Tonino Carotone @ Θέατρο Ακροπόλ, 07/11/11

Περίεργη υπόθεση αυτός ο συνονόματος και τα πράγματα που πρεσβεύει. Κατ' αρχήν δεν ξέρεις σε ποιόν να πρωτο-προτείνεις να πάτε μαζί σε μια συναυλία σαν και αυτή. Πρώτη επιλογή η σχέση σου. Πρόκειται έτσι κι αλλιώς για μια μουσική ποιοτική και διασκεδαστική, που δε θα ενοχλήσει κανένα αυτί και δε θα σε βγάλει φάουλ στις περισσότερες των περιπτώσεων. Οι γονείς σου επίσης δε θα χαλιόντουσαν καθόλου να ακούσουν ένα "Parole Parole" ή ένα "Tu Vuò Fa L'Americano" και να αναπολήσουν τις ρομαντικές μέρες της σχέσης τους. Ο πολιτικοποιημένος φίλος σου που θα σηκώσει τη γροθιά στο "Sapore Di Mare" είναι επίσης μια προφανής λύση, όπως και το φιλικό ζευγάρι που έχει πρώτη μνήμη τον Kosmos στο ραδιόφωνό του.



Πώς στο καλό λοιπόν οι δύο εμφανίσεις του Tonino Carotone γίνονται μια και ένας χώρος σαν το Ακροπόλ δε γεμίζει; Η αλήθεια είναι πως πέρασε καιρός από τη διαφήμιση της Fila και την επιτυχία του "Me Cago En El Amor", ενώ δε βοηθάει καθόλου το ότι όλοι οι hipsters έχουν τικάρει το κουτάκι του Carotone στη λίστα με τα «seen there, checked in on Foursquare» σε κάποια από τις αρκετές εμφανίσεις του τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.



Ποιοί λοιπόν επένδυσαν για άλλη μια φορά στον πολιτικά σκεπτόμενο τροβαδούρο που λατρεύει το ιταλικό τραγούδι και τι κέρδισαν τελικά; Πρώτα από όλα οι λάτρεις της καλής μουσικής. H μπάντα που συνοδεύει τον Ισπανό πετάει φωτιές, ειδικά στα funky και jazz περάσματα, ενώ η γυναίκα που κρατά το μικρόφωνο και τα δεύτερα φωνητικά διαθέτει συναρπαστική και μελωδική φωνή. Ο ίδιος ο Tonino μοιάζει με Ισπανό μουσικό τουρίστα στην Ιταλία του '50 με το à la Buscaglione μουστάκι του και φυσικά το ίδιο του το καλλιτεχνικό όνομα, που παραπέμπει στον Renato Carosone και το μουσικό στυλ που ανέδειξε παγκόσμια ο τελευταίος πριν 60 χρόνια.



Αυτό όμως μόνο όσον αφορά το μουσικό και το εμφανισιακό κομμάτι. Στιχουργικά υπάρχει πολιτικοποιημένη θεματολογία και ιδεολογία του δρόμου, η οποία βγαίνει με επίκαιρα σχόλια στα μικρά διαλείμματα μεταξύ των κομματιών. Η μάλλον κοινότυπη φωνή του Carotone δεν είναι και το δυνατότερο ατού του, με το ρόγχο που θυμίζει Tom Waits στο τέλος κάθε φράσης να της δίνει κάποιο ενδιαφέρον. Σκηνικά αυτοπαρωδείται με τον άτεχνο χορό και την αντιστάρ προσέγγιση του, ενώ είναι φανερό ότι αυτό που παρουσιάζει είναι ένας ρόλος και όχι ο εαυτός του.



Το κοινό δε μπορούσε να κάνει και πολλά, πέρα του ρυθμικού χειροκροτήματος, μιας και ο χώρος δε βοηθούσε στο να συμμετάσχεις με όλο σου το σώμα, όπως θα ταίριαζε σε τέτοια μουσική. Πάντως, έδειχναν όλοι να απολαμβάνουν τα γεμάτα κέφι τραγούδια, κυρίως αυτά του δεύτερου μέρους της παράστασης, με αποκορύφωμα φυσικά την πολύ δυνατή εκτέλεση του "Me Cago En El Amor".



Στο τέλος χειροκρότησαν όλοι όρθιοι έναν αξιόλογο καλλιτέχνη, ο οποίος βρέθηκε ανάμεσα τους, δέχθηκε χειραψίες, αγκαλιές και φιλιά και ελπίζω να πήρε το μήνυμα πως οι άνθρωποι που δεν ακολουθούν κανόνες, αλλά εκτιμούν τις ανθρώπινες αξίες, έχουν πατρίδα τελικά.

Αντώνης Μουστάκας
Φωτογραφίες: Βιβή Κεφαλωνίτη