Vodka Juniors, Planet Of Zeus @ Τεχνόπολις, 09/06/12

Από τον Λουκιανό Κοροβέση, 12/06/2012 @ 13:51
«Battle Of The Bands» μουρμούραγαν οι αγγελιαφόροι, καθώς οι σάλπιγγες των στρατευμάτων έσχιζαν την ησυχία(!) του Αττικού Ουρανού. Από τη μία οι σημαίες των Απογόνων του Δία, με σήμα το μούσι και το βαρύ riff και από την άλλη αυτές των στρωμάτων θαλάσσης γεμάτες αλκοόλ και ska. Και στην μέση χιλιάδες κόσμου (να πούμε τρεις; Να πούμε. Ίσως και λιγότεροι, αλλά λόγω παλμού φάνταζαν περισσότεροι) να έχουν στρατοπεδεύσει για να πολεμήσουν στο πλευρό και των ...δύο.

Καθώς ο ήλιος έπεφτε, οι τελευταίες του αχτίδες ίδρωναν τα κορμιά και τα μούσια των Υπερπλανητικών πλέον Zeus, οι οποίοι έχοντας πιει από το μπουκάλι του stoner, των Sabbath αλλά και της Νέας Ορλεάνης, παρέδιδαν μαθήματα βαρέως rock ανηλεώς, καθώς από κάτω ο κόσμος παλλόταν μαζί με τις τεκτονικές πλάκες που μετακινούνταν. Το ελληνικό κοινό μπορεί συχνά να είναι πολύ επιεικές με τα «δικά του παιδιά», αλλά μόνο στους καλύτερους παραμένει πιστό. Το αυτό απεδείκνυαν τόσο τα μπλουζάκια Planet που φορούσαν οι μαχητές του Δία στο κοινό, όσο και η απαγγελία των στίχων των κομματιών, μια απαγγελία που γινόταν δυσκολότερη καθώς παράλληλα έπρεπε να χτυπιέσαι με τους υπόλοιπους και να προσέχεις να μην χτυπηθείς.

Planet Of Zeus

Ναι, ο ήχος των Zeus ήταν αυτό που μπορείς να φανταστείς: μπετό, που έχει βγάλει όλη την υγρασία και έχει παγιδεύσει το πόδι σου μέσα, να μην μπορεί να ξεκολλήσει καθώς έρχονταν κατά πάνω σου αλλεπάλληλα τα riff, να σε χτυπάνε και να σκέφτεσαι που βρέθηκε τόση Sabbathίλα Σάββατο απόγευμα στην πιο hip περιοχή της Αθήνας. Οι κομιστές της δεν φαίνονταν να απορούν: ήξεραν. Και παρέδιδαν μαθήματα heavy rock με την άνεση που τα πρόβαραν σε κάποιο προβάδικο μήνες πριν, λιωμένοι από τις μπύρες και τις ...κάπνες. Ναι, οι Planet Of Zeus βρίσκονται στο διαστημόπλοιο προς τον πλανήτη του Δία, είναι πλέον ένα live act που αξίζει να δεις και στα χρόνια που θα έρθουν, μόνο προς τα πάνω μπορούν να πάνε. Ακούγοντάς τους για περίπου μια ώρα, ε, ένιωσα το μούσι μου να φουντώνει. Άξιοι!

Planet Of Zeus

Μεταξύ άλλων έπαιξαν και τα (με επιφύλαξη): Nervous Breakdown, Stab Me, Wake Up Dead, Eat Me Alive, Something's Wrong.

Το έχω ξαναγράψει και το ξαναγράφω: όταν στο κοινό υπάρχουν τόσες γυναίκες, το live κακό δεν θα είναι, καθώς εκείνες μπορούν να μετατρέψουν την κάθε μέτρια συναυλία σε πανηγύρι. Στους Vodka Juniors ομολογώ πως πήγα από περιέργεια: όποιοι έχετε κάνει διακοπές σε ελληνικό νησί, δεν μπορεί να μην έχετε δει μια αφίσα ή μια μπλούζα των παιδιών. Και πώς να μην έχετε δει άλλωστε, καθώς στις περιοδείες τους πρέπει να κοιμούνται είτε σε camping, είτε στα πλοία της γραμμής. Καθώς είχαν προειδοποιήσει πως το συγκεκριμένο show θα ήταν το μοναδικό τους για το 2012 και πως θα τερμάτιζε την περιοδεία για το "Dark Poetry" μετά από 26 στάσεις, ε, καταλάβαινες πως στην παρούσα μάχη, θα ήταν όλοι καλεσμένοι και παρόντες. Το αυτό και έγινε και η συνέχεια ήταν αν μη τι άλλο μια ...μάχη!

Vodka Juniors

Για αρχή, λίγα λόγια για το ύφος: οι Juniors παίζουν ένα μίγμα reggae με ska/punk (με λίγο hardcore) και dub και τα τραγούδια τους μυρίζουν καλοκαίρι, κερί ιστιοσανίδας, αλκοόλ και έρωτα. Στο τεράστιο set που τους απολαύσαμε, απέδειξαν γιατί έχουν τόσους φίλους: καιρό είχα να δω μια underground μπάντα να μη περιμένει να σπρωχτεί από «φίλια μέσα», δημοσιογράφους κτλ, αλλά να αποδίδει την μουσική της στην σκηνή, σαν να μην υπάρχει αύριο. Το set άρχισε μάλλον ήπια, με τις πιο reggae στιγμές τους να μας εισάγουν σιγά σιγά στο κλίμα, αλλά καθώς η βραδιά προχωρούσε, το ύφος βάραινε, οι κιθάρες αγρίευαν και ο κόσμος μεθούσε όλο και περισσότερο - κυριολεκτικά και μεταφορικά. Για αρχή, χάρηκα το πολυφωνικό τους στυλ, καθώς τραγουδούν σχεδόν όλοι, τόσο lead μέρη, όσο και δεύτερα, δίνοντας βάθος στις συνθέσεις τους. Δεύτερον, λάτρεψα την τρομπέτα ενός εκ των τραγουδιστών, η οποία προσέθετε χαρακτήρα και στίγμα στον ήχο τους. Και τέλος, εντυπωσιάστηκα με την σκηνική τους παρουσία. Believe the hype: τα παιδιά σπέρνουν τον όλεθρο, χαμογελώντας διαρκώς και παρακινούν όλο τον κόσμο να αποτρελαθεί. Η βραδιά που ακολούθησε κατά δήλωσή τους ήταν και «η καλύτερη της ζωής τους», αλλά μπορώ να είμαι βέβαιος ότι στις περιοδείες τους θα έχουν ζήσει πολλά ανάλογα σκηνικά, ίσως μπροστά σε μικρότερα κοινά.

Vodka Juniors

Στο δυομισάωρο (!) που ακολούθησε λοιπόν είδαμε: καπνογόνα διαφόρων χρωμάτων, πολλαπλό stage diving από άντρες και γυναίκες, Moshpit, wall of death, τραγούδι, χορό, ξεφάντωμα, τρέλα, αλκοόλ... Οι λέξεις είναι λίγες, πολύ λίγες. Η μάχη που εξελισσόταν στο «φαράγγι του Κεραμικού» είχε κάτι το επικό, κάτι το μυστηριακό. Με τα χρόνια, τις περιοδείες, την μουσική τους και την θαλάσσια άμμο, οι Juniors έχουν σίγουρα αποκτήσει ένα φανατικό κοινό, που τους ακολουθεί παντού και στη συγκεκριμένη συναυλία, ήταν όλοι εκεί, να χορεύουν, να ερωτεύονται, να αγκαλιάζονται, να χτυπιούνται, να ουρλιάζουν και να τραγουδούν. Να παίζουν με φουσκωτές μπάλες, και να καβαλάνε φουσκωτά στρώματα (!), σε μορφή καρχαρία (ή και φάλαινας κατά άλλους) κάνοντας stage diving, τα οποία χρησιμοποιούσαν κυριολεκτικά για να πλέουν πάνω από τα κεφάλια των υπολοίπων. Είδαμε κονφετί στον αέρα, είδαμε τρέλα, είδαμε ξεφάντωμα και είδαμε πως όταν οι ζωντανές σου εμφανίσεις σε κάνουν όνομα, όλο το hype του κόσμου δεν φτάνει για να περιγράψει αυτό που έγινε. Στην σκηνή οι Juniors έπαιζαν αδιάκοπα, τραγουδούσαν, τρελαίνονταν και παρέσερναν το κοινό σε καταστάσεις αλλοφροσύνης, τέτοιες που μόνο σε punk συναυλίες του εξωτερικού και στα πιο μεθυσμένα party των camping μπορείς να συναντήσεις. Δεν ξέρω αν τα τραγούδια τους έχουν όντως Vodka μέσα, αλλά στο πρώτο μας ζάλισαν, στο δεύτερο μας έκαναν κεφάλι, και από το τρίτο και μετά η κατάσταση ξέφυγε.

Vodka Juniors

Ένα εξαιρετικό live, από μια «μεθυσμένη» μπάντα, που έχει πολλούς πολεμιστές εκεί έξω να την ακολουθούν και να την στηρίζουν. Till next time λοιπόν...

Setlist (με πολλές επιφυλάξεις / ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο έπος που ακούει στο όνομα "Whiskey And The Rain", το οποίο θεωρώ πως θα ακούω ασταμάτητα όλο το καλοκαίρι...):

Vodka JuniorsIntro
Nowhere Close To Home
Rise Up
Bong
Bottle Of Hope
Break The Silence
Unity (Operation Ivy)
King Of The Street
Gasoline
Don't Push (Sublime)
Thrash Test Dummies
Slow Down
Where Is My Life
I Wonder
Summer Nights
What Freedom
Whiskey And The Rain
Against The World
Princess
For The Kids
Athens
Too Drunk To Fuck (Dead Kennedys)
Down Want To Go To The Army
We Are All Going To Hell
Unite And Resist
Rollercoaster
Ποτέ Μη Χαθείς (Usteria)
Gasoline
All By Myself
Shadows In The Sunset
Remember This Day
Down South
Alone In My Kingdom
Endless Roads
Endless Nights

Φωτογραφίες: Λουκιανός Κοροβέσης

  • SHARE
  • TWEET