The Tiger Lillies (Rime Of The Ancient Mariner) @ Θέατρο Badminton, 09/01/15

Όσοι βρέθηκαν το τριήμερο που μας πέρασε στο Badminton, απόλαυσαν μία από τις πιο προσεγμένες παραστάσεις του αγαπημένου avant-garde σχήματος από το Λονδίνο. Ο Martyn Jacques και η φωνή του, αμφότεροι σε μεγάλη φόρμα και καλή διάθεση, με νέο αέρα στα ρυθμικά μέρη των συνθέσεων - ο ντράμερ Mike Pickering πήρε από το 2012 τη θέση του πολύ καλού Adrian Huge, με σταθερή αξία το κοντραμπάσο του Adrian Stout και την προσθήκη των εξαίσιων animation του μεγάλου μάστορα Mark Holthutsen.



Το πολυβραβευμένο για τις παραστάσεις του τρίο διασκεύασε -από το 2012, δεν είναι «χθεσινός» ο δίσκος- και μας παρουσίασε μέσα από 25 τραγούδια και 90 λεπτά μουσικοεικαστικής παραζάλης το κλασικό αριστούργημα του Coleridge, που αποτέλεσε και την αρχή του ρομαντισμού στη βρετανική λογοτεχνία. Εξαιρετικής σπουδαιότητας το κείμενο και εξαιρετικής αισθητικής το θέαμα που μας χάρισαν οι παλιοί μας φίλοι, που κατάφεραν να μαζέψουν αρκετό κόσμο την Παρασκευή παρά το κρύο και το απομακρυσμένο από το κέντρο του Θεάτρου.



Η συνεργασία της μπάντας με το Θέατρο Badminton βέβαια μετράει έτη πολλά και πολλές επιτυχίες - σε δική του παραγωγή φτιάχτηκε το θριαμβευτικό Freakshow του 2009 που έκανε εδώ την παγκόσμια πρεμιέρα του (Τρίτη και 13 καλή ώρα) για να περιοδεύσει μετά ανά την Ευρώπη, εκτός του ότι δεν υπάρχουν, η αλήθεια είναι, και πολλοί αθηναϊκοί χώροι που θα ταίριαζαν στην dark cabaret / circus παρουσία της και θα χώραγαν το φανατικό κοινό της.



Αν και κάποια -αδιευκρίνιστα- τεχνικά προβλήματα καθυστέρησαν την έναρξη της παράστασης περί το μισάωρο, όταν τελικά σηκώθηκε η αυλαία-βιντεοπροβολή, τότε όλοι μας ξεχάσαμε τον αρχικό εκνευρισμό και «βουτήξαμε» στη νοσηρή θάλασσα του μακάβριου ποιήματος, με τη βοήθεια των καθηλωτικών 3D γραφικών και της μόνιμης παρουσίας των Lillies στη σκηνή, να μας οδηγούν πότε με τραγούδια, πότε με απαγγελία [sic], μέσα από φουρτούνες, παγόβουνα, μπουνάτσες και νηνεμίες, σε λημέρια θαλάσσιων τεράτων, παλάτια σε ακρογιαλιές και ανεξερεύνητους ωκεανούς, όλα κάτω από το βάρος ενός φόνου· του φόνου αυτού που έμελε να στολίσει την αγγλική γλώσσα με ακόμη μια εμβληματική μεταφορά («an albatross around one's neck»). Από τα highlights της βραδιάς, το theremin του Stout και το μουσικό πριονάκι του Jacques, που ενθουσίασε τους νεοφώτιστους του κοινού.



Το να ακούσεις τέτοιου λυρισμού στίχους με την βρετανική προφορά και την αλάνθαστη άρθρωση του Jacques είναι κάτι που δεν το καταφέρνει κανείς κάθε μέρα και μάλιστα χωρίς να πάρει το αεροπλάνο για Λονδίνο. Αν και η μέγιστη στιγμή του γκρουπ για μας παραμένει η ανατριχίλα του "Crack Of Doom" κάτω από την πανσέληνο στο κατάμεστο Σύνταγμα, εν μέσω δακρυγόνων, σε μια φλεγόμενη Αθήνα, παρ' όλα αυτά, αν χάσατε το "Rime Of The Ancient Mariner", μην χάσετε την επόμενη φορά που θα μας επισκεφθούν· επειδή είναι παλιοί φίλοι, δεν αργεί.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com

(σημ: η έλλειψη ευκρίνειας των φωτογραφιών της παράστασης οφείλεται στο τεράστιο ημιδιαφανές πέπλο που εξυπηρετούσε, καθ' όλη τη διάρκειά της, τις ανάγκες της προβολής των εναλλασσόμενων σκηνικών.)