The Cult @ Fuzz Club, 05/06/11

Από την Εριφύλη Παναγούλια, 08/06/2011 @ 12:29
H συγκέντρωση των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, ο τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ και ο κλειστός χώρος διεξαγωγής στην αρχή του πρώτου μήνα του καλοκαιριού θα ήταν οι πιο εύσχημες δικαιολογίες που θα μπορούσε να προφασιστεί κάποιος για την τυχόν μικρή προσέλευση του κόσμου στο Fuzz το βράδυ της Κυριακής. Στην πραγματικότητα, όμως, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Πλησιάζοντας προς το χώρο, ο κόσμος που περίμενε για τον έλεγχο των εισιτηρίων, φανερά ετερόκλητος μουσικά και ηλικιακά, έφτανε σχεδόν μέχρι την Πειραιώς, γεγονός που αποδείκνυε ότι η συναυλία έβαινε πολύ κοντά στο sold out.



Όπως είχαμε πληροφορηθεί κι από τους διοργανωτές, support act δεν υπήρχε κι έτσι οι Cult βρέθηκαν στη σκηνή λίγο πριν τις 22:00 εν μέσω τριών νεκροκεφαλών που προβάλλονταν στη, λιτή κατά τα άλλα, σκηνή του Fuzz. Και κάπως έτσι άρχισαν όλα: με το αγαπημένα "Rain", "Every Man And Woman Is A Star" και "Electric Ocean", το οποίο ακολούθησε κι ένας θερμός χαιρετισμός από τον Ian Astbury, ο οποίος απείχε αρκετά από αυτό που θα λέγαμε «φαντασίωση όλων των γυναικών των mid-80s». Φωνητικά στάθηκε μεν στο ύψος των περιστάσεων, όσο ήταν δυνατόν να σταθεί, αλλά από την άλλη το κοινό προφανώς περίμενε να δει και να ακούσει τον Ian σε επίπεδα απόδοσης που έφταναν αυτά των προηγούμενων δεκαετιών.



Φυσικά δεν έλειψε ούτε σε αυτόν, ούτε και στον Duffy, το rock attitude και η χλιαρή rockstar-ική συμπεριφορά. Ο πρώτος, καθ' όλη τη διάρκεια του set, βρέθηκε κρυμμένος πίσω από τα μαύρα γυαλιά του, να στριφογυρίζει το μικρόφωνο στον αέρα από το καλώδιο, στα πιο δυναμικά κομμάτια, και ο δεύτερος να εκνευρίζεται κάθε φορά που γινόταν κάτι με τους ήχους της κιθάρας του, βρίσκοντας όμως πάντα το σωστό δρόμο για παίξει τα διάσημα riff του. Για πρώτη φορά είδαμε αυτές τις αντιδράσεις στο "Sweet Soul Sister" και το "Horse Nation", στα οποία ο Astbury αντιδρούσε στον ενθουσιασμό (δυστυχώς) μικρού μέρους του κοινού και ο Duffy αντιμετώπιζε προβλήματα με τον ήχο.



Οι τόνοι στη συνέχεια έπεσαν με το άκρως συναισθηματικό "Saints Are Down" και οι Cult, για να ταρακουνήσουν αυτούς που ίσως είχαν χαλαρώσει για λίγο, διάλεξαν το "Rise", βγαλμένο από το "Beyond Good And Evil". Τελικά αυτό που κατάφερε να ρίξει τους τόνους ήταν η προβολή μιας σύντομης ταινίας μικρού μήκους, διάρκειας τριών λεπτών. Η αίσθηση που είχα ήταν ότι όλο αυτό που είχαν ετοιμάσει οι Cult θα ήταν πολύ καλύτερο αν ντυνόταν από τους ίδιους μουσικά. Παρ' όλα αυτά, προς το τέλος του video εμφανίστηκαν και πάλι στη σκηνή για να ερμηνεύσουν το "Embers".



H συνέχεια του live ήρθε με τα επτά κομμάτια που ίσως ήταν τα πιο δημοφιλή ανάμεσα στο κοινό, μετατρέποντας τη συναυλία σε best of set. Ένα κοινό που, από ό,τι αποδείχθηκε, ήταν αρκετά δύσκολο και με συγκρατημένο ενθουσιασμό. Κατά ένα μέρος αυτό οφείλεται στη μουσική και ηλικιακή ποικιλομορφία του, αλλά αυτό που συνετέλεσε περισσότερο ήταν ο πρότερος άτακτος βίος των Cult με τις έντονες σκηνικές παρουσίες του παρελθόντος. Τα χρόνια που μεσολάβησαν από την πολυετή αποχή τους μέχρι την περσινή τους επάνοδο δεν τους έκαναν να φαίνονται κουρασμένοι, αλλά ίσως να στερούνται πλέον εκείνου του μαγικού συστατικού που θα λειτουργήσει καλύτερα ως γέφυρα επικοινωνίας με οποιοδήποτε κοινό. Γίνεται όμως να ακούς το "Wild Flower", το "She Sells Sanctuary" και το "Fire Woman", εκεί λίγο πριν το τέλος, και να μην κουνήσεις λίγο το κεφαλάκι σου ή να τραγουδήσεις τους στίχους τους; Δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Setlist:

Rain
Every Man And Woman Is A Star
Electric Ocean
Sweet Soul Sister
Horse Nation
Saints Are Dead
Rise
Nirvana
Phoenix
Embers
Spiritwalker
Lil Devil
Dirty Little Rock Star
Wild Flower
She Sells Sanctuary
Love Removal Machine
-------------------------------
Fire Woman
Break On Through (The Doors Cover)

Εριφύλη Παναγούλια

Περισσότερες φωτογραφίες:



























  • SHARE
  • TWEET