The Revival Tour @ The Garage, Γλασκώβη, Σκωτία, 17/11/12

Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 05/12/2012 @ 13:08
Σπάνια μπορώ να βρω τα λόγια να εξηγήσω τι σημαίνει πλέον για μένα η μουσική. Ποιες είναι οι αξίες της που με συγκινούν, τι συναισθήματα μου προκαλεί, πώς θέλω να αντιπροσωπεύεται. Αυτό όμως που ξέρω είναι πως το Revival Tour παρουσιάζει όλα αυτά που δεν μπορώ να πω και είναι αυτό που θα 'πρεπε να είναι η μουσική και οι ζωντανές εμφανίσεις.

Με λίγα λόγια, το Revival Tour είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε ο Chuck Ragan (Ηοτ Water Music, solo) και η γυναίκα του το 2008, που στην ουσία είναι μία περιοδεύουσα κολλεκτίβα σύγχρονων folk μουσικών -που τις περισσότερες φορές έχουν κάποιο punk-rock background- οι οποίοι απλά ανεβαίνουν στη σκηνή και τα δίνουν όλα. Όλοι παίζουν κομμάτια όλων, μία πανέμορφη συντροφικότητα που έχει κατά πολύ ξεχαστεί με τα χρόνια, γεγονός που έχει οδηγήσει σε μία κοινότητα μουσικών απρόσωπη και ανέμπνευστη. Το tour πέρασε για πρώτη φορά από Ευρώπη πέρυσι, με ένα line-up φωτιά, συμπεριλαμβάνοντας τον Brian Fallon (Gaslight Anthem), τον Dan Andriano (Alkaline Trio), τον Dave Hause (The Loved Ones) και βεβαίως τον τιτάνα, Chuck Ragan, μαζί με τη μπάντα του, τον Joe Ginsberg (κοντραμπάσο) και τον Jon Gaunt (βιολί). Χωρίς διάθεση να υπερβάλω, ήταν από εκείνα τα live που μου άλλαξαν το τρόπο με τον οποίο έβλεπα και βίωνα τη μουσική. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τόσο ειλικρινές και πηγαία αληθινό πάνω στη σκηνή, και με την ανακοίνωση της φετινής τους περιοδείας δεν δίστασα ούτε στιγμή για το αν θα παρευρεθώ.

The Revival Tour

Το φετινό tour είχε ένα line-up, φαινομενικά τουλάχιστον, πιο αδύναμο το οποίο απαρτιζόταν από τις συμμετοχές των Cory Branan -o οποίος είχε στις αποσκευές του έναν από τους πιο όμορφους φετινούς δίσκους- Emily Barker, Jay Malinowski (Bedouin Soundclash), Rocky Votolato (Waxwing, solo) και προφανώς τον τιτάνα Ragan. Πέραν των προαναφερθώντων Ginsberg και Gaunt, το tour συνοδευόταν από ένα τρίο εγχόρδων. Μπορεί να έλειπε το όνομα-κράχτης, αλλά έχοντας ζήσει το περσινό show ήξερα πολύ καλά πως καμία σημασία δεν έχουν τα ονόματα, αλλά η χημεία μεταξύ τους, η ζωντάνια που βγάζουν επί σκηνής και η μετάδοση της μουσικής τους και όλων όσων αντιπροσωπεύει στο κοινό.

Στον σχετικά μικρό χώρο του Garage της Γλασκώβης (χωρητικότητας περίπου 700 ατόμων), το show άρχισε στις εφτά ακριβώς με τα δέκα άτομα της περιοδείας να καταλαμβάνουν τη σκηνή και να αρχίζει το πάρτυ. Περνώντας από ένα τραγούδι του κάθε συμμετέχοντα όντας όλοι στη σκηνή, η βραδιά θα κυλούσε στη συνέχεια με τον καθένα να παρουσιάζει κάποια δικα του κομμάτια καλώντας όμως συνεχώς κάποιους από τους υπόλοιπους να τον συνοδεύσουν πάνω στη σκηνή, είτε στα φωνητικά, είτε παίζοντας κάποιο όργανο. Υπήρχαν άλλωστε τα πάντα από έγχορδα. Μαντολίνα, μπάντο, κιθάρες, πιάνο. Τα πάντα.

The Revival Tour

Πρώτο λοιπόν το set του Cory Branan, ο οποίος ήταν όσο έντονος και συναισθηματικά φορτισμένος είναι και ο δίσκος του. Με έναν πολύ ιδιαίτερο χειρισμό της ακουστικής του κιθάρας και της φωνής του, όπως και με τη φοβερή του ικανότητα να εξιστορεί μέσω των κομματιών του, μας παρέδωσε στην Aυστραλέζα Emily Barker, αφού μας κέρασε και μία διασκευή του Tom Waits. Η ίδια η Barker συνήθως παίζει με μία συμμορία χαριτωμένων κορασίδων ονόματι Red Clay Halo, αλλά οι υπόλοιποι τζεντελμάνοι του Revival Tour μια χάρα αναπλήρωσαν και έδωσαν τον απαραίτητο τόνο στα κομμάτια της. Ιδιαίτερο highlight του set της το κομμάτι "Tuesday", του οποίου ο συνδυασμός βιολιού και φυσαρμόνικας προσδίδουν μία φανταστική ατμόσφαιρα.

The Revival Tour

Επόμενος ήταν ο Jay Malinowski. H μπάντα του, Bedouin Soundclash, είναι ένα καναδέζικο reggaeοειδές σχήμα (!), και να πω την αλήθεια μου, ήταν ο μόνος που δεν είχα ιδέα το τι πραγματεύεται πριν τη συναυλία. Μεγάλη έκπληξη της βραδιάς λοιπόν ο Malinowski του οποίου τα κομμάτια, κυρίως συνοδευόμενα από ένα πιάνο, είχαν έναν άκρως νοσταλγικό τόνο, όπως και ολόκληρος ο θεσμός του συγκεκριμένου tour, τα οποία έδεναν απίστευτα με το σύνολο. Η χημεία του με το τρίο εγχόρδων ήταν φαινομενική και σίγουρα με ώθησε να ψάξω και τις άλλες του δουλειές. Τη θέση του πάνω στη σκηνή έδωσε στον Rocky Votolato, ίσως αυτός που βρίσκεται στo νεότερο folk κίνημα περισσότερο από όλους τους άλλους, ο οποίος είχε και αρκετούς θαυμαστές στο venue. Με κομμάτια όπως το "Little Spring", "Portland Is Leaving" και το καταπληκτικό "Red River", παρουσίασε τα καλύτερα δείγματα του back catalogue του και παρέδωσε μαθήματα συγκινητικής και ειλικρινής στιχουργικής.

The Revival Tour

Τέλος, τη σκηνή παρέλαβε ο πολύς Chuck Ragan που πάντα με τη βοήθεια Ginsberg και Gaunt, παρουσίασε ένα εξαιρετικό show. Η βαθιά και γεμάτη γρέντζο φωνή του γέμιζε και αντηχούσε στο μικρό χώρο του Garage το οποίο ήταν πλέον γεμάτο ενθουσιώδεις θαυμαστές του Αμερικάνου. Με αρκετά κομμάτια από την περσινή του κυκλοφορία, "Covering Ground", αλλά και παλαιότερες δουλειές, ολοκλήρωσε τις -σχετικά- μεμονωμένες εμφανίσεις των μουσικών. Είχαμε και την ευχάριστη έκπληξη ενός κομματιού των Hot Water Music, το οποίο ήταν request ενός που είχε γενέθλια, οπότε ακούσαμε το "Drag My Body" από το φοβερό φετινό "Exister" το οποίο όλως παραδόξως στέκεται περηφανότατο και σε ακουστική εκτέλεση. Highlight όμως δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την εκτέλεση του κομματιού "The Boat", το οποίο απέκτησε ακόμα περισσότερο βάθος με τον Votolato στα δεύτερα φωνητικά.

Για το κλείσιμο της βραδιάς όμως δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτε άλλο παρά ολόκληρη την κομπανία ξανά επί σκηνής. Ενώ πλησιάζαμε απειλητικά τις τρεις ώρες συνεχόμενης ζωντανής μουσικής, οι ιθύνοντες δεν έδειχναν να κουράζονται ούτε δευτερόλεπτο, και η ομαδική ερμηνεία του «theme song» του Revival Tour, "Revival Road", αναμφισβήτητα ήταν από τα ομορφότερα πράγματα που 'χω δει ποτέ ζωντανά, με σύσσωμο το Garage να χορεύει στους ρυθμούς του μαντολίνου του Ragan.

The Revival Tour

H αλήθεια είναι πως για άλλη μια φορά τα παραπάνω λόγια δεν φτάνουν ούτε κοντά στο να περιγράψει κανείς το τι εστί «Revival Tour», και πώς το βιώνει κανείς. Αυτό το, φαινομενικά, τόσο απλό πράγμα που έχει συνθέσει ο Chuck είναι πράγματικα ικανό να προβληματίσει και να εμπνεύσει. Ειλικρινά πιστεύω πως είναι από τις λίγες μοντέρνες περιπτώσεις που δείχνει πώς πραγματικά θα έπρεπε να παίζεται η ζωντανή μουσική και πώς θα έπρεπε να βιώνεται από όλους τους συντελεστές, είτε μιλάμε για κοινό είτε για μουσικούς. Επειδή όμως μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, πόσο μάλλον κάποιες ώρες βίντεο, ορίστε ένα link για το περσινό Revival Tour και ένα playlist από το φετινό, τραβηγμένο στην Ολλανδία που θα σου δώσει μία πολύ καλή ιδέα για τα μεγάλα πράγματα που συμβαίνουν σε αυτά τα live.

Να 'ναι αυτοί και εμείς καλά και να καταφέρνουμε να απολαμβάνουμε τον Chuck και την παρέα του κάθε χρόνο. Ευχαριστώ.

Κείμενο / φωτογραφίες: Ιάσονας Τσιμπλάκος

  • SHARE
  • TWEET