The Last Drive @ Gagarin 205, 20/12/13

Μια γιορτή όχι μόνο για τα 30 χρόνια των Last Drive

Από τον Κώστα Σακκαλή, 23/12/2013 @ 16:02
Μα την αλήθεια δεν ξέρω τι γιορτάζαμε αυτό το Σαββατοκύριακο, πάντως όχι μόνο τα 30 χρόνια των Last Drive. Πιθανότατα ο καθένας μας να είχε στο μυαλό του κάτι διαφορετικό. Κάποιοι σίγουρα γιόρτασαν μία ολόκληρη σκηνή καθώς όλες (μα όλες) οι γενιές του ελληνικού rock πέρασαν από τη σκηνή του Gagarin αυτό το διήμερο. Άλλοι θυμήθηκαν τα νιάτα τους και άλλοι φυσικά απλά ήθελαν να ακούσουν μερικές ώρες καλής μουσικής από αυτές που πάντα οι Last Drive εγγυώνται μαζί με αρκετές εκπλήξεις. Σίγουρα οι ίδιοι Last Drive γιόρτασαν το γεγονός ότι όχι μόνο είναι ακόμα ζωντανοί στη σκηνή, αλλά και δεν έχουν χάσει τίποτα από την πρώτη τους ορμή - αντίθετα έχουν κερδίσει σε εμπειρία. Υποψιάζομαι πάντως ότι οι περισσότεροι που πήγαμε απλά δοξάσαμε το γεγονός ότι είχαμε και έχουμε την τύχη να ζήσουμε ένα τόσο σπουδαίο συγκρότημα στα μέρη μας.

The Last Drive

Στις 22:00 ακριβώς ξεκίνησε η συναυλία της Παρασκευής με τον κόσμο να έχει οδηγήσει σε sold out την πρώτη μέρα και κατά συνέπεια το αντίστοιχο στρίμωγμα στο κοινό (αν και πρέπει να ομολογήσω σε φυσιολογικά επίπεδα, μακριά από τη σαρδελοποίηση που συνήθως σημαίνουν τα sold out στην Ελλάδα). Οι Last Drive βγήκαν στη σκηνή με τη "Misirlou" και για τα τέσσερα πρώτα τραγούδια μας έκαναν μία συνοπτική παρουσίαση της καριέρας τους περνώντας από τον πρώτο δίσκο στον πιο πρόσφατο με το "Butterfly 69". Η αλήθεια είναι ότι η πιο πρόσφατη δισκογραφία τους δεν πήρε μεγάλο μερίδιο στην όλη βραδιά καθώς εστίασαν περισσότερο σε παλιότερα τραγούδια, ίσως πιο αγαπημένα, ίσως πιο συναισθηματικά φορτισμένα. Μετά από ένα πάντα αγαπημένο "Have Mercy" ο πρώτος καλεσμένος έκανε την εμφάνισή του και δεν ήταν άλλος από τον Κώστα Αναγνωστόπουλο (Kostas A. Monk) των Distortion Tamers. Μαζί γυρνάνε στην πρώτη περίοδο των Last Drive για δύο από τις πιο «ψαγμένες» διασκευές των Last Drive, το "Every Night" των Human Expression και το "Outlaw" του Alan Vega (Suicide).

The Last Drive

Τα πρώτα τραγούδια είναι ρυθμικά αλλά όχι γρήγορα πάντως η κλιμακούμενη έντασή τους φαίνεται καλά μελετημένη. Οι Εύα Κολόμβου και Άντα Λαμπάρα από τις Nonmandol αμφότερες (και Villa 21 η δεύτερη) ανέβηκαν στη σκηνή για να αναλάβουν τα drums και την κιθάρα στο πάντα εκπληκτικό "Valley Of Death". Μόλις τότε συνειδητοποίησα ότι υπήρχε και δεύτερο σετ drums στημένο δίπλα στον Χρήστο Μιχαλάτο. Και μπορεί για το τραγούδι αυτό να κατέβηκε από το δικό του σετ ο drummer των Last Drive και να συμμετείχε μόνο με ένα ντέφι, αλλά στη συνέχεια της βραδιάς τα διπλά drums θα αναδεικνύονταν σε σημαντικό μουσικό παράγοντα.

The Last Drive

Οι αμέσως επόμενοι καλεσμένοι παρέμειναν από τον ένδοξο χώρο του ελληνικού punk, της δεκαετίας του 80 και μέχρι σήμερα. Ο Σωτήρης Θεοχάρης από τους Αδιέξοδο, ANFO, Σπυριδούλα κ.α. και ο Γιώργος Χλωρός (ANFO, Dustbowl, Snails κ.ά.) ανέλαβαν φωνή και τύμπανα για τις πρώτες καταιγιστικές στιγμές της συναυλίας με διπλά drums και δύο εξαιρετικές εκτελέσεις του "No Fun" των Stooges και κυρίως του "I'm Not Like Everybody Else" των Kinks (ταιριαστό τραγούδι αφού όπως είπε και ο Θεοχάρης «αυτή η μπάντα έπαιζε πάντα για τη διαφορετικότητα»).

Ξανά αλλαγή στους καλεσμένους και περάσαμε σε δύο θρυλικά ελληνικά garage ονόματα αυτή τη φορά, τους Sound Explosion και τις Meanie Geanies να εκπροσωπούνται από τον Δημήτρη Δημόπουλο στην κιθάρα και την Mary Jane στη φωνή για το "Night Of The Phantom". Οι Villa 21 θα έρθουν και πάλι στο προσκήνιο, αυτή τη φορά με τον drummer Μπάμπη Δαλίδη ο οποίος θα τους συνοδέψει στο "Chain Train". Τα τραγούδι μάλιστα θα το ανοίξει με το αρχικό riff του "Interstellar Overdrive" το οποίο όπως είπε ο Αλέξης Καλοφωλιάς δεν μπορούσαν να παίξουν τόσο καλά όσο οι Pink Floyd οπότε το γύρισαν σε δικό τους τραγούδι.

The Last Drive

Αμέσως μετά θα ακολουθήσει ένα από τα highlights της βραδιάς με τη σύμπραξη δύο ιστορικών groups, και των δύο απολύτως ενεργών και που συνδυάστηκαν άψογα στη σκηνή. Ο Αργύρης και ο Αντρέας από τους Nightstalker καθόλου τυχαία εκτέλεσαν μαζί με τους Last Drive δύο τραγούδια από το "Blood Nirvana" και το "F*head Entropy", δύο τραγούδια που θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκουν στο ρεπερτόριο των Nightstalker. Ειδικά το "Killhead Therapy" θα έλεγε κανείς ότι ήταν η παράδοση που ο Argie συνέχισε και εξέλιξε με το δικό του συγκρότημα.

The Last Drive

Και ενώ κάπου εδώ η συναυλία είχε φτάσει στο απόγειο της κλιμάκωσής της ήρθε η ώρα των πρώην Dead Moon (και Rats και Pierced Arrows) για το δικό τους set το οποίο η αλήθεια είναι ότι έριξε πολύ τους τόνους. Δεν είναι ότι ο Fred και η Toody δεν έπαιξαν καλά ή δεν ακούστηκαν αγαπημένα τραγούδια (π.χ. "Running Out Of Time"). Είναι ότι η μετάβαση από το γεμάτο και έντονο μέχρι τότε ήχο στον απογυμνωμένο ηλεκτρικό ήχο του ντουέτου ήταν μία δύσκολη ακολουθία να επιτευχθεί. Η συμμετοχή των Last Drive στα δύο τελευταία τους τραγούδια πάντως μας επανέφερε στους κανονικούς ρυθμούς και μετά από ένα πέρασμα στο "Knockin' On Heaven's Door" με τη συμμετοχή της Τζένης Καπάνταη και του Λάμπρου Παπαλέξη ήρθε άλλη μία κορυφαία και ιστορική στιγμή της βραδιάς με το Γιάννη Αγγελάκα να σμίγει στην παρέα και πάλι με διπλά drums από πίσω τους. Μέσα σε αποθέωση ξεκίνησαν οι πρώτες νότες του "Ακούω Την Αγάπη" και η συνέχεια με το "Ταξιδιάρα Ψυχή" ήταν ακόμα πιο συγκινητική. Και, ας μου επιτραπεί να απευθυνθώ σε προσωπικό τόνο, αν μας πεις, Γιάννη, ότι δεν ένιωσες την ίδια ανατριχίλα και την ίδια συγκίνηση που νιώσαμε όλοι (και οι ίδιοι οι Last Drive) από την ηλεκτρική εκτέλεση των τραγουδιών αυτών, από την αυθεντική τους δύναμη, ε, λες ψέματα...

The Last Drive

Το κλείσιμο με τη διασκευή στο "Gimme Shelter" των Rolling Stones που είχε ως επιπλέον καλεσμένο τον Χάρη από τους Ducky Boyz ξέραμε εξαρχής ότι δε θα είναι το πραγματικό τέλος της βραδιάς, ξέραμε επίσης (ή έστω υποψιαζόμασταν) ότι θα ήταν ουσιαστικά η αρχή για το αμιγώς Last Drive κομμάτι της νύχτας. Τρία αγαπημένα τραγούδια στο πρώτο encore και άλλα τρία στο δεύτερο μας θύμισαν ότι όχι μόνο δε χρειάζονται καλεσμένους οι Last Drive αλλά είναι πολύ καλύτεροι όταν παίζουν στο δικό τους παιχνίδι και κάπως έτσι, παρά τις τόσες ιστορικές συνεργασίες, παρά τις τόσες κορυφώσεις, αυτά τα έξι τραγούδια μπαίνουν σίγουρα στις καλύτερες στιγμές της βραδιάς.

The Last Drive

Η αλήθεια είναι ότι τους Last Drive τους έχουμε δει και πολύ καλύτερα, καθαρά μουσικά αν το πάρουμε. Η εναλλαγή φιλοξενούμενων δεν τους άφησε ούτε ρυθμό να πιάσουν ενώ, φυσικά, οι κάποιες λίγες (υποθέτω) πρόβες δεν μπορούν να δέσουν άριστα ακόμα και τόσο έμπειρους μουσικούς. Η πραγματική αξία της βραδιάς όμως είναι το κέφι, η γιορτή και το χαμόγελο που άφησε σε όλους το πάρτι αυτό που στήθηκε. Ζηλεύω όσους είχαν την ευκαιρία να πάνε και την επόμενη ημέρα να ζήσουν την ίδια αλλά και πολύ διαφορετική κατάσταση (μια ματιά στην εκτέλεση του "Execute" μαζί με τους Deus Εx Μachina από τη συναυλία του Σαββάτου θα σας πείσει). Χρόνια Πολλά και πάντα τέτοια!
SETLIST

Last Drive setlist I:
Misirlou
Blood From A Stone
Glass Of Broken Dreams
Butterfly 69
Have Mercy
Every Night
Outlaw
Valley Of Death
Hell To Pay
No Fun
I'm Not Like Everybody Else
Night Of The Phantom
Chain Train
Holy War
Killhead Therapy

Fred & Toody setlist:
It's Still You
Running Out Of Time
Johnny's Got A Gun
I Want You
These Times With You
Clouds Of Dawn
Out In The Blue
Down The Road
It's Ok (with Last Drive)
54/40 Or Fight (with Last Drive)

Last Drive Setlist II:
Blue Moon
Knockin' On Heaven's Door
Ακούω Την Αγάπη
Ταξιδιάρα Ψυχή
Gimme Shelter

Encore I:
Baby It's Real
Bad Roads
Gone Gone Gone

Encore II:
I Love Cindy
Overloaded
It's All Over Now Baby Blue

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET