The Offspring @ O2 Empire, Shepherd's Bush, London, 06/06/12

Εκεί στα μέσα της δεκαετίας του '90 και λίγο μετά το τέλος της εποχής Nirvana κυκλοφορεί το "Smash" των Offspring, το οποίο, σαφώς διαφοροποιημένο από την μαυρίλα της grunge περιόδου και με αρκετά φρέσκο ήχο, σε κάνει να θες να χτυπηθείς αλύπητα χωρίς να θέλει να σε προβληματίσει ιδιαίτερα. Γι' αυτό κιόλας σε σχετικά μικρό διάστημα καταφέρνει να γίνει το πιο επιτυχημένο άλμπουμ ανεξάρτητης δισκογραφικής.

Οφείλω να ομολογήσω πως η συναυλία το βράδυ της Τετάρτης ήταν ένα απωθημένο 18 χρόνων, από τότε δηλαδή που αγόρασα το "Ignition" σε βινύλιο. Για κάποιον λόγο, όλα αυτά τα χρόνια οι Offspring προτίμησαν να μην παίζουν σχεδόν καθόλου υλικό από αυτό το άλμπουμ και κινήθηκαν σε πιο εμπορικά μονοπάτια, το οποίο εν μέρει είναι ίσως κατανοητό.



Φέτος λοιπόν που το "Ignition" συμπληρώνει 20 χρόνια, οι Offspring πήραν επιτέλους την απόφαση να τo παίξουν ολόκληρο live σε επιλεγμένο αριθμό συναυλιών, ευχαριστώντας με αυτό τον τρόπο τους οπαδούς τους. Το Rocking.gr βρέθηκε στο Λονδίνο για μία από αυτές τις συναυλίες που έλαβε χώρα στο Ο2 Empire στο Shepherd's Bush.

Ο χώρος, αρκετά μικρός με τρία επίπεδα εξώστη, συνολικής χωρητικότητας δύο χιλιάδων κόσμου, θύμιζε περισσότερο μικρό rock bar παρά μεγάλη μουσική σκηνή με την μπάντα σε απόλυτη επαφή με το κοινό, γεγονός απολύτως θετικό για μένα.



Φτάνουμε νωρίς και το soundtrack πριν την συναυλία εξολοκλήρου 90s με Nirvana, Rancid, NOFX μέχρι Tom Petty δημιουργώντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα για αυτό που θα ακολουθούσε. Κατά τις 20:00 εμφανίζονται ως support οι Durango Riot, οι οποίοι σε γενικές γραμμές ήταν μετριότατοι με χάλια ήχο και δεν πιστεύω αξίζουν κάποιας ιδιάιτερης αναφοράς. Χαρακτηριστικό είναι πως μέρος του κοινού ήταν ψιλοεχθρικό απέναντί τους με κάποιους να τους φωνάζουν να φύγουν, όπως και κάνουν μετά από τέσσερα-πέντε τραγούδια.



Λίγο μετά τις 21:00 και χωρίς κάποια ιδιαίτερη εισαγωγή ανεβαίνουν στην σκηνή οι Offspring, κάτι που αρκεί για να δημιουργηθεί ένας μικρός παροξυσμός στον κόσμο. Απευθυνόμενος στο κοινό, ο Dexter Holland δηλώνει «Ξέρετε γιατί είμαστε εδώ, πρόκειται να σας παίξουμε ολόκληρο το "Ignition", δείξτε μου πόσο το γουστάρετε» και αρχίζει να φωνάζει «Fuck, fuck fuck» για να μπουν δυναμικά τα drums και η εισαγωγή του "Session" να σκάει σαν δυναμίτης. Αμέσως παντού στήνονται mosh pit, μπύρες φεύγουν στον αέρα και επικρατεί ένας τρελός πανικός. Με το που τελειώνει και χωρίς καμία παύση μπαίνουν κατευθείαν στο "We Αre One" με τα pits να μεγαλώνουν, ανθρώπους να φεύγουν δεξιά και αριστερά και την ενέργεια να εκτοξεύεται στα ύψη. Διακοπή για λίγα δευτερόλεπτα και ξεκινάει το "Kick Him When He's Down" με όλους να χορεύουν και να τραγουδάνε. Στην συνέχεια ο Dexter Holland μάς λέει πως «το κοινό την προηγούμενη μέρα φάνηκε σαν να μην γνώριζε πολύ καλά τα τραγούδια, για να δούμε εσείς» για να αρχίσει έτσι το "Take It Like A Man", ίσως το λιγότερο γνωστό από τον δίσκο.



Με τον Holland να δηλώνει ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κόσμου και το χαρακτηριστικό πιατίνι να ακούγεται ξανά από τον Pete Parada ξεκινάει άλλο ένα κομμάτι δυναμίτης, το "Get It Right". Το κοπάνημα στην αρένα είναι απλά ασταμάτητο με αποτέλεσμα να αποκτήσουμε και εμείς αρκετές μελανιές. Στη συνέχεια, παίρνει την κιθάρα ο Dexter καθώς έχει έρθει η ώρα για το πιο μελωδικό -και προσωπικό αγαπημένο- "Dirty Magic", το οποίο όμως δεν δείχνει να ηρεμεί καθόλου την αρένα. Ακολουθούν στη σειρά τα εκρηκτικά "Hypodermic", "Burn It Up", "Νο Hero" και "L.A.P.D." με την μπάντα να θυμίζει συγκρότημα εικοσάρηδων στα πρώτα τους live με αστείρευτη ενέργεια και ενθουσιασμό και τον Dexter Holland στις πρώτες σειρές να τραγουδάει αγκαλιά με τον κόσμο! Είναι περιττό να πω πως τα mosh pit και το crowd surfing συνεχίζονται ακατάπαυστα με πολλούς να πέφτουν κάτω και τους υπόλοιπους να τους σηκώνουν για να συνεχίσουν. Το μέρος μυρίζει παντού μπύρα και η ατμόσφαιρα είναι απλά εκπληκτική! Το σετ του "Ignition" κλείνει με τα επίσης φοβερά "Nothing From Something" και "Forever And A Day" για να βρει τους πάντες εξουθενωμένους. Το πρώτο μέρος του live ήταν πραγματικά μια ανάφλεξη που έβαλε φωτιά σε όλους. Η μπάντα φεύγει για δέκα λεπτά και όλοι προσπαθούν να πάρουν τις απαραίτητες ανάσες.



Και εκεί που πίστευα ότι το δεύτερο μέρος θα ήταν ίσως διαφορετικής λογικής η μπάντα επιστρέφει για να ακουστούν οι πρώτες νότες από το "Bad Habit" με τους πάντες να τραγουδούν «Hey man, you know I am really ok...» για να έρθει αμέσως μετά το ξέσπασμα. Στο γνωστό σημείο του τραγουδιού ο Dexter κάνει μια παύση και δίνει το σήμα για να ακουστεί απ' όλους το «Drivers are rude such attitude...». Στη συνέχεια, το κοινό αρχίζει να φωνάζει «Jennifer, Jennifer» προκειμένου να τους πείσει να παίξουν το "Jennifer Lost The War", άλλα αυτοί δείχνουν τελικά να προτιμούν το "Elders" από τον πρώτο τους δίσκο με το "All I Want" να ακολουθεί, το οποίο δικαιολογημένα προκαλεί ένα χαμό. Το "You're Gonna Go Far Kid" και το ολοκαίνουριο "Days Go By" δείχνουν να ηρεμούν κάπως τα πράγματα και γι' αυτό έρχεται το "Come Out And Play" να επαναφέρει την τάξη.



Εν τω μεταξύ, στις πρώτες σειρές βρίσκεται ένας τύπος με ένα μεγάλο χαρτόνι που γράφει «Don't play MOTA». Ο Noodles του λέει πως είναι η πρώτη φορά που τους λένε τι να ΜΗΝ παίξουν, αλλά αυτοί θα παίξουν ό,τι γουστάρουν και το "MOTA" ξεκινάει μέσα σε έναν πανικό! Ακολουθεί ένα ακόμη ολοκαίνουριο κομμάτι, το "Future Is Now", το οποίο πιστεύω είναι μακράν το καλύτερο από τα καινούρια, για να κλείσει το set με το "Staring At The Sun".



Το encore δεν έκρυβε πλέον άλλες εκπλήξεις, με τα αναμενόμενα "Pretty Fly", "The Kids Aren't Alright" και "Self Esteem", στο οποίο ο Dexter Holland δεν χρειάστηκε καν να τραγουδήσει, καθώς ο χώρος παλλόταν από τις φωνές του κοινού.



Οφείλω να παραδεχτώ πως δεν πίστευα ποτέ πως θα βρισκόμουν σε ένα τέτοιο απίστευτο live από τους Offspring. Η φωνή του Dexter Holland εξαιρετική, ο Noodles σε τρελά κέφια, ο Greg K. αλάνθαστος στο μπάσο, ο Pete Parada με πολύ καλή απόδοση στα drums, ειδικά στα ταχύτατα περάσματα του "Ignition" και το setlist φτιαγμένο για να ικανοποιήσει ακόμη και τον πιο απαιτητικό fan. Αν αναλογιστεί κανείς και το αρκετά φθηνό εισητήριο, πιστεύω πως η μπάντα πραγματικά έπαιξε για μας.



Τελικά την Τετάρτη το βράδυ, έστω και για λίγο, μεταφερθήκαμε σε ένα μικρό bar του Los Angeles εκεί στις αρχές των 90s, όπου μια νέα μπάντα ονόματι Offspring παρουσίαζε τον πρώτο της επίσημο δίσκο.

Setlist:

Ignition:
Session
We Are One
Kick Him When He's Down
Take it Like A Man
Get It Right
Dirty Magic
Hypodermic
Burn It Up
No Hero
L.A.P.D.
Nothing From Something
Forever And A Day

Part 2:
Bad Habit
Elders
All I Want
You're Gonna Go Far Kid
Days Go By
Come Out And Play
MOTA
The Future Is Now
Staring At The Sun

Encore:
Pretty Fly (For A White Guy)
The Kids Aren't Alright
Self Esteem

Φωτογραφίες: Απόστολος Τζουβάρας