The Devil's Blood, Mahakala, 4Bitten @ Κύτταρο, 22/01/12

Τα τελευταία χρόνια, με αφορμή τη ραγδαία εξάπλωση του internet, που έχει φέρει στο φως δεκάδες μπάντες που προσφέρουν κάτι το πραγματικά εξαιρετικό, έχουν κινητοποιηθεί οι εγχώριοι φορείς και φέρνουν αυτές τις μπάντες πάνω ακριβώς στο ζενίθ τους, γεμίζοντας παράλληλα τους συναυλιακούς χώρους. Αυτό ακριβώς έγινε και την Κυριακή στο Κύτταρο, όπου μαζεύτηκε πολύς κόσμος για να τιμήσει ένα ιδανικό παράδειγμα τέτοιας μπάντας, τους Devil's Blood.

Γύρω στις 20:30 και τηρώντας με αρκετά μεγάλη ακρίβεια το πρόγραμμα, έκανε την εμφάνισή του το τετραμελές συγκρότημα των 4Bitten. Με πολλή όρεξη και κέφι, από την πρώτη νότα τράβηξαν την προσοχή, με όμορφη σκηνική παρουσία και την Ελληνοαμερικανίδα frontwoman τους να αλωνίζει τη σκηνή, αδιαφορώντας για τη μικρή ανταπόκριση. Για μισή ώρα περίπου, και με τη βοήθεια του εξαιρετικού ήχου, «ανέβασαν» τον λίγο κόσμο που βρισκόταν από κάτω με το up-tempo heavy rock τους και αποχώρησαν, ίσως αισθανόμενοι -και δικαίως- ελαφρώς απογοητευμένοι από τη συνολική απόκριση του κόσμου.

Με πολύ γρήγορους ρυθμούς και χωρίς πολλές διαβουλεύσεις ανέβηκαν στη σκηνή οι Mahakala, ενώ ο κόσμος άρχιζε να γεμίζει σιγά-σιγά το Κύτταρο. Πρώτη φορά τους έβλεπα τους κυρίους, με είχαν ενημερώσει ότι είναι καλοί, κάτι που αποδείχτηκε κιόλας, παικτικά τουλάχιστον, γιατί δυστυχώς τη φωνή του τραγουδιστή τους δεν την πάλεψα στο ελάχιστο. Ο κόσμος φάνηκε να γουστάρει μάλλον περισσότερο από μένα, γούσταραν κι αυτοί, οπότε win-win και πάμε παρακάτω για το ψητό της βραδιάς.



Με μια μικρή καθυστέρηση και γύρω στις 22:30 έκαναν την εμφάνισή τους οι πέντε άντρες των Devil's Blood, λουσμένοι στο αίμα, όπως επιτάσσει η θεματολογία τους, και με τα devil's horns υψωμένα στον αέρα δίνουν το έναυσμα με το "Unending Singularity". Εντάξει, όλο αυτό το look με τα κεριά και τα αίματα το βρίσκω λίγο γραφικό, αλλά αφού η μουσική τους «φυσάει» το προσπερνάω με ελαφρά και μένω στην ουσία, γιατί αυτή μετράει στην τελική. Στη σκηνή ανεβαίνει η επονομαζόμενη «Mouth Of Satan» Farida, με super ενισχυμένο μπούστο, και το Κύτταρο παίρνει φωτιά με το "Wings Of Gloria". Αν υπήρχε κάτι που με ανησυχούσε πριν τη συναυλία αυτό ήταν αν θα έχουν καλό ήχο, γιατί με τρεις κιθάρες υπάρχει κίνδυνος να «μπουκώσει» και για μια μπάντα όπως οι Devil's Blood αυτό θα ήταν καταστρεπτικό. Τελικά ναι μεν ακούγεται μια σχετική βαβούρα λόγω και του κλειστού χώρου, αλλά η δυναμική τους είναι τέτοια που προσωπικά δε χαλάστηκα στο ελάχιστο.



Το rhythm section καλπάζει σαν λυσσασμένο άλογο, κάνοντας το στέρνο μου να πάλλεται στο ρυθμό, με το υπόλοιπο σώμα να ακολουθεί. Η Farida δεν έχει την καλύτερη φωνή που υπάρχει, με αποτέλεσμα σε μερικά σημεία να χάνεται μέσα στη βαβούρα, αλλά σε πολλά άλλα να γκρεμίζει βουνά. Οι υπόλοιποι, τρομερά προβαρισμένοι, κάνουν τις στούντιο συνθέσεις να ωχριούν μπροστά στη live απόδοση του -ούτως ή άλλως- αριστουργηματικού υλικού τους. Το setlist είναι ονειρεμένο, με τις υπερκομματάρες "River Of Gold", "Fire Burning", "The Thousandfold Epicentre", "House Of Ten Thousand Voices" να πέφτουν η μία μετά την άλλη. Ενδιάμεσα κλισέ με χαζά αστειάκια και τέτοια δεν υπάρχουν. Εδώ μιλάει μόνο η μουσική και η ψυχή. Η Farida δεν απευθύνθηκε ποτέ και για κανένα λόγο στο κοινό. Άλλωστε, ο Διάολος δεν έχει να μας πει τίποτα. Μας κάνει και νιώθουμε. Και αυτό είναι αρκετό.



Τα "The Time Of No Time Evermore" και "Come Reap" προκαλούν παροξυσμό. Το αληθινό σοκ και δέος όμως έρχεται αμέσως μετά, με τη φανταστική εκτέλεση / έκπληξη ολόκληρου του "The Four Horsemen" των Aphrodite's Child σε medley με το "The Heavens Cry Out For The Devil's Blood"! Από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς το δίχως άλλο. Η κορυφαία στιγμή όμως για μένα ήρθε λίγο αργότερα, στο "Voodoo Dust": Ένα εικοσάλεπτο τζαμάρισμα το οποίο, χωρίς καμία υπερβολή, με έφερε σε έκσταση με την άκρατη ψυχεδέλειά του. Πραγματικά, δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα κάτι τέτοιο. Ίσως και ποτέ. Για μένα αυτή η εικοσάλεπτη τελετουργία είναι ήδη μέσα στις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ζωής μου. Αυτό συνεχίστηκε, σε λίγο μικρότερη ένταση, και στο "The Madness Of Serpents" που ακολούθησε, ενώ στο καταπληκτικό φινάλε τέθηκε το δίλημμα "Christ Or Cocaine", με τον κόσμο να δείχνει την προτίμησή του με τον πλέον εμφατικό τρόπο, κλείνοντας τη συναυλία θριαμβευτικά.



Μετά από δύο γεμάτες ώρες (!) η μυσταγωγία είχε λάβει τέλος. Το συγκρότημα αποχώρησε χωρίς να χαιρετήσει, παραδίδοντας μια άκρως επαγγελματική εμφάνιση και εγώ είχα μείνει παγωτό με ένα τεράστιο χαμόγελο σε κατάσταση νιρβάνας, να προσπαθώ να καταλάβω τι είχε μόλις γίνει και τι έζησα. Ένα τεράστιο μπράβο στη Bowel Of Noise για την υποδειγματική οργάνωση του event. Πάντα τέτοια. Άντε τώρα να συνέλθουμε...

Setlist:

Unending Singularity
On The Wings Of Gloria
River of Gold
Fire Burning
The Thousandfold Epicentre
House Of Ten Thousand Voices
The Time Of No Time
Evermore
Rake Your Nails Across The Firmament
Come Reap
The Four Horsemen/The Heavens Cry Out for the Devil's Blood
Cruel Lover
Die The Death
Voodoo Dust
The Madness Of Serpents
Christ Or Cocaine

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν