Twisted Sister @ Ιερά Οδός, 13/07/11

Από τον Κώστα Πολύζο, 14/07/2011 @ 10:33
Το φετινό συναυλιακό overdose, σε πείσμα των δύσκολων καιρών που όλοι βιώνουμε, καλά κρατεί. Μέσα σε όλες αυτές τις περίεργες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις (ή μη εξελίξεις, όπως θέλει καθένας το ερμηνεύει) το να ξεσκάσει κάποιος παρακολουθώντας μια συναυλία το θεωρώ ευλογία, πόσο μάλλον όταν το καλοκαίρι είναι γεμάτο από εμφανίσεις συγκροτημάτων για όλα τα γούστα και βαλάντια. Στο πλαίσιο του «ευχάριστου μουσικού διαλείμματος» εντάσσονται και οι γερόλυκοι Twisted Sister, με τη συνέντευξη που είχε προηγηθεί με τον Eddie Ojeda να μου έχει ανοίξει για τα καλά την όρεξη, ώστε να πάρω την απόφαση να ταξιδέψω καθημερινή για να τους δω για πρώτη φορά.

Η προσέγγιση του χώρου στην Ιερά Οδό ήταν σχετικά άνετη, ενώ και και το ίδιο το venue ήταν αρκετά καλό, καθώς αφενός είναι μικρής χωρητικότητας, οπότε υπάρχει έντονη η αίσθηση της αμεσότητας με το συγκρότημα, και αφετέρου η ορατότητα προς τη σκηνή είναι πολύ καλή.

Λόγω του ότι έπρεπε να ταξιδέψω για να φτάσω στο συναυλιακό χώρο, δεν πρόλαβα τους Outloud, οι οποίοι και άνοιγαν την συναυλία, παρά μόνο στα δύο τελευταία τραγούδια, οπότε δεν είμαι σε θέση να τους κρίνω. Υπόσχομαι να επανορθώσω σε κάποια μελλοντική τους εμφάνιση.

Καθώς πλησίαζε η ώρα για τους Twisted Sister, ο κόσμος άρχισε να πυκνώνει, χωρίς να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο, κάτι που με κάνει να θεωρώ πως η αλλαγή χώρου (Ιερά Οδός αντί για Κέντρο Ιππασίας Γουδή) ήταν μια σοφή κίνηση, καθώς πιστεύω πως η όψη ενός άδειου ανοικτού χώρου δεν ευχαριστεί κανέναν, σε αντίθεση με ένα σχεδόν γεμάτο club.



Τα φώτα σβήνουν λοιπόν και το πάρτι ξεκινάει, για να τελειώσει με την τελευταία νότα του setlist, καθώς η μουσική των Twisted Sister μας ταξίδευε σε άλλες δεκαετίες και μας έδινε τη δυνατότητα να διασκεδάσουμε με την ψυχή μας, χορεύοντας και τραγουδώντας (και πίνοντας και καμιά μπύρα βεβαίως, βεβαίως) μέχρι να κατέβουν από τη σκηνή. «What you don't know» ουρλιάζει ο Dee Snider και από κάτω το κοινό εκστασιάζεται. Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκεται και ο Dee, o οποίος έχει τρελά κέφια και πολλή όρεξη, τρέχοντας συνεχώς πάνω στη σκηνή, με τους υπόλοιπους να είναι ένα κλικ πιο κάτω σε σκηνική παρουσία, αλλά αρκούντως στιβαροί στο παίξιμό τους.



"The Kids Are Back" και στη συνέχεια το "Stay Hungry" από το ομώνυμο άλμπουμ, το οποίο είχε την τιμητική του, αφού ακούσαμε συνολικά τα 7 από τα 9 κομμάτια του δίσκου, μιας και αποτελεί εμπορικά τη μεγαλύτερη τους επιτυχία. Πραγματικά ενθουσιάστηκα ακούγοντας στη συνέχεια το βαρύ και σκοτεινό "Capten Howdy", ενώ ο κόσμος δε σταμάτησε να τραγουδά ούτε στο "You Can't Stop Rock 'N' Roll". O Jay Jay French μάς κάνει να συμφωνήσουμε μαζί του, κατακεραυνώνοντας τα μουσικά reality τύπου American Idol και τη δημοσιότητα που αποκτούν και η οποία καταλήγει να μετριέται σε πόσα υποστηρικτικά sms λαμβάνει ο κάθε διαγωνιζόμενος την ημέρα του διαγωνισμού, συμπληρώνοντας πως για αυτούς, αν και 35 χρόνια στο κουρμπέτι, η φλόγα εξακολουθεί να καίει ...οπότε τι καλύτερο από το "The Fire Still Burns" για τη συνέχεια. Η ώρα περνούσε και το κέφι παρέμενε ακμαιότατο, ώσπου ήρθε η ώρα για το "We 're Not Gonna Take It", με τον Snider να προσκαλεί το κοινό να τραγουδήσει δυνατά το refrain και αυτό να ανταποκρίνεται πέρα από κάθε προσδοκία, αφού μετά το τέλος του τραγουδιού εξακολουθούσαμε να το τραγουδάμε, αναγκάζοντάς τους να το ξαναπαίξουν προς τέρψη όλων μας και ευστόχως να σχολιάζουν πως αυτή η αγάπη που δείχνει το ελληνικό κοινό είναι και ο λόγος που ενώ δίνουν γύρω στις 15 συναυλίες το χρόνο, οι δύο από αυτές γίνονται επί ελληνικού εδάφους.



Κανένας δεν έμεινε αδιάφορος στο "Burn In Hell", ενώ το μικρό σε διάρκεια και λιτό σε τεχνοτροπία drums solo του A.J. Pero έδωσε την ευκαιρία να πεταχτούμε μέχρι το μπαρ για refill, κάτι που αποδείχτηκε πολύ διορατικό, αφού δε γίνεται να ακούς AC/DC χωρίς να πίνεις κάποιο αλκοολούχο ποτό. Ναι, οι Twisted Sister έδειξαν την αγάπη τους προς τη μεγάλη αυτή μπάντα από την Αυστραλία, παίζοντας το "Whole Lotta Rossie", και εμείς το χαρήκαμε ιδιαίτερα είναι η αλήθεια. Τελευταίο τραγούδι του κανονικού set ήταν το "I Wanna Rock" και οι Sister κατεβαίνουν από τη σκηνή, γνωρίζοντας την αποθέωση. Ο κόσμος όμως δεν ησυχάζει στιγμή και τους καλεί εκ νέου στη σκηνή με τη γνωστή φράση από την έναρξη του "Come Out And Play". Η ιαχή «Twisted sister come out and play» δονεί το club και αυτοί φυσικά ξαναβγαίνουν για να μας αποτελειώσουν με το προαναφερθέν τραγούδι και το "S.M.F.".



Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαν να βάλουν ακόμη 2-3 τραγουδάκια στο setlist, αλλά χαλάλι τους, αφού οι στιγμές που ζήσαμε ήταν εξόχως συγκινητικές και μαγικές. Το λέω και το ξαναλέω, η μεγάλη μπάντα φαίνεται πάνω στη σκηνή και εχθές οι Twisted Sister απέδειξαν πως ακόμη είναι μεγάλη μπάντα και πως το έχουν ακόμη. Μπορεί να μην κυκλοφορούν για κάποιον λόγο καινούρια studio δουλειά, μπορεί να μη χαίρουν πλέον της εκτίμησης εκατομμύρια θαυμαστών όπως στα '80s, όμως ξέρεις πως όταν τα φώτα σβήνουν και βγαίνουν στη σκηνή, για όση ώρα θα βρίσκονται εκεί πάνω θα περάσεις πολύ καλά. Μαγκιά τους και μπράβο τους!

Setlist:

1. What You Don't Know (Sure Can Hurt You)
2. The Kids Are Back
3. Stay Hungry
4. Captain Howdy
5. You Can’t Stop Rock 'n' Roll
6. The Fire Still Burns
7. Under The Blade
8. The Price
9. We 're Not Gonna Take It
10. Shoot ‘em Down
11. Burn In Hell
(solo drums)
12. Whole Lotta Rossie (AC/DC)
13. I Wanna Rock
------------------------------------
14. Come Out And Play
15. S.M.F.

Κώστας Πολύζος

Φωτογραφίες: Πάνος Ματθαιογιάννης

Περισσότερες φωτογραφίες:













  • SHARE
  • TWEET