Therion live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Από τον Γιάννη Βόλκα, 22/10/2004 @ 09:19
Αθήνα, Ρόδον, 03/10/04
Κυριακή βράδυ περίπου 19:40. Μόλις είχα ξεκινήσει για το γνωστό συναυλιακό χώρο Ρόδoν όπου θα γινόταν, όπως αποδείχθηκε πολύ αργότερα, ένα από τα καλύτερα live που έχουν πραγματοποιηθεί στη χώρα μας. Το χώρο θα μοιραζόταν μαζί μας επί σκηνής ένα από τα σημαντικότερα -τα τελευταία χρόνια- group του μελωδικού death metal, οι Σουηδοί Therion, οι οποίοι μαζί με τους Nightwish αποτελούν την κορυφαία "διαχρονική" δυάδα του χώρου η οποία "κονταροχτυπιέται" album με album για την πρωτοκαθεδρία.
Για όσους ίσως δε γνωρίζουν,k οι Therion έκαναν το μεγάλο "μπαμ" το 1996 με το album "Theli" το οποίο τότε είχε προκαλέσει πραγματικό πάταγο με τη μουσική του θεματολογία μια και μέχρι τότε το συγκρότημα είχε αρκετά ακραίες death κατευθύνσεις. Το album από τότε και μέχρι και σήμερα αποτελεί ορόσημο στη μουσική μας και έχει δώσει το έναυσμα σε πολλούς να προσπαθήσουν να ακολουθήσουν τα ίδια μουσικά μονοπάτια. Την προηγούμενη φορά που μας είχαν επισκεφτεί δυστυχώς δεν μπόρεσα να τους δω όποτε ήταν μια πρώτης τάξης εύκαιρα για μένα να τους απολαύσω. Ο καιρός ήταν λίγο μουντός και το αρκετά δροσερό αεράκι δημιουργούσε μια μικρή αίσθηση μελαγχολίας, ότι έπρεπε για τη βραδιά. Η ώρα ήταν 20:25 όταν μπήκα ήδη μέσα στο Ρόδον. Η αρένα ήταν σχεδόν γεμάτη. Ο εξώστης ώρα με την ώρα γέμιζε και αυτός. Είχα πολύ καιρό να δω το Ρόδον έτσι γεμάτο από κόσμο, κάτι που με χαροποίησε από τη μία, αλλά από την άλλη με στεναχώρησε και λίγο γιατί δυστυχώς άλλα, πολύ μεγάλα -για μένα- ονόματα όπως οι Exodus εμφανίστηκαν μπροστά σε ούτε 500 άτομα.
Ας είναι όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς ο κόσμος κάνει ένα group μεγάλο ή μικρό. Όταν μπήκα είχε ήδη ξεκινήσει το support group της βραδιάς, οι δικοί μας Order Of The Ebon Hand. Τα παιδιά παίζουν ένα σφιχτοδεμένο black metal με επιρροές από όλα τα μεγάλα και καταξιωμένα σχήματα του χώρου. Από ότι έμαθα αργότερα -μια και δυστυχώς δεν γνώριζα το group- είναι ένα από τα δημοφιλέστερα του είδους στη χώρα μας, κάτι που φάνηκε και από μερίδα του κοινού που ήξερε τα τραγούδια τους, αλλά και από το πολύ ζεστό χειροκρότημα που συνόδευε το τέλος του κάθε κομματιού τους. Οι Order Of The Ebon Hand είχαν πολύ καλή απόδοση η οποία συνοδευόμενη από αρκετά καλό ήχο τους έδωσε τη δυνατότητα να ευχαριστήσουν / ικανοποιήσουν στα 30 λεπτά και κάτι τους λάτρεις του είδους. Αξιοσημείωτη ήταν η πολύ καλά αποδομένη διασκευή που έκαναν στο "I Won't Dance" των μεγάλων Celtic Frost. Αφού ευχαρίστησαν και καληνύχτισαν το "ζεσταμένο" κοινό αποχώρισαν. Η ώρα ήταν ήδη 21:15. Η στιγμή που όλοι περίμεναν σιγά σιγά έφτανε.
Μετά από το απαραίτητο "διάλειμμα" μεταξύ των group, η κουρτίνα που κάλυπτε τη σκηνή άρχισε να μετακινείται. Εν μέσω ιαχών οι Therion εμφανίστηκαν στη σκηνή. Όπως πάντα στη σκηνή πρώτο ρόλο είχε η "αρχηγική" παρουσία του Christopher Johnsonn o οποίος από την αρχή της καριέρας του μας χαρίζει πολύ μεγάλες συγκινήσεις με τη μουσική του. Τη σκηνή, εκτός από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας (κιθαρίστας, drummer, μπασίστας και τραγουδιστής) μοιράζονταν και 5 άτομα "όλα τα λεφτά" που λέμε από πολλές απόψεις. Είναι οι πέντε υψίφωνοι καλλιτέχνες (3 γυναίκες και 2 άντρες) οι οποίοι συνοδεύουν τους Therion στις περιοδείες τους και δίνουν το δικό τους στίγμα στη μουσική του group. Είναι οι άνθρωποι που βοηθάνε το group να διατηρεί ακέραιη την ταυτότητα που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια. Σε κάθε εμφάνιση τους ξεσηκώνουν τα πλήθη. Έτσι έγινε και το βράδυ της Κυριακής. Οι 5 Τherion ήταν σε μεγάλα κέφια. Από το πρώτο λεπτό "ανέβασαν" ψηλά την αδρεναλίνη όλων των παρευρισκομένων. Ο συνδυασμός και συγχρονισμός τους με τους υψίφωνους ήταν μοναδικός. Υπήρχαν στιγμές που αν έκλεινες τα μάτια το μυαλό "πετούσε" ψηλά ταξιδεύοντας σε άλλες διαστάσεις. Το group προσπάθησε να παίξει κομμάτια από όλα τα album του, βεβαίως από τη "Theli" εποχή και μετά η οποία είναι και η διάσημη τους πλευρά, καλύπτοντας σχεδόν όλων τα γούστα, κάτι που κατάφεραν στο ακέραιο.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα τους στην εν λόγω περιοδεία θα έπαιζαν και κομμάτια που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν αποδοθεί live. Το κοινό δεν ήθελε και πολύ πίεση για να συμμετέχει σε ότι κομμάτι και αν έπαιζαν. Εκείνο το βράδυ ακούστηκαν μερικές από τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες, όπως τα "Τhe Wild Hunt" (α ρε Ralf που είσαι;), "Night Sight Of Eden" (όπου έγινε ο χαμός), "The Rise Of Sodom And Gomorrah" (εδώ έγινε Ο Χ Α Μ Ο Σ) αλλά και εκπλήξεις του στυλ "Opus Eclipse" (! - αυτό ήταν ένα από τα μη πρωτίστως εκτελεσμένα κομμάτια). Ο ήχος ήταν βγαλμένος σαν από studio, παρά παρά πολύ καλός και βοήθησε στην άρτια απόδοση των καλλιτεχνών. Μ' αυτά και μ' αυτά είχαν περάσει ήδη 2 ώρες καθαρής μουσικής.
Τα φώτα σιγά σιγά έπρεπε να σβήσουν. Το group έπρεπε να φύγει. Καληνύχτισε τους οπαδούς.
Μάταια όμως... το κοινό τους καλούσε πίσω. Δεν τους χάλασε το χατίρι. Το συνηθισμένο από όλους encore ήρθε για να επιστεγάσει την πολύ όμορφη βράδια. Οι πρώτες νότες του "To Megatherion" δόνησαν το χώρο. Είναι περιττό να αναφέρω το τι έγινε. Κόσμος και μπάντα έγιναν ένα. Στο τέλος όλοι ήταν "ψόφιοι". Η μπάντα αποχώρησε ξανά. Ο κόσμος τους φώναζε συνέχεια να γυρίσουν. Έτσι και έκαναν επιφυλάσσοντας μας 2 εκπλήξεις. Επειδή δεν είχαν προβάρει άλλο κομμάτι και προσπαθώντας να μας ευχαριστήσουν έπαιξαν 2 διασκευές αγαπημένων τους group. Τα "Black Funeral" των Mercyful Fate και "Iron Fist" των Motorhead ήρθαν σαν το κερασάκι στην τούρτα. Κάπως έτσι και αφού είχαν ήδη περάσει 2 ώρες και 20 λεπτά (!) οι Τherion μας είπαν την τελευταία τους καληνύχτα αποδεικνύοντας πόσο πολύ σέβονται και αγαπάνε τους ανθρώπους που τους έχουν φέρει μέχρι εδώ, τους οπαδούς τους. Σιγά σιγά ο κόσμος αποχωρούσε εμφανώς ικανοποιημένος. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στο group για τη εμφάνιση και την όλη συμπεριφορά του εκείνο το βράδυ. Μακάρι και άλλες μπάντες να παραδειγματιστούν από αυτούς.
Υ.Γ.: Oσα μπράβο αξίζουν στο group, δε μπορώ να πω ότι αξίζουν στους διοργανωτές της βραδιάς μια και κατά πρώτον ξεκίνησε το live πριν την προκαθορισμένη ώρ και κατά δεύτερον δυστυχώς δε σέβονται sites και ανταποκριτές μικρότερης εμβέλειας στην Ελλάδα, κάτι δυστυχώς άσχημο γιατί όλοι έχουν ελευθερία έκφρασης.
Θεσσαλονίκη, Υδρόγειος, 02/10/04
Οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν ένιωθα τον ίδιο ενθουσιασμό στην διαδρομή προς το club Υδρόγειος με αυτή που θα ένιωθα αν είχα την δυνατότητα να παρακολουθήσω μια εμφάνιση των Therion την εποχή του "Theli" ή του "Vovin". Όσο και αν ακούω ευχάριστα τις τελευταίες τους δουλειές κατα βάθος νοίωθω οτι επαναλαμβάνουν την πετυχημένη συνταγή των προαναφερθέντων δίσκων και τα κομμάτια τους δεν με αγγίζουν πλέον όπως παλιότερα.
Η αρχή ειναι το ήμισι του παντός λέει το σοφό ρητό και έτσι όταν η μικρή σκηνή του club γέμισε με 9 άτομα (!) (ο Christoffer, δεύτερη κιθάρα, τύμπανα, μπάσο, δύο τενόροι και τρεις σοπράνο), όλες οι αντιστάσεις κατέρρευσαν. Οι Therion σε μια εποχή που η μουσική τους είναι πλέον πιο συναυλιακή αλλά παράλληλα και πιο ξεσηκωτική από ποτέ δεν είχαν πρόβλημα να ταρακουνήσουν τα 600 άτομα που βρίσκονταν στον χώρο.
Η μεγάλη επιτυχία του πρόσφατου διπλού album τους "Lemuria/Sirius B" μας προϊδέαζε οτι θα ακουστούν πολλά κομμάτια από τον παραπάνω δίσκο.Έτσι και έγινε με τα "Typhon", "Blood Of Kingu", "Son Of The Sun", "The Khlysti Evangelist". Ο Christoffer όμως έδειχνε αποφασισμένος να τιμήσει ολόκληρη της πρόσφατη ιστορία της μπάντας του. Κάποια από τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν τα "Crowning Of Atlantis" από το ομώνυμο EP, το "Rise Of Sodom and Gomorrah" από το "Vovin", το "Seven Secrets Of The Sphinx" και το "Flesh Of The Gods" από το "Deggial".
Ιδιαίτερη χαρά προκάλεσε το γεγονός οτι τιμήθηκε με ένα κομμάτι και το "Lepaca Kliffoth" καθώς και το επικό "Siren Of The Woods", το οποίο προκάλεσε ανατριχίλα στους πάντες.
Η απόδοση της μπάντας ήταν άψογη, ο ήχος καθαρός και ογκώδης με αρκετά προηχογραφημένα μέρη τα οποία ήταν αδύνατο να λείψουν. Θα ήθελα να σταθώ στην παρουσία του τραγουδιστή Mats Leven ο οποίος προσωπικά με συγκλόνισε με τις ερμηνείες του.
Το καλύτερο δεν είχε φτάσει ακόμα όμως αφού οι Therion κράτησαν για το πρώτο encore τα "hitakia" τους. "Cults Of The Shadow", "To Megatherion" και η μπάντα αφήνει τη σκηνή... και τον κόσμο σε έκσταση.
Όπως και στην τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα, έτσι και αυτή την φορά το κερασάκι στην τούρτα ήταν το metal-party! Πιο απρόβλεπτοι από ποτέ οι Therion κερδίζουν και τον τελευταίο δύσπιστο με τα "Black Funeral" των Mercyful Fate και το "Iron Fist" των Motorhead! Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κάποιος από ενα live; Thanx Chris...
Κυριακή βράδυ περίπου 19:40. Μόλις είχα ξεκινήσει για το γνωστό συναυλιακό χώρο Ρόδoν όπου θα γινόταν, όπως αποδείχθηκε πολύ αργότερα, ένα από τα καλύτερα live που έχουν πραγματοποιηθεί στη χώρα μας. Το χώρο θα μοιραζόταν μαζί μας επί σκηνής ένα από τα σημαντικότερα -τα τελευταία χρόνια- group του μελωδικού death metal, οι Σουηδοί Therion, οι οποίοι μαζί με τους Nightwish αποτελούν την κορυφαία "διαχρονική" δυάδα του χώρου η οποία "κονταροχτυπιέται" album με album για την πρωτοκαθεδρία.
Για όσους ίσως δε γνωρίζουν,k οι Therion έκαναν το μεγάλο "μπαμ" το 1996 με το album "Theli" το οποίο τότε είχε προκαλέσει πραγματικό πάταγο με τη μουσική του θεματολογία μια και μέχρι τότε το συγκρότημα είχε αρκετά ακραίες death κατευθύνσεις. Το album από τότε και μέχρι και σήμερα αποτελεί ορόσημο στη μουσική μας και έχει δώσει το έναυσμα σε πολλούς να προσπαθήσουν να ακολουθήσουν τα ίδια μουσικά μονοπάτια. Την προηγούμενη φορά που μας είχαν επισκεφτεί δυστυχώς δεν μπόρεσα να τους δω όποτε ήταν μια πρώτης τάξης εύκαιρα για μένα να τους απολαύσω. Ο καιρός ήταν λίγο μουντός και το αρκετά δροσερό αεράκι δημιουργούσε μια μικρή αίσθηση μελαγχολίας, ότι έπρεπε για τη βραδιά. Η ώρα ήταν 20:25 όταν μπήκα ήδη μέσα στο Ρόδον. Η αρένα ήταν σχεδόν γεμάτη. Ο εξώστης ώρα με την ώρα γέμιζε και αυτός. Είχα πολύ καιρό να δω το Ρόδον έτσι γεμάτο από κόσμο, κάτι που με χαροποίησε από τη μία, αλλά από την άλλη με στεναχώρησε και λίγο γιατί δυστυχώς άλλα, πολύ μεγάλα -για μένα- ονόματα όπως οι Exodus εμφανίστηκαν μπροστά σε ούτε 500 άτομα.
Ας είναι όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς ο κόσμος κάνει ένα group μεγάλο ή μικρό. Όταν μπήκα είχε ήδη ξεκινήσει το support group της βραδιάς, οι δικοί μας Order Of The Ebon Hand. Τα παιδιά παίζουν ένα σφιχτοδεμένο black metal με επιρροές από όλα τα μεγάλα και καταξιωμένα σχήματα του χώρου. Από ότι έμαθα αργότερα -μια και δυστυχώς δεν γνώριζα το group- είναι ένα από τα δημοφιλέστερα του είδους στη χώρα μας, κάτι που φάνηκε και από μερίδα του κοινού που ήξερε τα τραγούδια τους, αλλά και από το πολύ ζεστό χειροκρότημα που συνόδευε το τέλος του κάθε κομματιού τους. Οι Order Of The Ebon Hand είχαν πολύ καλή απόδοση η οποία συνοδευόμενη από αρκετά καλό ήχο τους έδωσε τη δυνατότητα να ευχαριστήσουν / ικανοποιήσουν στα 30 λεπτά και κάτι τους λάτρεις του είδους. Αξιοσημείωτη ήταν η πολύ καλά αποδομένη διασκευή που έκαναν στο "I Won't Dance" των μεγάλων Celtic Frost. Αφού ευχαρίστησαν και καληνύχτισαν το "ζεσταμένο" κοινό αποχώρισαν. Η ώρα ήταν ήδη 21:15. Η στιγμή που όλοι περίμεναν σιγά σιγά έφτανε.
Μετά από το απαραίτητο "διάλειμμα" μεταξύ των group, η κουρτίνα που κάλυπτε τη σκηνή άρχισε να μετακινείται. Εν μέσω ιαχών οι Therion εμφανίστηκαν στη σκηνή. Όπως πάντα στη σκηνή πρώτο ρόλο είχε η "αρχηγική" παρουσία του Christopher Johnsonn o οποίος από την αρχή της καριέρας του μας χαρίζει πολύ μεγάλες συγκινήσεις με τη μουσική του. Τη σκηνή, εκτός από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας (κιθαρίστας, drummer, μπασίστας και τραγουδιστής) μοιράζονταν και 5 άτομα "όλα τα λεφτά" που λέμε από πολλές απόψεις. Είναι οι πέντε υψίφωνοι καλλιτέχνες (3 γυναίκες και 2 άντρες) οι οποίοι συνοδεύουν τους Therion στις περιοδείες τους και δίνουν το δικό τους στίγμα στη μουσική του group. Είναι οι άνθρωποι που βοηθάνε το group να διατηρεί ακέραιη την ταυτότητα που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια. Σε κάθε εμφάνιση τους ξεσηκώνουν τα πλήθη. Έτσι έγινε και το βράδυ της Κυριακής. Οι 5 Τherion ήταν σε μεγάλα κέφια. Από το πρώτο λεπτό "ανέβασαν" ψηλά την αδρεναλίνη όλων των παρευρισκομένων. Ο συνδυασμός και συγχρονισμός τους με τους υψίφωνους ήταν μοναδικός. Υπήρχαν στιγμές που αν έκλεινες τα μάτια το μυαλό "πετούσε" ψηλά ταξιδεύοντας σε άλλες διαστάσεις. Το group προσπάθησε να παίξει κομμάτια από όλα τα album του, βεβαίως από τη "Theli" εποχή και μετά η οποία είναι και η διάσημη τους πλευρά, καλύπτοντας σχεδόν όλων τα γούστα, κάτι που κατάφεραν στο ακέραιο.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα τους στην εν λόγω περιοδεία θα έπαιζαν και κομμάτια που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν αποδοθεί live. Το κοινό δεν ήθελε και πολύ πίεση για να συμμετέχει σε ότι κομμάτι και αν έπαιζαν. Εκείνο το βράδυ ακούστηκαν μερικές από τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες, όπως τα "Τhe Wild Hunt" (α ρε Ralf που είσαι;), "Night Sight Of Eden" (όπου έγινε ο χαμός), "The Rise Of Sodom And Gomorrah" (εδώ έγινε Ο Χ Α Μ Ο Σ) αλλά και εκπλήξεις του στυλ "Opus Eclipse" (! - αυτό ήταν ένα από τα μη πρωτίστως εκτελεσμένα κομμάτια). Ο ήχος ήταν βγαλμένος σαν από studio, παρά παρά πολύ καλός και βοήθησε στην άρτια απόδοση των καλλιτεχνών. Μ' αυτά και μ' αυτά είχαν περάσει ήδη 2 ώρες καθαρής μουσικής.
Τα φώτα σιγά σιγά έπρεπε να σβήσουν. Το group έπρεπε να φύγει. Καληνύχτισε τους οπαδούς.
Μάταια όμως... το κοινό τους καλούσε πίσω. Δεν τους χάλασε το χατίρι. Το συνηθισμένο από όλους encore ήρθε για να επιστεγάσει την πολύ όμορφη βράδια. Οι πρώτες νότες του "To Megatherion" δόνησαν το χώρο. Είναι περιττό να αναφέρω το τι έγινε. Κόσμος και μπάντα έγιναν ένα. Στο τέλος όλοι ήταν "ψόφιοι". Η μπάντα αποχώρησε ξανά. Ο κόσμος τους φώναζε συνέχεια να γυρίσουν. Έτσι και έκαναν επιφυλάσσοντας μας 2 εκπλήξεις. Επειδή δεν είχαν προβάρει άλλο κομμάτι και προσπαθώντας να μας ευχαριστήσουν έπαιξαν 2 διασκευές αγαπημένων τους group. Τα "Black Funeral" των Mercyful Fate και "Iron Fist" των Motorhead ήρθαν σαν το κερασάκι στην τούρτα. Κάπως έτσι και αφού είχαν ήδη περάσει 2 ώρες και 20 λεπτά (!) οι Τherion μας είπαν την τελευταία τους καληνύχτα αποδεικνύοντας πόσο πολύ σέβονται και αγαπάνε τους ανθρώπους που τους έχουν φέρει μέχρι εδώ, τους οπαδούς τους. Σιγά σιγά ο κόσμος αποχωρούσε εμφανώς ικανοποιημένος. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στο group για τη εμφάνιση και την όλη συμπεριφορά του εκείνο το βράδυ. Μακάρι και άλλες μπάντες να παραδειγματιστούν από αυτούς.
Υ.Γ.: Oσα μπράβο αξίζουν στο group, δε μπορώ να πω ότι αξίζουν στους διοργανωτές της βραδιάς μια και κατά πρώτον ξεκίνησε το live πριν την προκαθορισμένη ώρ και κατά δεύτερον δυστυχώς δε σέβονται sites και ανταποκριτές μικρότερης εμβέλειας στην Ελλάδα, κάτι δυστυχώς άσχημο γιατί όλοι έχουν ελευθερία έκφρασης.
Κείμενο: Θοδωρής Μηνιάτης
Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
Θεσσαλονίκη, Υδρόγειος, 02/10/04
Οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν ένιωθα τον ίδιο ενθουσιασμό στην διαδρομή προς το club Υδρόγειος με αυτή που θα ένιωθα αν είχα την δυνατότητα να παρακολουθήσω μια εμφάνιση των Therion την εποχή του "Theli" ή του "Vovin". Όσο και αν ακούω ευχάριστα τις τελευταίες τους δουλειές κατα βάθος νοίωθω οτι επαναλαμβάνουν την πετυχημένη συνταγή των προαναφερθέντων δίσκων και τα κομμάτια τους δεν με αγγίζουν πλέον όπως παλιότερα.
Η αρχή ειναι το ήμισι του παντός λέει το σοφό ρητό και έτσι όταν η μικρή σκηνή του club γέμισε με 9 άτομα (!) (ο Christoffer, δεύτερη κιθάρα, τύμπανα, μπάσο, δύο τενόροι και τρεις σοπράνο), όλες οι αντιστάσεις κατέρρευσαν. Οι Therion σε μια εποχή που η μουσική τους είναι πλέον πιο συναυλιακή αλλά παράλληλα και πιο ξεσηκωτική από ποτέ δεν είχαν πρόβλημα να ταρακουνήσουν τα 600 άτομα που βρίσκονταν στον χώρο.
Η μεγάλη επιτυχία του πρόσφατου διπλού album τους "Lemuria/Sirius B" μας προϊδέαζε οτι θα ακουστούν πολλά κομμάτια από τον παραπάνω δίσκο.Έτσι και έγινε με τα "Typhon", "Blood Of Kingu", "Son Of The Sun", "The Khlysti Evangelist". Ο Christoffer όμως έδειχνε αποφασισμένος να τιμήσει ολόκληρη της πρόσφατη ιστορία της μπάντας του. Κάποια από τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν τα "Crowning Of Atlantis" από το ομώνυμο EP, το "Rise Of Sodom and Gomorrah" από το "Vovin", το "Seven Secrets Of The Sphinx" και το "Flesh Of The Gods" από το "Deggial".
Ιδιαίτερη χαρά προκάλεσε το γεγονός οτι τιμήθηκε με ένα κομμάτι και το "Lepaca Kliffoth" καθώς και το επικό "Siren Of The Woods", το οποίο προκάλεσε ανατριχίλα στους πάντες.
Η απόδοση της μπάντας ήταν άψογη, ο ήχος καθαρός και ογκώδης με αρκετά προηχογραφημένα μέρη τα οποία ήταν αδύνατο να λείψουν. Θα ήθελα να σταθώ στην παρουσία του τραγουδιστή Mats Leven ο οποίος προσωπικά με συγκλόνισε με τις ερμηνείες του.
Το καλύτερο δεν είχε φτάσει ακόμα όμως αφού οι Therion κράτησαν για το πρώτο encore τα "hitakia" τους. "Cults Of The Shadow", "To Megatherion" και η μπάντα αφήνει τη σκηνή... και τον κόσμο σε έκσταση.
Όπως και στην τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα, έτσι και αυτή την φορά το κερασάκι στην τούρτα ήταν το metal-party! Πιο απρόβλεπτοι από ποτέ οι Therion κερδίζουν και τον τελευταίο δύσπιστο με τα "Black Funeral" των Mercyful Fate και το "Iron Fist" των Motorhead! Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κάποιος από ενα live; Thanx Chris...
Κείμενο / Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
