The Black Angels, Psychedelic Trips To Death @ Principal Club Theater, 05/12/13

Αρχικά υπήρξε ο φόβος ενός συναυλιακού μεσαίωνα ως αποτέλεσμα της «κρίσης» στην χώρα μας. Έπειτα οι υποψίες ότι οι διοργανωτές θα αρκεστούν σε εύκολες λύσεις και εμείς για άλλη μια φορά στα ίδια και στα ίδια. Σίγουρα οι πιθανότητες να δούμε στην χώρα μας άλλο ένα μεγαθήριο που θα γεμίσει αρένες ελαχιστοποιούνται μέρα με την μέρα αλλά για του λόγου το αληθές θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την επόμενη καλοκαιρινή περίοδο. Οι εμφανίσεις των Black Angels έρχονται να διαψεύσουν όλες τις «Κασσάνδρες» αφού μας έδωσαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα από τα σημαντικότερα ονόματα της εναλλακτικής σκηνής στο ζενίθ (εκτός αν οι Αμερικανοί έχουν σκοπό να μας εντυπωσιάσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον) της καριέρας τους, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με άλλα σχήματα που χρειάστηκαν χρόνια και δεκαετίες για να μας τιμήσουν με την παρουσία τους.

Μετά το θριαμβευτικό sold out της Αθήνας ήρθε η μεταφορά από το club του Μύλου στο διπλανό αλλά διπλάσιας χωρητικότητας Principal (πρώην Αποθήκη του Μύλου), μια κίνηση που αποδείχτηκε σωτήρια ώστε να παρακολουθήσουμε τους Black Angels υπό ανθρώπινες συνθήκες και ταυτόχρονα κανένας ενδιαφερόμενος να μην χάσει την ευκαιρία να απολαύσει το αγαπημένο του συγκρότημα.

Την βραδιά άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς Psychedelic Trips To Death. Σκοτεινοί, ψυχεδελικοί, θορυβώδεις, με επιρροές από Joy Division και Jesus & The Mary Chain και ήχο ταιριαστό στο γενικότερο κλίμα. Παρά την δυναμική σκηνική παρουσία τους, ηχητικά θεωρώ ότι χρειάζονται αρκετή δουλειά ακόμα ώστε να αποδώσουν κατάλληλα σε ένα κάθε άλλο παρά εύκολο μουσικό ύφος. Εμφάνιση όπως αυτή που ακολούθησε, αποτελεί σεμινάριο το οποίο μόνο θετικά θα λειτουργήσει στις μελλοντικές τους προσπάθειες.



Το Principal είχε πλέον γεμίσει, η ανυπομονησία έφτασε στο κατακόρυφο και το μήνυμα "κοιτάξτε στο κέντρο" σήμανε την αφετηρία του ψυχεδελικού trip. Η πεντάδα από το Austin έπρεπε να αποδείξει σε αυτή την πρώτη τους εμφάνιση στην πόλη μας ότι μετά από τέσσερις δίσκους που χαρακτηρίστηκαν από "πολύ καλός" ως "καταπληκτικός"  έχουν τις ίδιες υψηλές δυνατότητες επί σκηνής. Μεγάλες οι προσδοκίες από το κοινό το οποίο όμως παραδόθηκε αμαχητί από τα πρώτα δευτερόλεπτα μέσα σε ένα συνοθύλευμα ψυχεδελικών μελωδιών, εκωφαντικού "θορύβου" σε συνδυασμό με τα αφηρημένα visuals που προβάλονταν στο πίσω μέρος της σκηνής.



Η πλειοψηφία των βλεμμάτων έπεφτε πάνω στον frontman Alex Maas με την γεμάτη effects φωνή. Μοίρασε τον χρόνο ανάμεσα στην κιθάρα, τα πλήκτρα και το ντέφι ενώ γέμιζε την σκηνή με την πληθωρική παρουσία του. Οι υπόλοιποι παρέμειναν αφοσοιωμένοι στο μουσικό έργο τους δίχως προσπάθεια να "κλέψουν" την παράσταση. Το ίδιο και η Stephanie στα drums η οποία παρά το low-profile ύφος της εισέπραττε τα αναπόφευκτα θετικά σχόλια από το κοινό. Το πλούσιο set τους βασίστηκε εξίσου στα παλιότερα albums όσο και στο φετινό "Indigo Meadow" αν και το μεγαλύτερο μέρος του κοινού δεν νοιαζόταν τόσο για την επιλογή των κομματιών όσο για την άριστη απόδοση της μπάντας. Άλλωστε η μέχρι στιγμής δισκογραφία των Black Angels περιέχει ελάχιστες μέτριες στιγμές γεγονός που έγινε φανερό και στην συγκεκριμένη εμφάνισή τους.



Οι Black Angels μας πρόσφεραν μια βραδιά βγαλμένη από την δεκαετία του '60 με το πνεύμα των Velvet Underground να κοιτά με περηφάνεια τα πνευματικά του τέκνα και τον Andy Warhol να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.  Η εμφάνιση των Black Angels εκτός από μία από τις καλύτερες της φετινής χρονιάς, είναι και μία από τις πιο σημαντικές. Η Ελλάδα της "κρίσης" ίσως να μην αντέχει οικονομικά μια εμφάνιση των Arcade Fire ή των Arctic Monkeys. Είχε την ευκαιρία όμως να παρακολουθήσει μια αντίστοιχα σημαντική μπάντα και το κοινό της χώρας μας ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα αφήνοντας ελπίδες για το μέλλον μας στον συναυλιακό χάρτη.

Κείμενο / φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας