The Nomads, Διαφυγόν Κέρδος @ AN Club, 09/02/13

Μπορεί στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Nick Vahlberg των The Nomads να μας είπε ότι θεωρεί το garage καταδικασμένο, αλλά όποιος πέρναγε μια βόλτα το βράδυ του Σαββάτου από το γνωστό και μη εξαιρετέο club των Εξαρχείων μόνο αυτό δεν θα έβαζε στο μυαλό του. Δεν χρειάστηκαν πολλά, ένα ξεσηκωτικό support και ένα εγγυημένα καλό συγκρότημα, αμφότερα βουτηγμένα στη μαρμίτα του rock 'n' roll.

Η έκπληξη της βραδιάς σαφώς και ήταν οι Διαφυγόν Κέρδος για όποιους δεν τους είχαν ξαναδεί. Βγάζοντας ενέργεια και κέφι (κυρίως μέσω του τραγουδιστή τους) αλλά και δείχνοντας εξαιρετικά μουσικά στοιχεία και δέσιμο, παρέσυραν αβίαστα όλο το κοινό με ένα πολύ προσεγμένο σετ που βασίστηκε κυρίως σε διασκευές παλαιότερων και νεότερων, γνωστότερων και πιο άγνωστων garage και neo-garage τραγουδιών.



Δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκονται στο στοιχείο τους κέρδισαν γρήγορα και τους θεατές που δεν τους ήξεραν ενώ και οι τρεις δικές τους συνθέσεις, με ελληνικό παρακαλώ στίχο, ταίριαζαν αρκετά στο όλο κλίμα. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι και σε δικό τους μόνο set οι τύποι αυτοί θα είναι αρκούντως διασκεδαστικοί. Το γεγονός ότι παρέλαβαν το An με 150 άτομα και το παρέδωσαν σχεδόν γεμάτο αλλά και στις δύο περιπτώσεις με αυθόρμητα χειροκροτήματα είναι ενδεικτικό.

Setlist: Highway To The Sun / Through My Eyes / Are You Gonna Be There? (At The Love-In) / I Had Too Much To Dream (last Night) / Είναι Δύσκολο Το Εύκολο Κέρδος / Teenage Head / Revolution In Apt. 29 / Επιδιορθωτής Εξατμίσεων / Magic Potion / Natural Fact / Who Do You Love / The Urges Theme / Side I'll Never Show / Hey / Νεκρική Επιδρομή / Police Car



Οι Nomads ανέβηκαν στη σκηνή και αμέσως έδειξαν ότι, φυσικά, δε θα είχαν κανένα πρόβλημα να πάνε το κέφι ακόμα παραπέρα. Παρά τις προθέσεις τους όμως και τις ικανότητες που έδειξαν για αυτό, η κλιμάκωση της βραδιάς πήρε μία μικρή αναβολή με κάποια τεχνικά προβλήματα του drummer να κόβουν το ρυθμό και τη ροή της συναυλίας στην αρχή. Όχι για πολύ φυσικά, αφού από το "Primordial Ooze" και μέχρι το τέλος της συναυλίας τίποτα πλέον δε θα τους σταματούσε.



Επιλέγοντας για το ξεκίνημα της συναυλίας τα πρόσφατα τραγούδια τους από το φετινό "Solna", συνέχισαν με επιλογές από την υπερεικοσαετή πορεία τους που συχνά προκαλούσαν ενθουσιασμό στο κοινό, ειδικά δε σε στους πιο εκδηλωτικούς και φανατικούς που είχαν μαζευτεί μπροστά στη σκηνή. Με κορυφώσεις τα "5 Years Ahead Of My Time" και "Crystal Ball", όπου και τα πρώτα stagediving και crowdsurfing έλαβαν χώρα, μέχρι και το κλείσιμο του κανονικού set, οι Σουηδοί έκαναν το κοινό να κρέμεται από τα χείλη τους. Ξεχώρισε και η διασκευή του "16 Forever" των Dictators που την προλόγισαν και με την ιαχή “Dictators Forever!” - και που δεν μπορούσε να μη μου φέρει στο μυαλό τι έπαιζε ο Ross Friedman στα νιάτα του πριν καταλήξει στους Manowar.



Κι αν μέχρι τότε η ένταση νομίζαμε ότι είχε φτάσει στο αποκορύφωμα ήρθε και το encore για να μας αποτελειώσει. Με τον Hans Ostlund, ειδικά, να ιδρώνει πάνω στην κιθάρα και να παίρνει τα ομορφότερα lead μέρη λες και οι Nomads άντλησαν ενέργεια από τις ρεζέρβες τους για να βγουν ακόμα πιο δυνατοί στη σκηνή. Το γεγονός ότι μοίραζαν χαμόγελα δεξιά και αριστερά, χαμόγελα που έφευγαν μόνο προσωρινά σε ένδειξη ανησυχίας για τις περιπτώσεις που αρκετά stagediving κατέληγαν με το κεφάλι στο έδαφος, είναι ενδεικτικό του πόσο καλά πέρασαν όλοι, θεατές και μουσικοί αυτό το βράδυ. Εις το επανιδείν, φαντάζομαι...

Setlist:

Miles Away
Hangman's Walk
Don't Pull My Strings
Primordial Ooze
Don't Tread On Me
Bad Times Will Do Me Good
Knowledge
Ain't Yet Dead
You Won't Break My Heart
5 Years Ahead Of My Time
Wolf Bane
Crystal Ball
I've Seen Better
16 Forever!
Can't Go Back
Top Alcohol
Wasn't Born To Work
(In A) House Of Cards
----------
A Certain Girl
Ain't No King Of Rock 'N' Roll
American Slang

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com