The Haunted, Potergeist @ Gagarin 205, 22/10/11

Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 25/10/2011 @ 15:01
Έπρεπε να φτάσω στα τελειώματα της τρίτης δεκαετίας της ζωής μου για να αξιωθώ να δω ζωντανά τους Haunted, καθώς διάφορες συγκυρίες δε με είχαν αφήσει να το κάνω όλα αυτά τα χρόνια, παρόλο που τους παρακολουθώ από την αρχή της καριέρας τους. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά από το εκπληκτικό ομότιτλο ντεμπούτο τους, οι Σουηδοί επισκέφθηκαν για άλλη μια φορά την Ελλάδα, έχοντας στις αποσκευές τους έναν τόσο γενναίο και διχαστικό δίσκο σαν το "Unseen", ο οποίος ενδεχομένως έπαιξε το δικό του ρόλο στη χαμηλή προσέλευση του κόσμου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

...και τους δικούς μας Potergeist, οι οποίοι αποδείχθηκαν πολύ ταιριαστοί στο ρόλο τους, με το stoner / southern metal τους να συνάδει με την πρόσφατη (μερική) ηχητική στροφή του κύριου group της βραδιάς. Με τους Down, Corrosion Of Conformity και Crowbar να συνθέτουν μεγάλο μέρος των επιρροών τους, οι Αθηναίοι επιδόθηκαν σε ένα όργιο τσαμπουκά και τεστοστερόνης, που διήρκεσε 35 περίπου λεπτά. Η μπάντα εμφανίστηκε καλοστημένη, ορεξάτη και απίστευτα δεμένη, με τις δύο κιθάρες να αναδύουν μία δυσωδία bourbon, το μπάσο να περνάει δύσκολες στιγμές στα χέρια του αφεντικού του, τα drums να grooveάρουν ατελείωτα και τον τραγουδιστή να εκδηλώνει τη λατρεία του στον Phil Anselmo σε όλους τους τομείς (από τα αλητήρια φωνητικά μέχρι την ανάλογη σκηνική παρουσία και την όλη του εμφάνιση). Τα κομμάτια που διάλεξαν να παρουσιάσουν από τους δύο δίσκους τους, "Southwards" και "Muddy Mermaids" (το οποίο μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο σε streaming εδώ), άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, δυναμιτίζοντας την ατμόσφαιρα όσο χρειαζόταν. Συνολικά, η παρουσία τους ήταν θετικότατη, παρόλο που αναφορικά με την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους χρειάζονται ακόμα αρκετή δουλειά.



Ένα μισάωρο αργότερα οι Σουηδοί πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή του Gagarin, κι ενώ ο κόσμος είχε γεμίσει... περίπου το μισό club. Ο Peter Dolving προσέλκυσε εύκολα τα περισσότερα βλέμματα, με το νέο του παρουσιαστικό να παραπέμπει σε εξευγενισμένο λυκάνθρωπο που δραπέτευσε από κάποιο ίδρυμα, αν και η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικά χαρισματικό frontman. Ξεκίνησαν δυναμικά με το "Never Better" και οι εικασίες μου για συσχετισμό της χαμηλής προσέλευσης και της μέτριας αποδοχής του νέου άλμπουμ σβήστηκαν αυτόματα. Ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου συμμετείχε μαζικά στα κομμάτια που εκπροσώπησαν το "Unseen", τα οποία μαζί με αυτά των δύο προηγούμενων δίσκων κατέλαβαν τη μερίδα του λέοντος στο setlist.



Ήταν το καταιγιστικό "99", όμως, αυτό που εκτόξευσε τις αντιδράσεις του κοινού, αφού στις πρώτες σειρές επικρατούσε ο κακός χαμός, κάτι που συνεχίστηκε και αργότερα με τα "D.O.A.", "Trespass", "No Compromise", καθώς και το -τεράστιο- "No Ghost". Κάποιες διακυμάνσεις στην ενεργητικότητα δυστυχώς δεν έλειψαν, με την πάρλα του Dolving να γίνεται σε σημεία κουραστική και με αρκετές παρατεταμένες παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια να κόβουν λίγη απ' τη φόρα του live. Τα αδέρφια Björler, μονίμως αχώριστα στη δεξιά μεριά της σκηνής, έμοιαζαν να ευχαριστιούνται την κάθε στιγμή, η riffογεννήτρια Patrik Jensen δε σταμάτησε ούτε λεπτό να κοπανιέται στο πόστο της, ενώ ο γερασμένος απότομα συνονόματός του, Per Möller, κατέδειξε πώς ακόμα και το πιο απλό drumkit μπορεί να «μιλήσει» αν πέσει στα κατάλληλα χέρια.



Η μπάντα έδειχνε την προτίμησή της στα κομμάτια του "Unseen", τα οποία και απέδιδε με τρομερή ενέργεια (με εξαίρεση το "Catch 22" που προσωπικά μού ακούστηκε κάπως προβληματικό ζωντανά), ενώ ακόμα και τα πιο δύσκολα τραγουδιστικά μέρη του Dolving έβγαιναν με θαυμαστή πιστότητα, παρά τα μικροπροβλήματα που υπήρχαν μεταξύ κονσόλας-μικροφώνου, ιδίως στην αρχή της συναυλίας. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, η μπάντα βοηθήθηκε από την πολύ καλή ποιότητα του ήχου, και σε συνδυασμό με τις άψογες εκτελέσεις αλλά και την ένθερμη συμμετοχή του κοινού, το αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις άγγιξε τον ανώτατο βαθμό μίας συναυλιακής εμπειρίας.



Η κάψα των παλιότερων οπαδών που ζητούσαν σε κάθε ευκαιρία τραγούδια από τα πρώτα άλμπουμ δεν ικανοποιήθηκε, με μόνο ένα κομμάτι να προέρχεται από το "The Haunted" και τέσσερα συνολικά από τα τρία πρώτα. Οι Haunted με τις επιλογές τους εξακολουθούν να δηλώνουν πως δε μένουν προσκολλημένοι στο μακρινό παρελθόν τους, παρά στηρίζονται σε όλη τους τη δισκογραφία, σκιαγραφώντας μ' αυτό τον τρόπο την τάση τους για εξέλιξη ως συγκρότημα.



Καθώς η εμφάνιση των Σουηδών πλησίαζε στο τέλος της, ένα "Hate Song" ήταν απαραίτητο για να ολοκληρωθεί σωστά η κλωτσοπατινάδα, με το moshpit να ζει δοξασμένες στιγμές. Η περιορισμένη διάρκεια της εμφάνισης των Haunted, που μετά βίας έγραψε 80 λεπτά, έμεινε ως το μοναδικό -ελαφρώς- μελανό σημείο μέσα σε ένα συνολικά ικανοποιητικό live, αφού ένα-δύο τραγούδια ακόμα (κατά προτίμηση από το ντεμπούτο) εύκολα θα μπορούσαν να βρουν θέση στο set. Σε κάθε περίπτωση, όσοι βρέθηκαν το Σάββατο το βράδυ στο club της Λιοσίων είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μία πολύ αγαπημένη μπάντα σε ένα ιδιαίτερο χρονικό σημείο της καριέρας της, που είχε ως αποτέλεσμα μία αξιοπρεπέστατη εμφάνιση.

Setlist:

Never Better
99
(The Premonition)
The Flood
The Medication
Unseen
D.O.A.
The Drowning
Trespass
No Ghost
No Compromise
The City
Catch 22
The Fallout
Dark Intentions
Bury Your Dead
--------------------------
Moronic Colossus
Hate Song

Βαγγέλης Ευαγγελάτος
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

  • SHARE
  • TWEET