Suicidal Tendencies live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

26/05/07, Gagarin 205, Αθήνα

Αν μου έλεγε κανείς ότι η συναυλία των Suicidal Tendencies στην Αθήνα θα συγκαταλεγόταν στα καλύτερα live της χρονιάς, πιθανότατα θα απορούσα. Προσωπικά, όντως περίμενα ένα πολύ δυνατό live, αλλά η εμπειρία που τελικά βίωσα στο Gagarin 205 ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...



Κατά την άφιξή μου στο χώρο διαπίστωσα ότι ένα μεγάλο μέρος του κοινού είχε καθυστερήσει, με αποτέλεσμα το όλο event να αργήσει να ξεκινήσει. Κανείς δεν περίμενε ότι δίχως support act η συναυλία θα ξεκινήσει στις 21:00 και έτσι λοιπόν αναμέναμε καθώς ο χώρος ολοένα και γέμιζε με 'hardcore-όφατσες' που έμελλε να βιώσουν ανεπανάληπτες στιγμές moshing...



Θα μου πείτε, γιατί τα λέω αυτά; Μα επειδή με το που μπήκαν με το "You Can’t Bring Me Down", οι Suicidal έδειξαν πως είναι ακόμα 'cyco', αν και τα χρόνια πέρασαν. Οι πρώτες νότες έπεσαν και μαζί με αυτές και οι πρώτες φιλικές 'σφαλιάρες', καθώς οι οπαδοί του γκρουπ από την αρχή κατάλαβαν ότι θα ζήσουν ένα πραγματικό πάρτυ, γι' αυτό ήρθαν άλλωστε. Αφήστε που κατά τη διάρκεια της συναυλίας η εμφάνιση του γκρουπ δεν έκανε κοιλιά ούτε στο ελάχιστο και ο ενθουσιασμός του κοινού δεν καταλάγιασε ούτε καν στιγμιαία!



Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι ο τραγουδιστής της μπάντας, Mike Muir, είχε τρελά κέφια και ήταν όλη την ώρα στην τσίτα, με το να τρέχει πάνω κάτω ασταμάτητα, να παροτρύνει τον κόσμο και να ανταλλάσσει κουβέντες με το κοινό ανάμεσα στα κομμάτια. Μεταξύ άλλων εξέφρασε την ικανοποίηση του που επιτέλους ήρθαν για συναυλία στη χώρα μας και είπε πως ελπίζουν να επιστρέψουν κατά τη διάρκεια της περιοδείας για το νέο τους δίσκο. Προσωπικά θεωρώ πως η σκηνική του παρουσία καθώς και η όλη εικόνα του ως frontman ήταν άριστη. Αρκετά αποστομωτικός με τάση να σε πορώνει, αλλά και ιδιαίτερα άμεσος. Οι υπόλοιποι ήταν επίσης άρτιοι εκτελεστές και πολύ κοντά στο κοινό.



Το set list ήταν γεμάτο παλιά κομμάτια, που το ένα μετά το άλλο οδηγούσαν το κοινό σε ολοένα και μεγαλύτερο pit, και έκαναν εμένα που ήμουν κάπου πίσω να έχω βρεθεί στις πρώτες σειρές. Ο κόσμος κυριολεκτικά 'πετούσε', καθώς με κάθε τρόπο προσπαθούσε να κάνει stage diving, και οι υπεύθυνοι ασφαλείας δεινοπάθησαν με το να σπρώχνουν όλο αυτόν τον κόσμο που προσπαθούσε να ανέβει στη σκηνή. Έλα όμως που στο "Pledge Your Allegiance" ο Mike λέει «we need some people to help us on this one» και ανεβάζει γύρω στα 30 (και παραπάνω ίσως) άτομα πάνω στη σκηνή και τελικά γίναμε μάρτυρες ενός μικρού pit με τους Suicidal να παίζουν όλο και πιο πορωμένα...



Τι να πω; Αληθινό hardcore. Αυτές οι δύο λέξεις αρκούν για να περιγράψουν τα συναισθήματα μου. Σπάνια μία μπάντα έχει τέτοια επαφή με τον κόσμο και οι Suicidal Tendencies κέρδισαν την αγάπη μας και με το παραπάνω.

Πλήρες set list δε θυμάμαι ακριβώς. Πρέπει να λείπουν ένα ή δύο κομμάτια. Σας παραθέτω ό,τι μου επιτρέπει η μνήμη μου:

You Can’t Bring Me Down
Trip At The Brain
War Inside My Head
Subliminal
Ain’t Gonna Take It
Send Me Your Money
Won't Fall In Love Today (δίχως να είμαι 100% σίγουρος)
Lonely
Possessed To Skate
Cyco Vision
I Saw Your Mommy
How Will I Laugh Tomorrow (επιτέλους το άκουσα live!)
Pledge Your Allegiance
----------------------------
I Want More
Cyco
----------------------------
Institutionalized

---

25/05/07, Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη

Διαφήμιση ραδιοφωνικού σταθμού της Θεσσαλονίκης αναφερόταν στη συναυλία των Suicidal Tendencies ως το μεγάλο απωθημένο των οπαδών της σκληρής μουσικής. Πραγματικά πολύς κόσμος (όπως αποδείχτηκε) περίμενε αυτό το συγκρότημα που σχεδόν 25 χρόνια έχει παίξει τα πάντα, από funk μέχρι hardcore punk.

Ούτε οι πιο φανατικοί και πιστοί οπαδοί τους όμως δεν περίμεναν το 2007 αυτό που είδαν. Πριν από 15 χρόνια ίσως, αλλά όχι τώρα. Ξεκίνημα με το "You Can't Bring Me Down" για να καταλάβουν όλοι ότι η βραδιά θα έχει ΠΟΛΥ ξύλο! Συνέχεια με "Trip At The Brain" και "War Inside My Head" και πραγματικά άρχισα να νομίζω ότι βρίσκομαι στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Οι Suicidal Tendencies όμως είχαν σκοπό να μας ταξιδέψουν ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν με τα "Subliminal", "I Saw Your Mommy" και άλλα. Δύσκολο έργο για τους σεκιουριτάδες που δεν προλάβαιναν να κατεβάζουν κόσμο από τη σκηνή.

Το θετικό τις παρέας του Mike Muir είναι ότι τα κομμάτια τους εκτός από το ότι σε κάνουν να θέλεις να τα σπάσεις όλα τριγύρω σου, σου προσφέρουν μια απίστευτα ευχάριστη διάθεση που βασίζεται στον funky, σχεδόν "χορευτικό" ρυθμό τους. Τι πιο ευχάριστο από το "Lovely" ή το "How Will I Laugh Tomorrow"... Αντίθετα το "Possessed To Skate" προσφέρεται για άλλο είδος χορού. Good friendly violent fun που λένε και κάποιοι συμπατριώτες τους.

Όλα αυτά τα χρόνια έχει περάσει από τους Suicidal διψήφιος αριθμός μουσικών, μέσα στους οποίους συμεριλαμβάνονται μερικά μεγάλα ονόματα όπως ο Robert Trujillo (που προτίμησε να πλουτίσει, και καλά έκανε ο άνθρωπος) και ο Jimmy DeGrasso. Και το τωρινό line-up τους όμως λειτουργεί άψογα. Όλα τα βλέμματα έπεφταν στον Mike "Cyco Μiko" Muir, τον ηγέτη του συγκροτήματος που δε σταμάτησε λεπτό να οργώνει τη σκηνή και να ξεσηκώνει τον κόσμο (αυτό δεν ήταν και τόσο δύσκολο).

Κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν χωρίς αμφιβολία το "Pledge Your Allegiance" κατά το οποίο γύρω στα 20-30 άτομα ανέβηκαν πάνω στη σκηνή, γεγονός που αποδεικνύει το δέσιμο που έχουν οι Suicidal Tendencies με τους οπαδούς τους.



Το απωθημένο μας έφυγε. Δε νομίζω ότι θα ενοχλούσε κανέναν όμως να τους ξαναβλέπαμε του χρόνου για την προώθηση του καινούργιου τους δίσκου.