Up The Hammers special edition (Angel Witch, Lonewolf, Wretch, Evil Invaders κ.ά.) @ Κύτταρο Club, 12/10/13

Ένας πολυσυλλεκτικός metal μαραθώνιος χωρίς μεγάλη παρουσία θεατών

Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 15/10/2013 @ 11:46
Το φεστιβάλ του Up The Hammers έχει γίνει πια αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιακών δρώμενων στην Αθήνα. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η χειμερινή έκδοση του θα έφερνε στην χώρα μας ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του New Wave Of British Heavy Metal κινήματος, τους Angel Witch. Μαζί με τους «δικούς μας» πια Lonewolf, τους γερόλυκους Wretch και τους Evil Invaders, Elvenpath και Black Soul Horde, τρία σχήματα που αξίζει να δεις αφού αποτελούν σημαντικό κομμάτι της τωρινής metal σκηνής, συμπλήρωναν ένα line up που τουλάχιστον για μένα φάνταζε ιδανικό να απολαύσεις ζωντανά. Ο κόσμος όμως ίσως λόγω των πολλών συναυλιών που γίνονταν τις κοντινές μέρες με το εν λόγω event ή και της άσχημης οικονομικής κατάστασης που βιώνουμε δεν ήταν πολύς. Όλο το βράδυ δεν πρέπει να ήταν στο χώρο πάνω από 150-200 άτομα.

Με μια μικρή χρονική καθυστέρηση οι νεοφερμένοι Black Soul Horde εμφανίστηκαν στο club μεταξύ συγγενών και φίλων αφού στο χώρο δεν υπήρχαν πάνω από 30-35 άτομα. Όπως και οι ίδιοι δηλώνουν αποτελούν την Ελληνική απάντηση σε όλο το ευρωπαϊκό κίνημα του New Wave Of Traditional Heavy Metal. Ακούγοντας τους καταλαβαίνεις το λόγο. Ωραίες συνθέσεις με άπλετη μελωδία χαρακτηρίζει τις συνθέσεις τους χαροποιώντας όποιον τις ακούει. Ευτυχώς για opening act είχαν καλό ήχο και έτσι όλοι οι παρόντες πήραν μια πρώτη γεύση του υλικού τους. Η συγκεκριμένη εμφάνιση τους ήταν η πρώτη που έκαναν λίγο πριν την κυκλοφορία της παρθενικής τους δουλειάς που θα είναι στα δισκοπωλεία από τις 14 Οκτώβρη. Υπήρχε ένα σαφώς δικαιολογημένο τρακ αλλά τα μέλη έκαναν ότι καλύτερο τηρουμένων των αναλογιών. Παρόλο που το λιγοστό κοινό απλά τους παρακολουθούσε χωρίς να συμμετέχει, εκείνοι έκαναν ότι μπορούσαν έτσι ώστε να δείξουν ότι το ελληνικό metal έχει ακόμα ένα καλό όνομα για πρεσβευτή στο εξωτερικό, κάτι που κατάφεραν. Το ζεστό χειροκρότημα έστω αυτών των λίγων απέδειξε ότι μπορούν με σκληρή δουλειά να κάνουν το όνομα τους γνωστό παντού. Για να δούμε... Το setlist τους ήταν: Let The Valkyrs Ride / Hour Of Dragon / Demon Tagmata / Ancestor Of The Ancient Gods / Horns Of War / The Light / Reborn In Fire And Blood.

Επόμενοι ήταν οι σαφώς πιο έμπειροι Elvenpath μια και έχουν ήδη τρία άλμπουμ στην καριέρα τους. Η όποια μεγαλύτερη άνεση είχαν επί σκηνής φάνηκε από το πρώτο δευτερόλεπτο. Αρέσκονται και αυτοί να παίζουν παλιομοδίτικο heavy metal με αρκετά όμως power στοιχεία που αρέσει. Ίσως και λόγω της χώρας προέλευσης τους, την Γερμανία, να τους έχει δοθεί αυτό το άτυπα μαγικό ραβδάκι να παίζουν καλά έχοντας ωραία τραγούδια και αξιόλογη σκηνική παρουσία. Για τα περίπου 30 και κάτι λεπτά που ήταν επί σκηνής ήταν καλύτεροι και πιο δυναμικοί από τους προηγούμενους προσπαθώντας να «ανεβάσουν» κάπως τον κόσμο που είχε αρχίσει μερικώς να πυκνώνει. Τι και αν ο τραγουδιστής κατέβηκε δυο φορές κάτω μαζί με τον κόσμο και ο κιθαρίστας προσπαθούσε να παροτρύνει/ενθαρρύνει τους οπαδούς να είναι πιο ενεργητικοί; Δυστυχώς το κοινό απλά παρακολουθούσε χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Κρίμα από την μια γιατί αποτελούν ένα από τα πολύ καλά σχήματα του χώρου τα τελευταία χρόνια αλλά από την άλλη αν δεν ξέρεις το υλικό τους δεν μπορείς να συμμετέχεις στην εμφάνιση καλώς ή κακώς. Στο τέλος κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου και φαντάζομαι και κάποιους νέους οπαδούς. Το setlist με μια μικρή επιφύλαξη ήταν: War Of Steel / Moria / Priests Of War / Into The Future / Metalwar.

Οι τρίτοι στην σειρά Evil Invaders, ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς για μένα. Όχι τόσο για την καθαυτή μουσική που παίζουν αλλά για το όλο στήσιμο τους επί σκηνής. Όπως και τους Elvenpath, έτσι και αυτούς τους έβλεπα για πρώτη φορά. Δεν περίμενα επουδενή όμως το ωστικό κύμα speed / thrash επίθεσης που εξαπέλυσαν. Από την πρώτη νότα τους αν δεν τους έχεις ακούσει σου ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη με την μουσική τους. Σίγουρα δεν πρωτοτυπούν μια και αυτό που παίζουν έχει ξανά ακουστεί, αλλά αυτό που κάνουν φαίνεται να το αγαπάνε πραγματικά. Μικρή απόδειξη για μένα τα δυο t-shirt Budgie και Tygers Of Pan Tang που φορούσαν ο ένας κιθαρίστας και ο μπασίστας αντίστοιχα και δείχνουν αν μη τι άλλο την μουσική παιδεία του σχήματος. Επί σκηνής έβλεπες τέσσερα νεαρά άτομα να επιδίδονται σε ταχύτατες συνθέσεις, φουλ στην μελωδία και τα επιθετικά, κοφτά καθαριστικά riff. Οι δυο κιθαρίστες και ο μπασίστας «όργωναν» συνεχώς την σκηνή αλλάζοντας θέση, δημιουργώντας μια εικόνα που χαιρόσουν να βλέπεις. Κάποια στιγμή μάλιστα μπέρδεψαν και τα καλώδια τους με αποτέλεσμα να γυρνάει ο ένας γύρω από τον άλλο για να ξεμπλεχτούν! Όλο το στήσιμο τους δεν έδειχνε να το κάνουν θεατρινίστικα για να κερδίσουν πόντους όπως ίσως κάνουν άλλοι με εντολές εταιριών. Το μόνο τρυκ -αν μπορούμε να το πούμε έτσι- που έκαναν ήταν ότι προσέφεραν μπύρα σε όποιον έμπαινε στο pit μπροστά στην σκηνή. Και δεν έμειναν στα λόγια αλλά όντως σε όσους συμμετείχαν έδιναν και μια μπύρα! Εντός του setlist τους έπαιξαν και το all time classic "Violence And Force" των Exciter ανεβάζοντας και άλλο την διάθεση του κόσμου. Το ζεστό χειροκρότημα του στο τέλος ήρθε να αποδείξει ότι το κοινό χάρηκε για ό,τι είδε. Λογικό γιατί όλο το βράδυ ήταν τελικά η πιο καταιγιστική εμφάνιση μπάντας, βεβαίως και λόγω της ταχύτητας της μουσικής τους. Το setlist με μια μικρή επιφύλαξη ήταν: Stairway To Insanity / Speed Invasion / Driving Fast / Alcoholic Maniac / Violence And Force / Victim Of Sacrifice / Evil Invaders.

Επόμενοι ήταν οι Wretch, ένα group που παρόλο που έγραψε ένα demo το 1989 εντούτοις ξεκίνησε την δισκογραφική του καριέρα το 2004. Μουσικά καταπιάνονται με το US power metal. Παρόλο που πριν την live εμφάνιση τους ήξερα λίγα πράγματα για αυτούς, έδειξαν από το πρώτο δευτερόλεπτο ότι άξια ήταν στην συγκεκριμένη θέση του billing μια και η εμφάνιση τους ήταν πολύ καλή. Με βοηθό τον ήχο που είχαν άρεσαν πολύ κυρίως λόγω των στιβαρών συνθέσεων που έφερναν στο μυαλό τα αντίστοιχα συγκροτήματα της δεκαετίας του 1980. Σίγουρα ότι άκουγες δεν ήταν πρωτοποριακό ηχητικά αλλά αν μη το άλλο ήταν αποδομένο όπως πρέπει στον ήχο και το στυλ μουσικής που αρέσκονται να εκφράζονται. Ακούστηκε υλικό και από τις τρεις δουλειές που έχουν κυκλοφορήσει αλλά και από την επερχομένη που θα έρθει στα χέρια μας του χρόνου. Στο τέλος χειροκροτήθηκαν πολύ αφού ο κόσμος παρόλο που απλά παρακολουθούσε την όλη εμφάνιση παρά συμμετείχε μια και δεν φάνηκε να γνωρίζει το υλικό τους, ευχαριστήθηκε για ότι άκουσε και είδε, δηλαδή μια καλή εμφάνιση ενός group που έχει βάλει γερά θεμέλια για μακροχρόνια επιτυχία. Αν και ήταν η παρθενική τους εμφάνιση στην χώρα μας όταν με το καλό κυκλοφορήσουν την νέα δουλειά τους θα ήθελα να τους ξανά έβλεπα με μεγαλύτερο set list αυτή τη φορά. Το πλήρες setlist τους ήταν: Mental Wars / Never Alone / Eyes Of Fate / The Ones / I Will Defy / Rise To Power / I Am Storm / Rise Again / Till Death Do You Part.

Προτελευταίοι στο billing ήταν οι Lonewolf ένα σχήμα που δεν θέλει και πολλές συστάσεις αφού είναι από τα πολύ αγαπητά του Ελληνικού κοινού. Οι ήδη αρκετές ζωντανές εμφανίσεις που έχουν πραγματοποιήσει τους έχει δώσει έναν αέρα και μια άνεση επί σκηνής. Αυτό ήταν αρκετό έτσι ώστε όση ώρα ήταν στο σανίδι να δικαιολογήσουν στο έπακρο την αγάπη του κόσμου αλλά και την θέση που είχαν στην σειρά εμφάνισης. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν εκείνοι που «κέρδισαν την μάχη της εξέδρας» αφού από όσους είχαν παίξει ήταν οι μόνοι που είχαν τόση ανταπόκριση και επικοινωνία από/με τον κόσμο. Λογικό γιατί ήταν και οι πιο γνωστοί σαν όνομα από όλους πριν βεβαίως τους headliners Angel Witch. Για όσους δεν τους ξέρουν, η μουσική τους συνδυάζει αρμονικά το γερμανικό power των 80s με τον κλασσικό heavy metal ήχο. Έχοντας σχετικά φρέσκια ακόμα την τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά τους "The Forth And Final Horseman" πραγματοποίησαν μια εμφάνιση κουτσουρεμένη χρονικά αλλά άκρως διασκευαστική στην εξέλιξη. Ξεκίνησαν με πολύ άσχημο ήχο, άκρως ενοχλητικά πριμαριστό αλλά ευτυχώς αργότερα έφταιξε. Και εκεί που το κοινό ήταν ήδη «στα πάνω» του, κατά την διάρκεια του ομώνυμου τραγουδιού από την πρόσφατη κυκλοφορία του, έγινε διακοπή ρεύματος στην περιοχή και έτσι σταμάτησαν όλα για περίπου 40 λεπτά. Το group δεν πτοήθηκε καθόλου από το όλο σκηνικό και όταν επανήλθε το φως λόγω χρονικού περιορισμού έπαιξε μόνο δυο τραγούδια εκ των οποίων το "Hellenic Warriors" που έκλεισε την εμφάνιση είναι πια σήμα κατατεθέν του σχήματος όταν μας επισκέπτεται. Οι Lonewolf είναι ένα συγκρότημα «love it or leave it». Και εκείνη την βραδιά απέδιδε την κάθε σύνθεση του όσο καλύτερα γινόταν δείχνοντας σημάδια ενός σχήματος που ξέρει πως να διασκεδάσει τον κόσμο, όταν φυσικά και εκείνος το θέλει και πάνω από όλα αρέσκεται σε αυτό που παίζουν. Το πλήρες set list ήταν: Lonewolf / The Poison Of Mankind / Holy Evil / Army Of The Damned / Hell Bent For Metal / The Four And Final Horseman / Made In Hell / Hellenic Warriors.

Η ώρα ήταν ήδη 00:00 όταν ανέβηκαν στην σκηνή οι Angel Witch, ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του κινήματος του New Wave Of British Heavy Metal. Τώρα πια μόνο ο τραγουδιστής / κιθαρίστας Kevin Heybourne έχει μείνει από την σύνθεση που τους έβαλε για πάντα στον metal χάρτη αλλά και πάλι τα υπόλοιπα μέλη (μια κιθάρα, ένα μπάσο και ο drummer) έκαναν ότι μπορούσαν για να αποδοθούν τα διαχρονικά τραγούδια της μπάντας με τον καλύτερο τρόπο, κάτι που κατάφεραν αρκετά εύκολα. Αυτό που θα ακολουθούσε ήταν κάτι που μόνο όσοι το έζησαν μπορούν να το καταλάβουν. Στα πρώτα περίπου πέντε λεπτά ήταν κάπως μουδιασμένοι όλοι, κοινό και μπάντα, παρόλο που ξεκίνησαν πολύ δυναμικά με το "Gorgon". Με πρωτεργάτη όμως τον Heybourne, δόθηκε το έναυσμα να παρακολουθήσουμε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχει δώσει συγκρότημα στη χώρα μας. Παρόλο που τα χρόνια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί για τον ίδιο, έκανε τα πάντα για να υπάρχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα από μικροφώνου, δείχνοντας ότι όταν είσαι σε φόρμα και νιώθεις σαν έφηβος πραγματικά μεγαλουργείς. Η απόδοση του θα ήταν ένα μεγάλο στοίχημα  τουλάχιστον για μένα μια και η φωνή του αλλά και ο τρόπος που τραγουδάει έχουν συνδεθεί άρρηκτα με την κάθε σύνθεση στις συνειδήσεις του κοινού. Φυσικά μετά το πέρας της εμφάνισης το κέρδισε απλά με μια άξια λόγου απόδοση.

Angel Witch

Καθόλη την διάρκεια των δεκατεσσάρων τραγουδιών η συγκίνηση ήταν διάχυτη γιατί ακουγόντουσαν συνθέσεις που έχουν γράψει ιστορία και αντιπροσωπεύουν επάξια ένα ολόκληρο μουσικό είδος και γενιά. Δυστυχώς ο κόσμος δεν είχε γεμίσει τον χώρο για να τους απολαύσει. Οι παρευρισκόμενοι δεν πρέπει να ξεπερνούσαν τα 150-200 άτομα. Αυτός ίσως ήταν ο λόγος τουλάχιστον για μένα που δεν υπήρχε ο παλμός που θα τους άξιζε και έχουμε δει σε αλλά live. Αν και όσοι ήταν από κάτω, συμμετείχαν όπως μπορούσαν στην εμφάνιση τους, κυρίως τραγουδώντας τα κομμάτια δεν έβλεπες όμως τον φανατισμό και την πώρωση από το γενικό σύνολο του κοινού που υπήρχε σε άλλες εμφανίσεις. Ίσως και λόγω της περασμένης ώρας αλλά και της πολύωρης ορθοστασίας λόγω της διάρκειας του φεστιβάλ. Ευτυχώς ο γνώριμος Αγγλικός ήχος που υπάρχει στις δουλειές τους ήταν παρών μια και ο ηχολήπτης φρόντισε στα αυτιά μας να έρχεται όλη η μελωδία και τα χαρακτηριστικά riff της μπάντας πολύ καθαρά από το πρώτο λεπτό. Βέβαια σημαντικό ρόλο έπαιξε και η απόδοση όλου του σχήματος που ήταν σε υψηλά επίπεδα άψογου επαγγελματισμού με σημαντική αυτή του μέλους που έπαιζε την δεύτερη κιθάρα που όπως πολύ σωστά παρατήρησε ένας φίλος «ήταν εμφανισιακά σαν τον John Sykes στα νιάτα του». Ένας κιθαρίστας που εκτός του γεγονότος ότι απέδιδε την κάθε σύνθεση πολύ καλά, είχε μια άνεση επί σκηνής και έτσι μετά τον Heybourne τράβηξε όλα τα φώτα πάνω του. Όχι ότι οι άλλοι υστερούσαν αλλά ήταν ένα σκαλί πιο κάτω σε σκηνικό attitude.

Angel Witch

Τα τραγούδια δεν είχαν σημαντικές διαφορές από το πως ήταν αποδομένα στα άλμπουμ και έτσι και τα παλιότερα αλλά και αυτά του υπέροχου περσινού comeback άλμπουμ "As Above, So Below" τους ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το ίδιο το σχήμα επέλεξε από την νέα δουλειά να αποδώσει ζωντανά τα πιο κοντινά στον παρελθοντικό τους ήχο. Έξυπνη κίνηση που συνέδεσε εύκολα την πρώτη περίοδο με το σήμερα. Άκρως λογικά και όπως αναμενόταν την μερίδα του λέοντος στο setlist κέρδισε η πρώτη και διαχρονικότερη ομώνυμη κυκλοφορία τους.

Μετά από περίπου 70 και κάτι λεπτά οι δυο μάγισσες του σχήματος, η Άσπρη και η Αγγελική, δυο από τα καλύτερα τραγούδια που έχει το heavy metal, έκλεισαν μια πολύ καλή εμφάνιση ενός θρύλου. Έμειναν κάποια τραγούδια που μπορεί να ήθελε ο καθένας όντας αγαπημένα του να ακούσει όπως π.χ. ο γραφών το "Hades Paradise", αλλά σε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις κάτι που αγαπάς πολύ μπορεί και να μην το ακούσεις. Το σημαντικό είναι το κάθε group να σε κάνει να φύγεις με χαμόγελο. Οι Angel Witch το κατάφεραν και με το παραπάνω. Κανείς δεν πρέπει να έχει παράπονο από ότι είδε. Ήρθαν, έπαιξαν τραγούδια που έχουν λατρευτεί όσο λίγα και έφυγαν με την συνείδηση τους καθαρή ότι έπραξαν ως όφειλαν με μια εμφάνιση που θα μείνει στην ιστορία.
SETLIST

Gorgon
Confused
Dead Sea Scrolls
Into The Dark
Atlantis
Sorceress
Guillotine
Free Me
Extermination Day
Dr.Phibes
Angel Of Death
Baphomet

Encore:
White Witch
Angel Witch

Μετά από σχεδόν έξι ώρες, άλλη μια χειμερινή έκδοση του Up The Hammers έλαβε τέλος με τουλάχιστον μεγάλη επιτυχία ως προς το τι είδαμε από όλα τα σχήματα. Όλοι οι μουσικοί έδωσαν το 100% των δυνατοτήτων τους στο σανίδι και απέδειξαν ότι όχι αδίκως ήταν εκεί. Είναι λυπηρό για μένα που ο κόσμος δεν υποστήριξε όσο άξιζε την όλη προσπάθεια γιατί είναι κάτι που δεν βλέπεις συχνά, τόσα καλά groups μαζεμένα. Αξίζουν όλοι πολλά μπράβο. Μέχρι τον επόμενο Μάρτιο και το καινούργιο Up The Hammers που προβλέπεται απολαυστικό!

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET