Up The Hammers Festival 2011: Tribute To Dio, Ostrogoth, While Heaven Wept, Dawn Of Winter @ AN Club, 12/03/11

Δεύτερη και τελευταία μέρα του πλέον «μεταλλικού» φεστιβάλ το Σάββατο και μην έχοντας παραβρεθεί σε κάποιο από τα προηγούμενα πέντε, ήμουν, εκτός των άλλων, αρκετά περίεργος να δω από κοντά συγκροτήματα που πρεσβεύουν το heavy metal στις πρώτες εκφάνσεις που αυτό υπέστη και τα οποία η αξία τους δε μετριέται με την εμπορικότητα τους, αλλά με την αγάπη και την προσήλωση που δείχνουν στη μουσική, τόσο οι ίδιοι, όσο και οι οπαδοί τους, των οποίων οι αντιδράσεις, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδες.

Την ώρα που έφθασα στο ΑΝ ίσα που πρόλαβα τους Dawn Of Winter και για αυτό το λόγο δε μπορώ να έχω εμπεριστατωμένη άποψη. Όμως στα δύο τραγούδια που τους παρακολούθησα μου φάνηκαν μια ολόσωστη doom metal μπάντα και ο κόσμος έδειξε να το ευχαριστιέται.

Κάπου στις 21.30, οι While Heaven Wept ξεκινούν το setlist τους και, παρόλα τα μικροπροβλήματα ήχου που αντιμετώπισαν στην αρχή, και αφού και ίδιοι ήταν λίγο μουδιασμένοι αρχικά, κατάφεραν να με κερδίσουν ολοκληρωτικά με τον heavy-doom-epic ήχο τους. Άψογες συνθέσεις, δομημένες με μαεστρία, αποδόθηκαν με πάθος και, παρότι η φύση της μουσικής τους δεν είναι «ξεσηκωτική», ο κόσμος συμμετείχε ενεργά και όπου ήταν δυνατό ακολουθούσε με βροντερά sing along. Πολύ καλή εμφάνιση, ακόμη καλύτερη μπάντα.

Η ώρα πλησίαζε 23:00 όταν οι Ostrogoth μέσα σε επευφημίες και χειροκροτήματα ανέβηκαν στη σκηνή, φέρνοντας σε αρκετούς από τους θαμώνες αναμνήσεις από την ένδοξη δεκαετία του '80. Το συγκεκριμένο συγκρότημα δημιουργήθηκε πριν από τριάντα περίπου χρόνια και κατάφερε με μόλις τρία full-length άλμπουμ να κάνει αίσθηση, τόσο μεγάλη που ακόμα και σήμερα απολαμβάνει το σεβασμό και την εκτίμηση από ένα μεγάλο κομμάτι οπαδών του παραδοσιακού heavy-power ήχου. Η απόδοση της μπάντας ήταν εξαιρετική και κατάφεραν να παρασύρουν όλο το κοινό στον ρυθμό τους. Παρά τα χρονάκια τους, δεν ξέμειναν από ενέργεια σε καμία στιγμή της εμφάνισής τους και με τραγούδια όπως τα "Shoot Back", "Queen Of Desire", "Scream Out" και "Full Moon's Eyes", το οποίο έπαιξαν δύο φορές παρακαλώ, έκαναν το ΑΝ να σείεται. Μπράβο στους Ostrogoth, μπράβο και στο κοινό που έδειξε έμπρακτα την αγάπη του για αυτούς. Μέσα σε όλα αυτά και, παρά το γενικότερο χαμό που επικρατούσε, πρόλαβα να παρατηρήσω για λίγο το κοινό και να καταλήξω κι εγώ με τη σειρά μου στο συμπέρασμα ότι πραγματικά στο metal δε χωράνε ηλικίες. Το πακέτο αυτών των συγκροτημάτων φάνταζε ιδανικό για να παρατηρήσει κανείς ένα μωσαϊκό ανθρώπων διαφορετικών γενεών, από 15 έως 55 χρονών, το οποίο διασκέδαζε μαζί, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ζωγραφίζοντας έτσι μια πραγματικά όμορφη εικόνα.

Για το τέλος, κλείνοντας τη γιορτινή ατμόσφαιρα αυτού του φεστιβάλ, ένα live αφιέρωμα στον τεράστιο κοντό του heavy metal, τον Dio, φάνταζε ένας ιδανικός επίλογος. Αυτό το δύσκολο έργο κλήθηκε να βγάλει εις πέρας μια tribute μπάντα, απαρτιζόμενη από μέλη των Innerwish και των Airged L'amh, η οποία κατά γενική ομολογία τα πήγε περίφημα. Παρά το περασμένο της ώρας (ανέβηκαν στη σκηνή κατά τη μία παρά), όσοι παρέμειναν εκεί απήλαυσαν κομμάτια ύμνους του heavy metal από όλο το εύρος της καριέρας του θρυλικού τραγουδιστή, όπως τα "Holy Diver", "Man On The Silver Mountain", "Falling Off The Edge Of The World" και "Neon Knights".

Με καλή οργάνωση και -το πιο σημαντικό- πολύ δυνατά ονόματα, το Up The Hammers Festival αποτελεί πλέον θεσμό για το εγχώρια μουσικά δρώμενα και καλό θα είναι να παραμείνει για πολλά χρόνια. Η ανάγκη, έστω και μια φορά το χρόνο, για μια νότα αυθεντικής μεταλλικής εμπειρίας επιτάσσει σε μια τέτοια διοργάνωση την αντοχή της στο χρόνο.

Τόλης Δόσης