The Dubrovniks, Roundlights, Υπόγεια Τροχιά @ Principal Club Theater, 15/06/15

Οι Dubrovniks ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που δεν είναι γνωστοί στο ευρύτερο κοινό αλλά συντηρούν εδώ και χρόνια μια αρκετά μεγάλη ομάδα πιστών οπαδών στην Θεσσαλονίκη. Αν και το όνομά τους δεν αναφέρεται συχνά σε μουσικές συζητήσεις, οι υπεύθυνοι των μουσικών επιλογών των rock bars αλλά και των ραδιοφωνικών σταθμών συχνά πυκνά καταφεύγουν σε ένα ή και περισσότερα από τα γνωστότερα κομμάτια των Αυστραλών.

Σε έναν δίκαιο κόσμο οι Dubrovniks θα γέμιζαν στάδια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτός ήταν ποτέ ο σκοπός τους. Απλά έχουν να προσφέρουν κάτι στον καθένα, άσχετα από τις μουσικές προτιμήσεις τους. Οι «hipsters» που γέμισαν τα venues στους Black Rebel Motorcycle Club και τους Black Angels, οι «ποζεράδες» που ψάχνουν ήδη εισιτήρια για την τελευταία περιοδεία των Motley Crue και οι «punks» που κυνηγάνε τον τελευταίο εν ζωή Ramone έχουν όλοι να βρουν πολλά στοιχεία στην μουσική των Αυστραλών που να ταιριάζουν στα μουσικά τους γούστα. Παρ' όλα αυτά η αναμονή για την εμφάνιση των Dubrovniks ήταν μεγαλύτερη από ό,τι περιμέναμε και έτσι πλήθος κόσμου γέμισε σχεδόν ολόκληρο το Principal.

Την αρχή έκαναν οι Υπόγεια Τροχιά από την Πτολεμαΐδα με 30 χρόνια πορείας να βαραίνουν την πλάτη τους. Ελληνικό rock, όπως το λέγαμε στην δεκαετία του '80 και του '90.



Μας παρουσίασαν κομμάτια από την παλαιότερη δισκογραφία τους αλλά και ορισμένα από τον επερχόμενο δίσκο τους. Αν και ο ελληνικός στίχος δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, οφείλουμε να παραδεχτούμε την τίμια στάση τους και την αγάπη προς την μουσική που υπηρετούν εδώ και χρόνια.

Συνέχεια με τους ντόπιους Roundlights, οι οποίοι βγήκαν με μεγάλη όρεξη και με πολύ δυναμική σκηνική παρουσία. Δυστυχώς όμως η ποιότητα του ήχου ξέφυγε από τα όρια του «κακού» και έφτασε στο «ενοχλητικός».



Αν και είμαστε απόλυτα υπέρ του «βρώμικου» ήχου, ειδικά σε αντίστοιχες μουσικές, μερικές φορές η υπερβολή αποφέρει αντίθετα αποτελέσματα. Έστω και οπτικά, όμως, οι Roundlights μας τράβηξαν την προσοχή και έτσι περιμένουμε την επόμενη φορά που θα τους συναντήσουμε.

Περισσότερο από είκοσι χρόνια έχουν περάσει από την προηγούμενη επίσκεψη των Dubrovniks για την οποία οι παλιότεροι μιλούν ακόμα με θαυμασμό και νοσταλγία. Από τις πρώτες νότες όμως του εναρκτήριου "Fireball Of Love", δεν είχαμε τίποτα να ζηλέψουμε. Οι Dubrovniks βρίσκονταν μπροστά μας με σάρκα και οστά, γερασμένοι κατά δύο δεκαετίες αλλά με όρεξη έφηβων.



Από την στιγμή που το rock 'n' roll party άρχισε, δεν υπήρξε γυρισμός. Ένα ενθουσιώδες κοινό αποθέωνε τους Αυστραλούς γερόλυκους οι οποίοι μας πρόσφεραν ένα setlist με greatest hits. Μπορεί οι Dubrovniks να κυκλοφόρησαν στο παρελθόν μόλις τέσσερις δίσκους αλλά έχουν αρκετές επιτυχίες ώστε η εμφάνισή τους να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των παρευρισκόμενων.



Με τρεις frontmen να εναλλάσσονται στα φωνητικά οι Dubrovniks έδωσαν τον ορισμένο της λέξης «συγκρότημα». Με απλότητα και χωρίς ίχνος υπεροψίας δείχνουν πώς πρέπει να παίζουν αλλά  και να φέρονται οι garage / punk / rock 'n' roll μουσικοί. Ρεσιτάλ ευγενείας και μετάνοιας αποτέλεσε η «συγγνώμη» του Christopher Flynn προς το ελληνικό κοινό για τον οπαδό που έσπρωξε από την σκηνή το 1992.



Ο ήχος μπορεί να ήταν δυνατός και διαπεραστικός αλλά θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερος. Στο set των Αυστραλών όμως η «βρωμιά» δεν ενόχλησε και η «βαβούρα» θύμισε συναυλίες των Motorhead. "Audio Sonic Love Affair", "Love Is On The Loose Tonight", "Like Fire" και "Dubrovnik Girls" είναι μόνο μερικά από τα highlight μιας βραδιάς όπου κανείς δεν αποχώρησε απογοητευμένος.



Η εμφάνιση των Αυστραλών μας έδειξε ότι έχουν ακόμα μεγάλα αποθέματα ενέργειας. Ίσως να μας / τους άνοιξε την όρεξη και για έναν νέο δίσκο. Εμείς το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε και να περιμένουμε είναι η επόμενη επίσκεψή τους να μην αργήσει. Dubrovnik is the best,yeah!

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας