard.
5. Την ισοπεδωτική εμφάνιση συγκροτημάτων όπως είναι οι Decapitated, Napalm Death, Six Feet Under.
6. Τη συνάθροιση ανθρώπων από κάθε γωνιά του πλανήτη (για μια ακόμη φορά).
7. Το γεγονός ότι πάρα τις δυσκολίες που προέκυψαν το πρόγραμμα τηρήθηκε στο ακέραιο και βέβαια δεν πτόησε κανέναν σε όλη του διάρκεια.
8. Την αίσθηση της συλλογικότητας και αλληλοβοήθειας που υπάρχει μεταξύ όλων των παραβρισκόμενων.
9. Τις δηλώσεις συμπαράστασης προς τον Randy Blythe  από διάφορα συγκροτήματα.
10. Τη λάσπη που κατέκλεισε όλο το Wacken.