The Afghan Whigs, Bokomolech @ Vox, 29/05/12

Η είδηση της επανασύνδεσής τους αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα νέα του alternative ήχου για την φετινή χρονιά ενώ οι εμφανίσεις τους στα διάφορα festival αναμένονται να προσελκύσουν μεγάλο μέρος του εκάστοτε κοινού. Η αγάπη των Ελλήνων και η υποστήριξή τους προς τον Greg Dulli και τα διάφορα projects τους έφερε τον ίδιο να ζητήσει αυτοπροσώπος την εμφάνισή τους στην χώρα μας, μια από τις πρώτες συναυλίες των Afghan Whigs ή οποία εκ των προτέρων συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες της χρονιάς.

Μαζί τους όμως είχαμε άλλη μια μεγάλη επιστροφή, αυτή των Αθηναίων Bokomolech οι οποίοι ήδη μετρούν είκοσι χρόνια να βαραίνουν την πλάτη τους αλλά και εννιά χρόνια ησυχίας μέχρι να επιστρέψουν φέτος στην δισκογραφία με το “Μass Vulture”. Με ύφος χαλαρό και ελαφρά απομακρυσμένο αλλά και την πολύ εκφραστική σκηνική παρουσία του Δημήτρη Ιωάννου απέδειξαν ότι ακόμα αποτελούν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής. Με setlist που βασίστηκε κυρίως στον καινούργιο τους δίσκο δείχνουν ότι είναι πρόθυμοι να δώσουν συνέχεια στην καριέρα τους και όχι να εφησυχαστούν κάτω από τις δάφνες του “Xero”, ενός από τους καλύτερους και πιο πρωτοποριακούς δίσκους των 90s για την χώρα μας.



Με δύο νέα μέλη σε σχέση με την παλιότερη σύνθεσή τους τράβηξαν την προσοχή ενός κατά τα άλλα ανυπόμονου κοινού ενώ είχαν φανερή όρεξη για περισσότερα πριν το set τους υποστεί μια  απότομη σμίκρυνση λίγο πριν το τέλος του.



Η στιγμή που ορισμένοι περίμεναν για πολλά χρόνια είχε επιτέλους έρθει. Μπορεί οι οπαδοί του Greg Dulli να είχαν ευκαιρίες να τον απολαύσουν στο παρελθόν αλλά η εμφάνιση των Afghan Whigs στο Rockwave του '99 μοιάζει πλέον τόσο μακριά στο παρελθόν που σχεδόν έχει ξεχαστεί. Αν και ανενεργοί για αρκετά χρόνια, οι Αμερικανοί σίγουρα έχουν αποκτήσει νέου οπαδούς μέσα σε όλο αυτό το διάστημα. Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού όμως αποτελούσαν οι φίλοι τους από την δεκαετία του '90 που νοσταλγικά περιμέναν της επιστροφή τους.



Μελαγχολική αφετηρία με το “Crime Scene Pt.1” και τον Greg Dulli να έχει χάσει αρκετά κιλά αλλά ούτε ίχνος από την μαγευτική φωνή του. Η συνέχεια όμως ήταν πολύ πιο δυναμική με συνθέσεις από όλη την δισκογραφία τους όπως τα “I'm Her Slave”, “Uptown Again” και “What Jail Is Like”. Γενικά σχεδόν όλη η εμφάνιση περιείχε το πολύ ιδιαίτερο μουσικό ύφος των Afghan Whigs βασισμένο στις δυνατές κιθάρες του Rick McCollum, τα χαρακτηριστικά ρυθμικά drums και φυσικά την φωνή του Dulli.



To ανατριχιαστικό “When We Two Parted” έκλεισε με το “Over My Dead Body” του R&B/Pop Καναδού Drake αποδεικνύοντας ότι ο Dulli δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μουσικό είδος για να να διανθίσει τα κομμάτια του. Έτσι και αλλιώς οι Afghan Whigs από την δεκαετία του '90 δήλωναν οπαδοί της soul και της Motown Records ώστε να αποφύγουν τις συγκρίσεις με grunge συγκροτήματα της ίδιας μουσικής περιόδου.

Οι θερμές αντιδράσεις του κοινού γίνονταν ακόμα πιο έντονες υπό τους ήχους των μεγαλύτερων επιτυχιών των Αμερικανών όπως τα “Gentleman” και “Debonair” αν και ο ενθουσιασμός του κόσμου δεν έκανε “κοιλιά” σε κανένα σημείο. Το ίδιο φυσικά συνέβαινε και με την εμφάνιση των Afghan Whigs. Εξαιρετική απόδοση με τις συνθέσεις να διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς περιττά λόγια και καθυστερήσεις.



Η μία ώρα της εμφάνισής τους έκλεισε με το τελευταίο τμήμα του “Purple Rain” του Prince , και την δισκομπάλα του Vox να συνεχίζει να στριφογυρίζει, για να την διαδεχτεί ένα encore τεσσάρων κομματιών. Πανέμορφη η διασκευή στο “See And Don't See” της cult soul περσόνας Marie "Queenie" Lyons η οποία αποτελεί την πρώτη ηχογράφηση των Afghan Whigs μετά από πέντε χρόνια. Διασκευών συνέχεια με το “Love Crimes” του Frank Ocean, ενός νέου καλλιτέχνη που κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να προσελκύσει το ενδιαφέρον των Kanye West και Jay-Z. Το “Fountain And Fairfax” και ακόμα περισσότερο το “Miles Iz Ded” ήρθαν για να κλείσουν με τον ίδιο δυναμικό τρόπο την βραδιά και τον Greg Dulli να ορίεται τους στίχους “Don't forget the alcohol”.

Οι Afghan Whigs επέστρεψαν και η εμφάνισή τους στην Αθήνα ήταν αντάξια της πορείας τους στην δεκαετία του '90. Απομένει να δούμε αν μετά την περιοδεία τους, ο Greg Dulli και οι συνοδοιπόροι του θα μας καταπλήξουν για άλλη μια φορα με την είδηση για έναν νέο δίσκο.

Setlist:

Crime Scene, Pt.1
I'm Her Slave
Uptown Again
What Jail Is Like
Blame, etc.
When We Two Parted / Over My Dead Body (Drake cover)
Gentleman
Crazy
My Enemy
66
Debonair
Come See About Me
Bulletproof
Summer's Kiss
Faded
See And Don't See ( Marie "Queenie" Lyons cover)
Love Crimes (Frank Ocean cover)
Fountain And Fairfax
Miles Iz Ded

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν